Herkenbaar

Ik denk, dat je moet zorgen, dat de comfortzone zich verlegt naar dat wat jij wil: op het moment dat hij paralel aan de bakrand (draadje dus) loopt laat je hem geheel met rust: gewoon ins tap, maar zonder been, zonder druk, zonder iets: alleen maar zitten en meerijden met hem.
Op het moment, dat hij ook maar IETS trekt naar de bakrand (zelfs de flauwste buiging van zijn lijf) begint het oncorfortabele: WERKEN dus! Bedenk iets, wat hij moeilijk vind, maar wat wel goed lukt: Ik zou die van mij bv vanuit de stap een draai om de voorhand laten maken (voorhand laten staan en met het hoofd naar de bakrand toe omdraaien naar de andere hoefslag) rustig verder stappen (dus weer meerijden en NIETS doen) en wachten tot HIJ weer in de fout gaat. Wederom corrigeren met dezelfde draai de andere kant weer op en op het moment dat hij ver genoeg heeft gedraaid weer doorstappen en comfort voor hem creeeren door NIETS te doen: alleen mee te rijden.

Zijn neiging om naar de bakrand te trekken betekent 'aan het werk' en op het moment dat hij netjes loopt laat je hem met rust: comfort!

HIJ heeft nu de keuze naar welke zone hij wil! En ik weet zeker dat hij ook nu maar een paar keer nodig heeft om te begrijpen wanneer je hem met rust laat en hij zich dus lekker voelt.

In stap!

Follow the rail: je paard heeft de verantwoordelijkheid om gang (tempo) en richting die JIJ hebt aangegeven vast te houden. Geef hem die verantwoordelijkheid als het goed gaat en coorigeer pas (maar wel bij de mionste neiging) als het verkeerd gaat: Timing is alles!

Ik weet uit ervaring dat dit soort paardjes (als ik hem over 1 kam mag scheren met de mijne) steeds ongevoeliger worden voor druk: hoe meer je dat gaat verhogen (sporen, zweepje, etc) hoe 'dwarser' ze worden.

Ik heb intussen geleerd om Foxy keuzes te geven en ik zorg er zelf voor, dat ze kiest voor dat wat ik eigenlijk wil, door die keuze te koppen aan comfort!

Misschien kan je er wat mee!

groet Bianca EN Foxy (die sindsdien vaak opgelucht ademhaalt!!)

Sorry voor al mijn typefouten: werd even onderbroken door Omrop Fryslan: Onze Angorageit komt op Hea (soort Man bijt Hond): geheel onverwachts kwamen ze opnames maken van onze maffe waakgeit: het grootste compliment kreeg ik, toen we eenmaal buiten bij de geit zaten van de jongens van de omroep, dat het allemaal zo relax voelde: alles liep door elkaar: geit, katten, konijn, haan en kippen en intussen kreeg ik het ook nog voor elkaar om ze te laten 'luisteren' en poseren! Leuk: zal volgende week de link van de omroep met het filmpje hier wel posten... hihi

Hera schreef op vrijdag 5 november 2010, 13:09:


Weet je wel al hoe dat spoortje te gebruiken dan??

IK zou niet in de wei (bak) trainen, dat is zijn/haar terrein.
naar buiten dus, je kan overal oefeningen bedenken.
Voltes om bomen of stenen, rechte lijnen waar je maar wilt, tempo wisselingen, dwars stappen langs elke lijn hek of omheining, van hand veranderen op stille wegen, enz
Zeker nu de mais is geoogst, kan je op veel velden oefeningen doen. Zet Pylonen (of wat dan ook) vooraf neer.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Ik denk niet dat je paard dit uit onwil doet maar uit onkunde of moeilijkheid. Elk "jong" paard zoekt steun aan de "bakrand". Dat is een heel normaal verschijnsel. Omdat evenwicht met een ruiter op je rug toch redelijk moeilijk is. En dan snelheid maken, misschien een ruiter die toch wat in onbalans zit enz, dat is gewoon moeilijk.
Een spoortje raad ik niet aan. Als hij door je hulpen heen gaat moet je daar aan werken en niet met "scherpere" hulpen komen aanzetten. Totaal nutteloos is mijn eigen ervaring.

Ik raad je ook aan vooral te oefenen op rechte lijnen en voltes en slangenvoltes enz nog even te laten voor wat het is. In de wei rijden lijkt me ook niet echt prettig. Veel buiten rijden.
Als schakelen in snelheid en evenwicht over 4 benen oke is kan je langzaam beginnen met grote voltes.

Maar echt, van die sporen krijg je spijt. Je maakt je paard nog ongevoeliger voor hulpen. Een paard voelt al een vlieg op zijn vacht, dus jouw been echt wel. Daarvoor heb je geen scherp voorwerp nodig. Als hij niet wil luisteren naar je been, dan ben je met een dwangmiddel bezig ipv een hulp. En als hij niet wil zal hij daar ook niet naar luisteren.

Succes!

Hoi iedereen,
al nuttige tips gekregen van verschillende mensen , hartelijk bedankt !
Ik rij graag in de wei, we hebben dit paard nog niet zo lang en zo leren we hem (ruin) beter kennen in een veilige rustige omgeving. 'Hun' domein v. 80 are(4 pony's) is groot genoeg zodat we gerust een stuk kunnen gebruiken om te rijden .
Hij kreeg al een basisopleiding voor dat we hem kochten, maar hij moet nog veel bijleren.

M'n overweging om eventueel spoortjes te gebruiken, was enkel om even kriebelen om te vermijden dat de ruiter tegen de weirand plakt, niet om in te zetten als hard dwangmiddel . We hebben echter geen sporen gebruikt, enkel even overwogen en dit om blauwe knieën te voorkomen.
De tip van comfort te geven indien braaf wordt gestapt op een mooie afstand van de rand gaan we zeker doen, en ook lijnen door de wei en op wandeling zoals stuuroefeningen met gewichtshulpen (vanuit heupen draaien) Maar we willen wel dat hij niet door hulpen heengaat anders kan hij een gevaar zijn op straat , het is hier wel heel landelijk maar de weg is niet van ons alleen he (tractors, spelende kinderen, wandelaars, honden en andere ruiters vb...)
Een jong paard als hij heeft nog wat moeite met evenwicht, en we doen nog veel grondwerk ook (meer dat dan rijden hoor) . En 't is onze eerste he, allemaal nieuw en soms hou ik me teveel vast aan de manègepraat.... je moet (niet) dit of dat....enz en op die manier de figuren rijden...ik ga gewoon meer m'n gevoel moeten volgen vanaf nu.
Ik kreeg ook al wat privéles (rijden en grondwerk), maar dat is soms moeilijk in te plannen ...

alvast bedankt voor jullie tips ! (mogen er nog volgen hoor
groetjes
Hera

Hera, een vraagje ... rijd je bitloos?

Hera schreef:

:> M'n overweging om eventueel spoortjes te gebruiken, was enkel om even

Hallo Hera, ik heb nogal wat ervaring met paarden die eerder met sporen gereden werden dus ik kan je wel iest meegeven hierover. Wanneer je je toevlucht tot sporen neemt ga je je paard hieraan wennen en zul je merken dat het paard weliswaar 'lichter' gaat reageren maar tegelijkertijd ongevoelig voor het been gaat worden. en dat blijft, dat krijg je moeilijk meer weg. Wanneer ik een paard rijd dat zwaar reageert op de benen is dit meestal een paard dat vorheen met sporen gereden werd (uitzonderingen daargelaten uiteraard).
Ik raad je aan het niet te doen. kom niet in de verleiding maar leer je paard door beloning licht te worden in d ehulpen. Ik ben vandaag niet helemaal bijgelezen (morgen weer) en dan kom ik nog wel even terug op je verhaal, misschien dat ik verder nog een zinnige bijdrage kan leveren.

Groet, Pien

Hoi,
aan Anja S: we rijden met touwhalster in wei (één met een dikkere touw, dus zo geen heel fijn dingetje). Maar paard werd opgeleid (niet door ons) op een traditionele manier, dus met bit (gebroken trens, kreeg z'n hoofdstel mee), dus buiten op wandeling doe ik dat aan, omdat hij dit gewend is. Ondertussen gebruik ik liever een westernhoofdstel met snaffle, en ik rij buiten met een losse teugel, zo ik kan voelen dat hij vb kauwt op z'n bit en geeft me zo ook informatie. Hij stapt buiten heel ontspannen, behalve als er vb tractor voorbij raast, dan heeft hij toch even contact nodig, doe je dat dan niet dan gaat hij z'n eigen ding doen, wat echt te vermijden is hoor! Dus dat contact geeft hem op dat moment steun - en uiteraard gaat het om een zacht contact - werkt voor hem geruststellend of houdt hem even bezig of zo. Ik ben 1 keer zonder bit op straat geweest (ach gewoon rustig een klein ommetje) en paard ging licht steigeren op het kruispunt en daarna gaf hij enkele bokjes, doet hij anders niet. Toch nog ons geplande ritje gedaan hoor!
Ik doe het hoofdstel met bit dus enkel buiten op wandeling , omdat hij voor hij bij ons kwam steeds zo werd gereden, dus met bit.... ja toen we hem kochten kende ik zelfs het bestaan van bitloos niet (sorry hoor)
We moeten ons paard dus eerst leren 'contact te zoeken tijdens een spannend moment' op een andere manier (op de zit / ademhaling / stem van de ruiter) niet makkelijk hoor aangezien hij andere dingen 'ingestoomd' kreeg voordat hij bij ons kwam. Als hij dat kan , dan durf ik gerust bitloos buiten rijden. In de wei kunnen we hem vb halthouden op de zit/ademhaling, maar buiten nog niet...maarja de wei is niet zo spannend voor hem he.
Wat ik nu ook merk is dat hij waarschijnlijk bij z'n vorige eigenaresse wel gereden is met sporen, en dat hij alles wat snel heeft moeten leren... haar boodschap was: hij moet nog verder doorgereden worden...maar soms heb ik echt meer de indruk : we moeten terug opnieuw beginnen. Want op de manier waar we nu mee bezig zijn (proberen te 'verzachten') heb ik de indruk dat hij 'denkt' dat het allemaal niet hoeft en dat hij soms z'n eigen ding kan doen...en het is een echte fjord eh !
groeten
Hera

hoi
net topic overschakeling bitloos gelezen (ben hier nieuw he, veeeel om te lezen
oké daar al veel antwoorden op m'n vraagtekens in m'n hoofd op gevonden (thx Pien!)
groetjes
Hera