Ik denk niet dat je paard dit uit onwil doet maar uit onkunde of moeilijkheid. Elk "jong" paard zoekt steun aan de "bakrand". Dat is een heel normaal verschijnsel. Omdat evenwicht met een ruiter op je rug toch redelijk moeilijk is. En dan snelheid maken, misschien een ruiter die toch wat in onbalans zit enz, dat is gewoon moeilijk.
Een spoortje raad ik niet aan. Als hij door je hulpen heen gaat moet je daar aan werken en niet met "scherpere" hulpen komen aanzetten. Totaal nutteloos is mijn eigen ervaring.

Ik raad je ook aan vooral te oefenen op rechte lijnen en voltes en slangenvoltes enz nog even te laten voor wat het is. In de wei rijden lijkt me ook niet echt prettig. Veel buiten rijden.
Als schakelen in snelheid en evenwicht over 4 benen oke is kan je langzaam beginnen met grote voltes.

Maar echt, van die sporen krijg je spijt. Je maakt je paard nog ongevoeliger voor hulpen. Een paard voelt al een vlieg op zijn vacht, dus jouw been echt wel. Daarvoor heb je geen scherp voorwerp nodig. Als hij niet wil luisteren naar je been, dan ben je met een dwangmiddel bezig ipv een hulp. En als hij niet wil zal hij daar ook niet naar luisteren.

Succes!

Hoi iedereen,
al nuttige tips gekregen van verschillende mensen , hartelijk bedankt !
Ik rij graag in de wei, we hebben dit paard nog niet zo lang en zo leren we hem (ruin) beter kennen in een veilige rustige omgeving. 'Hun' domein v. 80 are(4 pony's) is groot genoeg zodat we gerust een stuk kunnen gebruiken om te rijden .
Hij kreeg al een basisopleiding voor dat we hem kochten, maar hij moet nog veel bijleren.

M'n overweging om eventueel spoortjes te gebruiken, was enkel om even kriebelen om te vermijden dat de ruiter tegen de weirand plakt, niet om in te zetten als hard dwangmiddel . We hebben echter geen sporen gebruikt, enkel even overwogen en dit om blauwe knieën te voorkomen.
De tip van comfort te geven indien braaf wordt gestapt op een mooie afstand van de rand gaan we zeker doen, en ook lijnen door de wei en op wandeling zoals stuuroefeningen met gewichtshulpen (vanuit heupen draaien) Maar we willen wel dat hij niet door hulpen heengaat anders kan hij een gevaar zijn op straat , het is hier wel heel landelijk maar de weg is niet van ons alleen he (tractors, spelende kinderen, wandelaars, honden en andere ruiters vb...)
Een jong paard als hij heeft nog wat moeite met evenwicht, en we doen nog veel grondwerk ook (meer dat dan rijden hoor) . En 't is onze eerste he, allemaal nieuw en soms hou ik me teveel vast aan de manègepraat.... je moet (niet) dit of dat....enz en op die manier de figuren rijden...ik ga gewoon meer m'n gevoel moeten volgen vanaf nu.
Ik kreeg ook al wat privéles (rijden en grondwerk), maar dat is soms moeilijk in te plannen ...

alvast bedankt voor jullie tips ! (mogen er nog volgen hoor
groetjes
Hera

Hera, een vraagje ... rijd je bitloos?

Hera schreef:

:> M'n overweging om eventueel spoortjes te gebruiken, was enkel om even

Hallo Hera, ik heb nogal wat ervaring met paarden die eerder met sporen gereden werden dus ik kan je wel iest meegeven hierover. Wanneer je je toevlucht tot sporen neemt ga je je paard hieraan wennen en zul je merken dat het paard weliswaar 'lichter' gaat reageren maar tegelijkertijd ongevoelig voor het been gaat worden. en dat blijft, dat krijg je moeilijk meer weg. Wanneer ik een paard rijd dat zwaar reageert op de benen is dit meestal een paard dat vorheen met sporen gereden werd (uitzonderingen daargelaten uiteraard).
Ik raad je aan het niet te doen. kom niet in de verleiding maar leer je paard door beloning licht te worden in d ehulpen. Ik ben vandaag niet helemaal bijgelezen (morgen weer) en dan kom ik nog wel even terug op je verhaal, misschien dat ik verder nog een zinnige bijdrage kan leveren.

Groet, Pien

Hoi,
aan Anja S: we rijden met touwhalster in wei (één met een dikkere touw, dus zo geen heel fijn dingetje). Maar paard werd opgeleid (niet door ons) op een traditionele manier, dus met bit (gebroken trens, kreeg z'n hoofdstel mee), dus buiten op wandeling doe ik dat aan, omdat hij dit gewend is. Ondertussen gebruik ik liever een westernhoofdstel met snaffle, en ik rij buiten met een losse teugel, zo ik kan voelen dat hij vb kauwt op z'n bit en geeft me zo ook informatie. Hij stapt buiten heel ontspannen, behalve als er vb tractor voorbij raast, dan heeft hij toch even contact nodig, doe je dat dan niet dan gaat hij z'n eigen ding doen, wat echt te vermijden is hoor! Dus dat contact geeft hem op dat moment steun - en uiteraard gaat het om een zacht contact - werkt voor hem geruststellend of houdt hem even bezig of zo. Ik ben 1 keer zonder bit op straat geweest (ach gewoon rustig een klein ommetje) en paard ging licht steigeren op het kruispunt en daarna gaf hij enkele bokjes, doet hij anders niet. Toch nog ons geplande ritje gedaan hoor!
Ik doe het hoofdstel met bit dus enkel buiten op wandeling , omdat hij voor hij bij ons kwam steeds zo werd gereden, dus met bit.... ja toen we hem kochten kende ik zelfs het bestaan van bitloos niet (sorry hoor)
We moeten ons paard dus eerst leren 'contact te zoeken tijdens een spannend moment' op een andere manier (op de zit / ademhaling / stem van de ruiter) niet makkelijk hoor aangezien hij andere dingen 'ingestoomd' kreeg voordat hij bij ons kwam. Als hij dat kan , dan durf ik gerust bitloos buiten rijden. In de wei kunnen we hem vb halthouden op de zit/ademhaling, maar buiten nog niet...maarja de wei is niet zo spannend voor hem he.
Wat ik nu ook merk is dat hij waarschijnlijk bij z'n vorige eigenaresse wel gereden is met sporen, en dat hij alles wat snel heeft moeten leren... haar boodschap was: hij moet nog verder doorgereden worden...maar soms heb ik echt meer de indruk : we moeten terug opnieuw beginnen. Want op de manier waar we nu mee bezig zijn (proberen te 'verzachten') heb ik de indruk dat hij 'denkt' dat het allemaal niet hoeft en dat hij soms z'n eigen ding kan doen...en het is een echte fjord eh !
groeten
Hera

hoi
net topic overschakeling bitloos gelezen (ben hier nieuw he, veeeel om te lezen
oké daar al veel antwoorden op m'n vraagtekens in m'n hoofd op gevonden (thx Pien!)
groetjes
Hera