de ontvanger bepaald.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Gefeliciteerd dame!! Nog heel veel gezonde (paarden)jaren!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wel grappig, die interactie tussen mensen. Het zijn net paarden.
Ik durf niet te zeggen wat een paard wel en niet fijn vindt. Mijn eigen werkpaard is een echte einzel ganger, vindt het op haar tijd heerlijk om aangehaald te worden, maar verder ben ik niet meer of minder dan de gene die haar aan het werk zet en komt voeren.
Onze Olli daar en tegen sla je niet van je af. Ze is altijd bij me en als ze geen aandacht krijgt, dan dringt ze net zo lang aan, dat er geen ontkomen aan is. We lijden zelfs minstens 1x per dag een liggend bestaan, waarbij ze het heerlijk vindt om lekker over haar buik te kroelen, met 4 benen de lucht in en lekker tegen elkaar aan te liggen (waar zag ik dat eerder?). Ik ken dat alleen van onze Whippet, die dat ook heerlijk vindt. De begroeting is ook altijd onder luid gehinnik (met of zonder voer) Ik denk dat we we heel goede vriendjes zijn.
In de kudde is het "horse business as usual", De hengst is de baas en regelt de verdeling/verhoudingen. Maar ook voor hem ben ik de baas, als ik er ben. Zo hebben we de verhoudingen geregeld en dat gaat goed in de hiërarchie. En ja, ik ben een man, maar of een paard dat interesseert?

Nee, dat vind ik niet. Het is een wisselwerking, een wederzijds proces.

Nils, toch ff nieuwsgierig maarre.... ben je een man of een vrouw?

Gefeliciteerd,
maak er een mooie dag van...

Spirithorses schreef op donderdag 4 november 2010, 20:44:



Ik kan jullie begrijpen hoor! En ook ik ben content dat de rust is weergekeerd, want ja, je maakt je toch steeds zorgen hé? Dat er iets grondig mis loopt.

Maar eh, ik denk nu dat ik toch op een foute manier voeder ... 3 paarden = hier bijna 3 kruiwagens mest per dag. MIsschien toch overschakelen op brokjes...

Lena

(alweer een beetje meer) grandioos bitloos