Niet mee eens.
Een bevangenheid met een geperforeerde zool is niet veel anders dan een gewone bevangenheid, met dat verschil dat er dan meestal nog een paar millimeter zool tussen de punt van het hoefbeen en de straat.zit.
Ik zou je de paarden en pony's kunnen laten zien die weer 100% in orde zijn gekomen.
Natuurlijk is het pijnlijk. Maar daar is toch heel wat aan te doen. je kunt werken met pijnstillers, met veerkrachtige pads enz. enz.
Hoe beter je weet dat het dier weer gezond kan worden, hoe minder afmaken een vraag is.
Zelfs onze eigen Carlos van toen 43 met zijn bolle zolen, waar het hoefbeen alleen maar even doorheen hoefde te prikken was 6 maanden later weer een gezond paard.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Denk dat dit een heel belangrijk onderscheid is. Moet daar inderdaad rekening mee houden als ik zeg dat HB te genezen is.
Dat komt omdat het zo heel vaak obesitas gevallen zijn. Ook het aantal jaren (zgn chronisch) dat het paard af en aan bevangen is speelt mee. Als het hoefbeen door de druk van de verkeerde stand zoveel bot is verloren dat de bevestiging hoefwand -hoefbeen niet meer sterk genoeg kán worden.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Piet schreef op zaterdag 6 november 2010, 7:42:

Denk ik dus ook. Een perforatie hoeft niet het einde te betekenen.
Denk dat je ook moet kijken naar het dier zelf. Leeftijd, ziektebeeld, omstandigheden...
Röntgenfoto's kunnen uitsluitsel geven.
Maar dan nog.... zullen de leefomstandigheden en het voerbeleid drastisch aangepast moeten worden.
Piet, hoe meer ik weet... hoe meer ik erachter kom dat Chaser en ik ontiegelijk geluk hebben gehad!

Zo... heb nog een paar Hafjes op de treiteragenda staan...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.