Steffi Hermans schreef op maandag 1 november 2010, 22:59:


Punt 1 = natuurlijk die stal uit!! Al hou je een zwarte paddok over, altijd beter als verplicht op gestald.
Voer?? Alleen hooi (goed? hooi) en dat verdeeld over 10 (of meer) kleine hoopjes, dat ze moet lopen.
Dat bijten en gedreig, is dat naar jou, de mens?

Buiten voeren dus! En niet eerder bij de eerste berg hooi, als dat jij die plaats verlaten hebt.
Neem een leid-touw mee, waarmee, jij jou ruimte kan verdedigen? Hoeft geen agressie te zijn!
Buiten heeft ze de ruimte, om jou in jou ruimte te laten. Op stal kan ze nooit ruimte maken en jij ook niet.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Meerderen zeggen het al: de stal uit. Het schijnt dat mijn merrie (21 of 22 jaar nu, ben te lui om het boekje erbij te pakken) vroeger op de manege standaard met een zweep uit haar stal werd gehaald, anders werd je er namelijk uitgetrapt. Daarnaast kan er nog wat spelen

Het agressieve gedrag komt steeds terug als ze een tijdje op een nieuwe wei heeft gestaan. Komt het niet simpelweg doordat er voor haar gevoel te weinig gras is en ze daardoor in paniek raakt? Ik kan me voorstellen dat een paard dat bijna is doodgehongerd er alles aan probeert te doen een soortgelijke situatie te voorkomen.

Ik ben benieuwd of haar gedrag zo blijft als ze een inloopstal heeft en je onbeperkt hooi voert.

Sorry hoor maar als je Steffi's verhaal leest is het paard in paniek geraakt na het voetbreken incident en de zus en moeder die toen overnamen. Niet per se de stal en er is geen gebrek aan voedsel.

Het vertrouwen is weg - Ze had een slechte baas - Steffi koopt haar en is lief voor haar en zorgt goed voor haar - verkoopt haar -shock- de nieuwe mevrouw zorgt voor haar en verkoopt haar -shock- Ze komt bij de boze witch - dubbel shock -Steffi neemt haar terug en alles gaat prima - ze is 'thuis' en geliefd - Arme Steffi breekt haar voet en weer nieuwe gezichten en misschien onbewust iets wat de boze mevrouw deed in het gedrag - en . nog grotere shock....en terug naar het begin gedrag al die jaren geleden.

Mijn Lovche was ook mishandeld en daar nog een schotwond overheen ook, in het begin hoefde ik alleen maar met mijn hand een lok haar weg te strijken en whoosh hij lag onder het bed.

Bij Maya hoef ik niet met een stok aan te komen, dat heb ik gemerkt toen het sneeuwde, op de slipperige weg loop ik normaal met een skistok - nou mevrouwtje gelijk briesen en bang..Ra ra waarom..?

Paardje buiten altijd beter - hooi hoopjes prima idee - maar wel met wat 'Peperkoek' erbij!

Steffi, Analyseer wat er gebeurd is in de tijd toen je voet gebroken was. Daar ligt het knelpunt en de oplossing. Vraag iedereen vriendelijk wat ze zich kunnen herinneren. Laat ze het voordoen. Paarden en Olifanten vergeten NIETS.

Daar moet je haar m.i. 'uit clickeren' en doodknuffelen. Liefde liefde liefde en nog een beetje liefde. Werkt bij Maya en ik weet officieel niets van paarden.

Arno8 schreef op dinsdag 2 november 2010, 20:13:

Antropomorfisme.
Het probleem heeft m.i. met het territorium stal te maken. Dus eruit!

Alvast erg bedankt voor de antwoorden.
Iets wat ik misschien beter wel in de tekst gezet had is dat ze een stal heeft waar ze in en uit kan wanneer ze maar wil. Hooi krijgt ze onbeperkt de hele dag door, behalve 's nachts komt ze een paar uurtjes zonder hooi te zitten omdat ik dan slaap.
Wat mijn bedoeling is, is het probleem aan pakken. Als ik haar gewoon uit haar stal zou houden neem ik het probleem weg maar word het niet aangepakt. Mijn bedoeling is om haar ook gewoon 's nachts op stal te kunnen zetten zonder dat ik uit de stal gejaagd word. Als ze moet bevallen zal ze 's nachts binnen moeten staan omdat ze in januari of februari moet veulenen en als ik haar dan gewoon de keuze laat en ze gaat buiten bevallen zit ik misschien met een dood veulen en dat is uiteraard niet de bedoeling.
Ik zal zeker vragen aan mijn zus en moeder of ze zich herinneren wat ze gedaan hebben en hoe ze gereageerd hebben. Het is inderdaad toen begonnen en daarna alleen maar erger geworden.

Nils, haar agressie is er naar de mens en dus ook naar mij.

Arno, haar paniek komt absoluut niet doordat er te wienig gras is of ze te weinig eten heeft. Ze krijgt hier onbeperkt ruwvoer en voldoende korrel zodat ze genoeg energie heeft om zichzelf en haar veulen te voeden. ze krijgen trouwens in de winter altijd onbeperkt ruwvoer, in de zomer twee maal per dag een grote berg hooi en daarnaast ook nog het vele gras dat er op de zomerweide staat.

Marianne, jou tips ga ik zeker al opvolgen.
Ze is inderdaad erg geliefd en ik probeer haar al mijn liefde door te geven maar ze stoot het telkens weer af.
Wat de periode dat het begon betreft, het is wel zo dat mijn zus en moeder bang waren voor haar en hoevaak ik ook heb uitgelegd hoe ze het moesten doen toch doen ze het nog een beetje op hun eigen manier. Spijtig genoeg is het een paardje wat heel snel haar vertrouwen kwijt is en je elke fout die je maakt erg kwalijk neemt. Het is erg moeilijk haar vertrouwen terug te winnen en het heeft maaanden geduurd voor ik haar vertrouwen had voordat ze door mij verkocht werd. Dus nu zal het denk ik nog vele langer duren.

Bel de animal communicator!

Ik zie gelijkenissen met mijn verhaal met Liz. Ook slechte achtergrond, veel angst. Door veel vertrouwen te geven, rondom haar te zijn kwam ze tot rust. Tot ik met vakantie ging en twee weken later weer terugkwam: gericht naar me willen trappen. Ook ik stond met handen in het haar.

1 grondwerksessie Wie is hier de leider. Uit je ruimte zetten. Volgen, rondje lopen met paard uit je bubbel houden. Duidelijkheid.
2 praten met je paard. Vertel haar hoe je je voelt. Lekker huilen, lachen etc.. Knuffelen. Maak niet uit of je alles fout doet, gewoon jezelf zijn.
3 tijd geven. Buiten zetten, in kudde, haar laten uitzoeken hoe het met voeren gaat. Niet tussen in gaan zitten. Voer klaar zetten terwijl zij niet in de buurt is. Vervolgens zelf laten uitzoeken hoe ze het met de andere paarden doet.
Bij ons is ook voedsel in overvloed, maar Liz is heel paniekerig als er gevoerd wordt. Plekje in kudde veroveren. Komt vanzelf goed.

Klaar.

Na punt 1 ging het direct al beter. Punt 2 is nu hoofdmoot en gaat supergoed. Geen doelen meer stellen, geniet van het moment. Wees jezelf en laat ook paard zichzelf zijn.
Ik ben nu begonnen met uitzoeken hoe en wat ik verder wil doen. Liz reageert super op het clickeren, vindt ze echt heel leuk. Maar ik zit ook vaak gewoon een bak koffie te drinken op de wei. Tijd, tijd, tijd en liefde, liefde, liefde.

Hallo Steffi,

Soms verdwijnen deze dingen in het Forum wonderland, maar ik ben echt benieuwd hoe het met jullie gaat.

Chao Marianne

Marianne Gomes schreef op zaterdag 13 november 2010, 10:06:

Nee Marianne, het is niet Forum Wonderland... we hebben hier al jaren last van een forumspook.
En dan halen we de Ghostbusters erbij!!! Who you gonna call? GHOSTBUSTERS!

Dus hier is ie nogmaals!

http://www.youtube.com/watch?v=cyRqR56aCKc



Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ja... en ook nog de bijbehorende muziek....

http://www.youtube.com/watch?v=Wu6GkI0jB8U

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Dus als ik het goed begrijp Wil denk je nu niet dat het probleem opgelost wordt door alleen maar 'uit die stal ermee' maar dat je de hulp van de 'Ghostbusters' nodig hebt om het vertrouwen tussen Steffi en haar paard te kunnen herstellen - of zullen we gewoon Steffi de kans geven om antwoord te geven - zonder deze grappenmakerij?

Topic van de current pagina af en vaak wordt er nooit meer op gereageerd, iedereen doet zijn duit in het zakje met oplossingen zoeken maar als niemand er dan nog interesse in heeft of er inderdaad verbetering in de situatie gekomen is, waar blijft dan het medeleven?

nee Marianne, ik reageerde op jouw grapje over de naam Forum Wonderland.
En grapte terug dat dit een bekend forumspook is wat hier al jarenlang rondzwerft.
Een grapje dus. Volgens mij had ik mezelf ook al ik de kroeg geplaatst met dit bericht.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Marianne Gomes schreef op zaterdag 13 november 2010, 13:32:


Ahh ja, medeleven.
Goh, wat vervelend nou, vind je ook niet Marianne

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard