Gisteren had ik springles op de rijvereniging.
Ik sta daar, met mijn Bart. Een beer om te zien. Grof gebouwd, dik in het haar, nog vieze voetjes van het blubberland en notabene geen Bit te zien. Geen sporen, geen zweep. Dat zette mijn 'nieuwe' juf aan het denken. (Ze heeft mij nog niet eerder met Bart gezien.)
Haar eerste vragen waren: 'Houd je 'm wel? En kun je wel sturen?'
Vervolgens: Ik zou de neusriem wat lager doen, want dat werkt ie meer in.
Dussss. Ik zeg een beetje jaja en we beginnen.
Het ging super!
En het leuke was, na de leskomt mijn juf naar me toe en zegt:
'Het viel me alles mee. Ik wist niet dat Bart zo lenig was. En hij was goed te bewerken.' (Dat bewerken vind ik dan weer een raar woord. Maar goed ik snap wat ze bedoelt: Hij luistert goed!
Ik vond het leuk dat ze achteraf toegaf dat ze zo haar bedenkingen had. En dat ze erop terug kwam!
Daarbij vond ik het ook nog eens grappig dat ze zei: 'Ik heb wel eens gehad dat ik niet met bit kon rijden omdat hij naar de tandarts geweest was, dan kan ik natuurlijk ook zo gaan rijden!' (Jippie, de eerste, heeeeeele kleine stap richting
bitloos!)
Warboel
