Zoe Veurman schreef op dinsdag 9 november 2010, 22:41:


Hoe heeft ze indertijd gereageerd op het ongeluk?
Paarden vergeten dit namelijk nooit, daar kan je rustig vanuit gaan.
k Heb dit zelf met mijn Haflinger meegemaakt: die raakte al in paniek bij het zien van een kar.
Maar je hebt ook paarden die gewoon weer in te spannen zijn na een ongeluk. Die hebben het ongeluk nogal laconiek opgevat.

Coralie schreef op woensdag 10 november 2010, 20:42:


Nadat de kar was omgevallen heeft ze net zo lang staan springen en gek doen tot al het tuig in stukjes was. Toen ze eenmaal los was is ze in paniek naar stal gerend.
Merkte laatst met buitenrit ook dat ze wat gespannen werd toen ze een aanspanning voorbij zag komen. Weet niet precies of dit kwam door de kar, of gewoon het paard. Ze heeft namelijk wel vaker dat ze erg gaat zitten kijken als er paarden langs komen. Had wel het gevoel dat dit nu een stuk erger was bij de aanspanning, maar dat kan natuurlijk ook aan mezelf liggen.

Groetjes, Zoë

Zoe Veurman schreef op woensdag 10 november 2010, 21:07:


De meeste paarden reageren heftiger op aanspanningen dan op andere ruiters.
Vooral als de aanspanning flinke vaart heeft (in stap, rustig paard, is het minder eng).
Ook mijn Arabier kan erg heftig reageren op een aanspanning met tempo. Ook al passeert ie op flinke afstand.

Maar als jouw paard zo geschrokken is van het ongeluk, zou ik erg oppassen met opnieuw inspannen.

Ik heb zelf een ongeluk gehad met mijn oude paard, die gaf een bok en zat over het lamoen heen met 1 been. Lag helemaal open. Heb ik later wel weer ingespannen en dat ging goed.
Ik zou er zeker van uitgaan dat je helemaal opnieuw moet beginnen en dan stap voor stap kijken hoe en of het gaat. Dat betekent dus goed laten wennen aan de oogkleppen, erachter lopen met dubbele lijnen, eerst in de bak, dan lawaaimakend in de bak, dan buiten. Veel het bos in en de straat op. Als dat goed gaat eens een kar erbij halen in de bak, haar los ervoor laten lopen, weer veel rammelen en lawaai erbij en/of mee laten lopen met een andere aanspanning. Als er dingen zijn die ze leuk vind (dat is vaak eten voor Haflingers) kan je dat bij de kar doen en intussen rammelen, stampen, etc. Als ze onrustig wordt van iets, weer een stapje terug. En luister naar je gevoel, als je het niet vertrouwd: niet doen!
Ik men bitloos met het menhoofstel van bitloosmennen.nl. Gaat prima.
Succes!

Heel erg bedankt. Ik ga denk ik maar opzoek naar iemand die me kan helpen haar beleren voor de kar. Gewoon helemaal van voor af aan. Ik hoop dat het goed gaat!
Kan je ook mennen met een sidepull? Daar rijd ik mee, dus kent ze. Heb vroeger wel met dr. cook hoofdstel gereden, maar die vond ze wat onduidelijk. Vooral met sturen luisterde ze er niet altijd goed naar.

Groetjes, Zoë

JA, een sidepull is uitstekend voor enkel-span.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard