Christel Provaas schreef op donderdag 21 oktober 2010, 16:50:


Dat is een hele mooie tip van die zijgangen. Ga ik even oefenen. Thx Christel
Je ballon omschrijft Hempfling als een imaginaire cilinder waarin je staat, die jouw ruimte is. Als we oefening doen dan ben ik me daar steeds van bewust. Laat haar nooit ongevraagd die ruimte betreden.

@Muriel, interessant om je stukje te lezen. Ik wou even verduidelijken hoe de verschillende fases doorlopen zijn.
Hier verslagje van de training
Vandaag werkten we aan het vertrouwen, en dan wel in een nieuwe omgeving: de grote koeienwei. Het vertrouwen in de piste zit namelijk wel goed, maar omdat we de grenzen willen blijven verleggen en beetje bij beetje overwinnen, gaan we de uitdaging aan en zoeken we het weer een beetje moeilijker, opdat ik een kans krijg om mijn leiderschap weer te versterken.

En het wàs grensverleggend! Het enige wat vandaag op de planning stond, was twee rondjes aan de hand in de grote weide dus (een toertje van ca. 1,5-2km). Het begon behoorlijk goed, dus ik mocht wat verder gaan, door zelf naar zone 3 (haar buik) te gaan wandelen, en dan ook mijn arm rond haar te slaan. Het was net iets te veel voor haar. Ze raakte wat upset, te meer omdat haar maatje haar stond te roepen en omdat R. de omgeving niet kende en het nogal waaide. Nu goed, het was de bedoeling om grenzen te verleggen, en dat konden we dan ook doen. Ik probeerde rustig haar aandacht erbij te houden, veel afwisseling: voorhand wijken, achterhand wijken, stappen, stilstaan, paar pasjes achteruit, terug vooruit,.... Tot het haar ineens allemaal te veel werd, en alle druk haar wat ontzette. Ze negeerde mijn lichte fases en wou wegschieten, steigerde, en hinnikte naar haar vriendje. Belangrijkste hierbij was dat ik vooral erg rustig moest blijven. Ik bleef rustig vragen om te doen wat ik haar vroeg, maar op sommige momenten schoot ze dus instinctief weg, waarop ik haar energie moest weerspiegelen (groot maken, aandacht vragen, druk doen), wat haar overdonderde en haar terug kalm maakte. Circa 2 minuutjes duurde het, de onrust, en daarna had ze het ineens door waar we mee bezig waren, en dat het absoluut allemaal niet zo erg was en ze best wel op mij kon vertrouwen. Veel gelik en gekauw alweer, hoofdje laag. Soms keek ze op naar maatje, maar ik moest haar aandacht telkens onmiddellijk terug vragen, door licht naar haar achterhand te buigen: oké, hoofdje weer laag.

Intussen hadden we er één rondje opzitten, maar omdat we dit nog eens wilden bevestigen en kijken of het gewerkt had, moesten we nog een tweede rondje erbij doen. En jawel: ze was het tweede rondje helemaal zo kalm als wat! Aandacht bij mij, ik kon naar zone 3 lopen en terug, ze bleef kalm. Met de stick over haar romp tijdens het stappen, geen probleem. Enkel richting weide lopen had ze haar focus nog heel erg op haar maatje, maar na een aantal keer haar aandacht terug vragen snapte ze het ook wel.

Maria Delavega schreef op donderdag 21 oktober 2010, 21:45:

Heb nog steeds geen antwoord op die vraag, maar ga zelf wel in de wei zitten om te observeren.>

Nee ik begrijp meteen dat het paard wil spelen en me testen. En we spelen dan.
Als mijn Maya echt ergens echt heel heus bang voor is dan zie ik dat meteen, zelfs na 22 dagen en dan kalmeer ik haar op de manier die op dat moment toepasselijk is.

Als dat betekend zeggen; - Ben je nou helemaal mal, waar denk jij dat je mee bezig bent. Dit gaan we nu zo doen. Hop mee - of kalmerend strelen dat ligt aan de situatie, Maar elke situatie na opgelost te zijn eindigt met strelen. Liefde doet nooit kwaad. Het weerhouden van, wel.

Massage doen we regelmatig omdat wij dat contact gewoon leuk vinden, zingen doe ik vaak dat komt gewoon automaties als je blij bent, en dat is niet perse in hoge toon zingen vrouwen hebben nu eenmaal een ander octaaf dan mannen, er zijn natuurlijk enkele vrouwelijke Iwan Raybrof's maar ....dat zegt iets anders over ze.

Hard zijn zoals Mama dat doet, daar is niets fout mee, als je het maar wel doet zoals Mama dat doet en niet zoals een mens die zijn controle verliest doet.

Maar hoe doet mama dat dan, dat is nog steeds mijn vraag.

En ik train geen honden in die zin van het woord, ik heb twee hondjes, broertjes met verschillende vaders, dat kan met hondjes, gekregen van hun moeder, en van haar, met wat backup van boeken heb ik geleerd wat hondentaal is. Kapcho en Blacky hebben totaal verschillende karakters en hebben in stress situaties een andere approach nodig maar als leader weet je dat gewoon. Toen Lovche mij geadopteerd heeft kwam hij uit het bos waar hij wild geleefd had met een poot met ernstige schotwond. Hij is nu totaal deel van ons familietje en de grotere broer. Met hem kan ik alleen niet zegen 'even braaf zitten' dat kan hij niet met die poot. Luistert nu ook in 3 talen.

Toen Maya bij ons kwam wonen en 's nachts in onze tuin en overdag op mijn stuk land leeft, was het blaffen geblazen. Het zijn zeer goede waakhonden. Ik heb ze allemaal aan elkaar voorgesteld, uitgelegd dat er niet geblaft wordt tegen Maya en dat Maya niet die achterpoot mag optillen naar ze. Met een buur vriendhondje, die komt spelen met ze, rollebollen en mock vechten ze nu gewoon om haar heen zonder problemen. Lovche slaapt vlak bij haar op zijn rug met alle 4 pootjes in de lucht.


Een eerste vereiste is die rust in jezelf te vinden. Dan heb je in geen enkele situatie problemen, paarden, mensen, verkeer....

Als je zelf geen angst kent, kun je het niet over brengen op je paard.

En net als Steph ik praat tegen mij paard, in gekke situaties zeg ik gewoon. Wat doe je nou dan? Zo hoeft dat niet -ben je helemaal mal. Werkt - voor mij

Je kunt geen leader spelen, dat moet je zijn. Een hond of paard heeft dat direkt door.


Dat is weer je bent een leader of niet. Jij moet duidelijke instructies geven. Dat verwacht je Paard van je anders zoeken ze een andere leader of worden het zelf.

>Als jij bvb op straat gaat wandelen,

Weer die angst om zonder de pijn van het bit als achterhand de controle verliezen.

En weer je bent leader of je bent het niet. Dat komt uit en met je empatische hart en er totaal in geloven. Een groot deel van leadership is ook het anticiperen van situaties en ze een stapje voor zijn.

Met Maya had ik 4 dagen problemen omdat ik steeds maar dacht Oh jee ik weet niets van paarden. Tot het moment waarop ik dacht OK met de hondjes heb ik geen probleem
dus met jou ook niet.
Mijn geloof in mijn leadership kwaliteiten en haar respect voor mij herstelt.

En vanaf dat moment zijn we dikke vrienden.

Dit is ook de rede dat er voorlopig geen knollie bij komt. Mijn band met haar wordt eerst one to one gevormd, als we elkaar totaal kennen, dan pas wordt het tijd voor een ander knollie. Dan pas kan ik ook aan het nieuwe knollie die aandacht geven en gaat het nieuwe knolllie ook helemaal bij ons horen.
---------------
En voor de mensen de de kruidenlijn volgen en interesse hebben- Bilki is on board - die gaat helpen.

Chao

Ik vind dat je knap schrijft en het voor een groot deel met je eens ben.
Denk ook dat je jezelf zwaar belast als je er nu al een ander paard bij zou nemen. Eerst maar eens leren van eentje is vanuit jou heel begrijpelijk geredeneerd.
Maar er zijn alternatieven, is een schaap of een geit geen optie?

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Piet schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 7:02:


Dankjewel Piet

Het hondje dat op bezoek komt is Rexy het hondje van Boncho die komt zelf met 15 geiten op bezoek en is de enige Bulgaar die ik met een boek heb gezien, die ligt dus in haar wei te lezen en de geiten eten alle plantjes die zij niet eet. Boncho is nog steeds jaloers dat Rexy wel naar mij luistert maar niet naar hem.

Een ander stuk wei (ik verplaats haar een paar keer per dag) is naast de buurvrouw die de hele dag in haar moestuin werkt, die praat ook tegen haar.

De boer met de boze vrouw heeft nu 10 teenage kalven los lopen en die komen graag bij haar op bezoek. Een andere buurman die in Sofia woont laat als security overdag een radio spelen, als ze naast zijn huis staat heeft ze Bulgaarse muziek.

Veel buren die langs lopen kennen haar van Gosho en komen ook even een kroelewoellie geven. Ook om te checken of die Holandkata wel goed voor haar zorgt, hoor! Maya staat buiten in de regen, wat denkt die griet wel..!

Schapen zijn er niet in het dorp. Maar in feite heeft ze een meer gevarieerde dag dan een paard dat alleen met maatje in de wei staat.

Ikzelf werk buiten op het moment en heb prakties de hele dag contact met haar. Ik roep van boven hallo meissie, oortjes naar voren en weer lekker doorgrazen en ga echt steeds naar haar toe, even kroelewoelen even praten. Een keer had ik beloofd dat ik nieuw water zou halen, telefoon gaat en deze ouwe muts vergeet dat helemaal, kom terug bij haar en ze staat me echt woest aan te kijken, en ik vraag Wat is dit nou? Op dat moment herinner ik me het water, zeg OK ga water halen kom terug, oortjes weer naar voren en hele emmer leeg. Dat was 'het' dus. Wel beloven en niet geven - Ha!

Het grappige is dat de hondjes haar nu ook verdedigen, er zijn twee jachthonden die 23.5/7 in een klein hokkie zitten opgesloten. Als die in de wei rennen zijn ze echt out of control. Zij is nu niet meer bang van ze, want ze weet dat mijn 'pack' die twee wel even wegjaagt. En het is geen paard verhaal maar wel een shift in gedrag. Mijn twee werden contstant echt aangevallen door die twee meiden, bijten, wonden alles - nu Lovche erbij is zijn de rollen omgedraaid en zijn die meiden bang van de jongens.

Zo zie je maar Animals know best. En volgend jaar, als het nieuwe stuk land echt doorgaat, mag ze in het andere dorp bij de andere paarden staan (er zijn er zeker 100 in dat dorp) maar die zijn dan niet van mij. Van mij mag ze wel een veulentje en dat blijft dan wel altijd bij ons.

Veel plezier vandaag. Marianne

Piet schreef :


Waarom dan wel een schaap, geit whatever als er drie honden om haar heen lopen?
What's the difference? Het zijn allemaal geen gelijkwaardige soortgenoten van Maya maar vreten wel haar gras weg.

Groet, Pien

Volgens mij heb ik het vermoedelijke antwoord al langszien komen in de thread: wat doet een moeder om haar baby gerust te stellen? Aan de borst en zuigen maar.
Het kauwen van een paard vindt volgens mij zijn oorsprong in het drinken/zuigen bij de merrie.

Ik heb zitten surfen op het internet in de wetenschappelijke Journals, maar krijg helaas nergens toegang tot een volledig artikel, ik blijf maar hangen bij de abstracts.