Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 21:45:
> >>
>> Maar weer de vraag 'Wat doet Mama paard om haar veulen te kalmeren ...?
>>
>> Van Mama kunnen we een hoop leren, werkt bij hondjes .....
Heb nog steeds geen antwoord op die vraag, maar ga zelf wel in de wei zitten om te observeren.>
> Marianne, je lijkt me goed hart te hebben, vind het prachtig dat je zo
> empathisch denkt, maar aub stel je deze situatie eens voor: een gezond,
> vrolijk, jong paard, gekkerd en heel erg speels, altijd in voor een
> spelletje, veel bloed en eentje die je graag eens grondig test maar daar
> eigenlijk geen kwaad mee bedoelt. Dan ga jij wat masseren en koetjie
> koetsjie kalm paardje fluisteren en een liedje zingen zodat hij kalmeert.
> Hm...
Nee ik begrijp meteen dat het paard wil spelen en me testen. En we spelen dan.
Als mijn Maya echt ergens echt heel heus bang voor is dan zie ik dat meteen, zelfs na 22 dagen en dan kalmeer ik haar op de manier die op dat moment toepasselijk is.
Als dat betekend zeggen; - Ben je nou helemaal mal, waar denk jij dat je mee bezig bent. Dit gaan we nu zo doen. Hop mee - of kalmerend strelen dat ligt aan de situatie, Maar elke situatie na opgelost te zijn eindigt met strelen. Liefde doet nooit kwaad. Het weerhouden van, wel.
Massage doen we regelmatig omdat wij dat contact gewoon leuk vinden, zingen doe ik vaak dat komt gewoon automaties als je blij bent, en dat is niet perse in hoge toon zingen vrouwen hebben nu eenmaal een ander octaaf dan mannen, er zijn natuurlijk enkele vrouwelijke Iwan Raybrof's maar ....dat zegt iets anders over ze.
> Mama kan soms ook gewoon erg hard zijn voor haar kind, dat zou jij moeten
> weten als je honden traint...
Hard zijn zoals Mama dat doet, daar is niets fout mee, als je het maar wel doet zoals Mama dat doet en niet zoals een mens die zijn controle verliest doet.
Maar hoe doet mama dat dan, dat is nog steeds mijn vraag.
En ik train geen honden in die zin van het woord, ik heb twee hondjes, broertjes met verschillende vaders, dat kan met hondjes, gekregen van hun moeder, en van haar, met wat backup van boeken heb ik geleerd wat hondentaal is. Kapcho en Blacky hebben totaal verschillende karakters en hebben in stress situaties een andere approach nodig maar als leader weet je dat gewoon. Toen Lovche mij geadopteerd heeft kwam hij uit het bos waar hij wild geleefd had met een poot met ernstige schotwond. Hij is nu totaal deel van ons familietje en de grotere broer. Met hem kan ik alleen niet zegen 'even braaf zitten' dat kan hij niet met die poot. Luistert nu ook in 3 talen.
Toen Maya bij ons kwam wonen en 's nachts in onze tuin en overdag op mijn stuk land leeft, was het blaffen geblazen. Het zijn zeer goede waakhonden. Ik heb ze allemaal aan elkaar voorgesteld, uitgelegd dat er niet geblaft wordt tegen Maya en dat Maya niet die achterpoot mag optillen naar ze. Met een buur vriendhondje, die komt spelen met ze, rollebollen en mock vechten ze nu gewoon om haar heen zonder problemen. Lovche slaapt vlak bij haar op zijn rug met alle 4 pootjes in de lucht.
> Je moet altijd rustig blijven met een paard, da's een eerste vereiste.
Een eerste vereiste is die rust in jezelf te vinden. Dan heb je in geen enkele situatie problemen, paarden, mensen, verkeer....
Als je zelf geen angst kent, kun je het niet over brengen op je paard.
En net als Steph ik praat tegen mij paard, in gekke situaties zeg ik gewoon. Wat doe je nou dan? Zo hoeft dat niet -ben je helemaal mal. Werkt - voor mij
Je kunt geen leader spelen, dat moet je zijn. Een hond of paard heeft dat direkt door.
> Maar als een paard, dat al z'n oefeningen kent in de bekende omgeving, in
> een voor hem onbekende zone plots niet meer wil meewerken omdat z'n
> vriendje roept en hij daar eigenlijk weg wil omdat hij de omgeving niet
> kent, dan moet er iets gebeuren. Wat doe je? Strelen? Zingen? Negeren?
> Even grasjes laten eten? Dat is niet de bedoeling van deze oefening. Je
> wil namelijk dat jouw paard bij jou blijft en doet wat je vraagt, ook al
> is het er voor hem niet veilig.
Dat is weer je bent een leader of niet. Jij moet duidelijke instructies geven. Dat verwacht je Paard van je anders zoeken ze een andere leader of worden het zelf.
>Als jij bvb op straat gaat wandelen,
> alleen en je paard vindt het plots niet ok, je hebt geen bit in want je
> rijdt
bitloos en je paard wil rechtsomkeert maken (hoeveel komen er dat
> niet tegen??), dan zit je met een probleem. Dit wil ik vermijden.
Weer die angst om zonder de pijn van het bit als achterhand de controle verliezen.
En weer je bent leader of je bent het niet. Dat komt uit en met je empatische hart en er totaal in geloven. Een groot deel van leadership is ook het anticiperen van situaties en ze een stapje voor zijn.
Met Maya had ik 4 dagen problemen omdat ik steeds maar dacht Oh jee ik weet niets van paarden. Tot het moment waarop ik dacht OK met de hondjes heb ik geen probleem
dus met jou ook niet.
Mijn geloof in mijn leadership kwaliteiten en haar respect voor mij herstelt.
En vanaf dat moment zijn we dikke vrienden.
Dit is ook de rede dat er voorlopig geen knollie bij komt. Mijn band met haar wordt eerst one to one gevormd, als we elkaar totaal kennen, dan pas wordt het tijd voor een ander knollie. Dan pas kan ik ook aan het nieuwe knollie die aandacht geven en gaat het nieuwe knolllie ook helemaal bij ons horen.
---------------
En voor de mensen de de kruidenlijn volgen en interesse hebben- Bilki is on board - die gaat helpen.
Chao
Warboel
