Ik zou het echt heel anders doen... Die opbouwende druk vind ik nergens voor nodig en mijns inziens stompt het paarden op den duur af.
Ik maak gebruik van positief belonen en het 'volg' staat zo goed op commando dat mijn paard áltijd direct volgt wanneer ik dit aan haar vraag. En het leuke is dat ik dit commando nooit hoef te gebruiken tijdens bijv. wandelen want sinds ik op deze manier train, heb ik geen paard meer dat liever niet van huis weggaat of bij de kudde wil blijven. Mijn paard gaat met mij mee omdat ze dat zelf wil en leuke dingen doen met mij op dat moment prefereert boven 'rust' in de weide.

Groet, Dani

Dani62 schreef op vrijdag 12 november 2010, 14:26:


Wat als je paard bij het commando volg denkt " okee ik kom straks, maar nu ff niet?...

Het was eerst al een crime om hem uit de wei te krijgen. In beweging brengen van de voeten dmv slangenvoltes/voltes en daarna de richting op die ik in gedachten had met positieve beloning erna, hielpen maar even, uiteindelijk heb ik daar dus ook echt meer druk moeten gebruiken mbv de leadrope. Nu is het geen probleem meer. Soms probeert hij het nog wel maar dat duurt maar kort. Mbv clickeren wordt hij haast over enthousiast, dan komt hij bokkend en maaiend achter mij aan dus daar is ook nog wat werk aan de winkel..
Het terrein af is echter een stuk lastiger....Hij is niet snel onder de indruk van meer druk, is mijn ervaring dus moet ik al snel naar fase 4 van Pien toe gaan werken. Ik had het graag anders gezien maar het lijkt haast niet anders te kunnen.
Clickeren dmv een target lukt enkele meters maar daarna gaat hij toch echt weer in de remmen en ik vind gewoon dat hij nu zolangzamerhand wel kan weten dat hij gewoon weer terug op de wei komt nádat we een buitenrit of wandeling hebben gemaakt.
Eenmaal op weg loopt Niek ook graag mee en luisterd hij ook stukken beter dan in het begin toen we hem hadden. Komt ook omdat ik mij nu veel meer bewust word van het 'wezen' paard en zijn natuurlijke reacties hoe daar mee om te gaan.
Vroeger moest de pony/het paard gewoon luisteren, zoniet, pats gewoon een zwiepert met de zweep en lopen zal je vlgns mijn opa. Tsja, en wat doe je dan als kleindochter hè.
Ik wil het nu graag anders maar ben daardoor misschien weer te onduidelijk geweest en te voorzichtig en Niek....maakt daar handig gebruik van.

Ilma Meijer schreef op zaterdag 13 november 2010, 2:43:

Je beschrijft hier grotendeels ook Catcher hoor!

Cather idem dito. Coole kikker. Het maakt 'm niets uit.
Tijdens z'n basistraining, nu alweer jaren geleden, stond Conrad weleens een kwartier met de leadrope te zwaaien! Mijn tenen stonden dan gekruld in m'n schoenen en ik zal hier niet vertellen wat ik toen dacht!
Je zag gewoon z'n ogen zo halfdicht gaan... en hem denken: Doei!! Bekijk 't maar!
Hij vertikte het gewoon, deed het niet. Uiteindelijk... want je mág 'm er gewoon niet mee weg laten komen... deed ie dan wat je vroeg. Ging het vier rondjes goed... en ja hoor... stond ie weer. Gék werd ik ervan en ik had écht het geduld er niet voor.

Het zijn buien he?? Dit soort paarden heeft volgens mij wisselende stemmingen.
Zo lang je niets vraagt zijn het de liefste paarden, maar ow wee als er misschien gewerkt moet worden? Lui zijn ze echt niet... het is puur een blokkade om 'n bekend terrein te verlaten. Bij voorbaat geen zin of zo... Zijn ze eenmaal op weg dan marcheren ze als geen ander en lopen zichzelf nog hardstikke dood ook voor je...
Althans: Catcher.

Misschien heeft ie vroeger wat vaker 'gewonnen'.... en ook dat vergeten ze niet.

Weet ik niet hoor... ik denk dat je 'm aardig beschrijft. Voor mij heel herkenbaar in ieder geval. Ik heb met Catcher ook 'n fout gemaakt, of ben er ingestonken, net hoe je het noemen wilt. Had 'm bekapt.. maar misschien net ietsje té kort.
Paar dagen later, zadel erop, ik erop... en gaan met die banaan. Nog geen 200 meter van huis, Catcher staat ineens stil. En ik dacht ( ) oeps... heb 'm misschien ietsje te kort bekapt... gevoelig op steentjes?

Dus ik stap af!!! Ja, hoe stom kun je wezen he?? Voeten bekeken... zag helemaal niets. Dus stukje lopen... moet zeggen dat precies dát stukje wel het stenigste is.
En ik er later weer op. Dacht je dat ie 1 pas verzette? No way.
Schoolvoorbeeld van model standbeeld.
Benen erbij, teugels vrij.... niks. Geen enkele reactie. Volgens mij stond ie te slapen.
Toen ben ik de teugels gaan openen, dus heel overdreven naar links sturen... zodat ie z'n hoofd moest buigen.... en zwaar overdreven naar rechts. Geen beendruk, helemaal niets. Alleen de keuze om te gaan bewegen. En dat deed hij. Stapje naar links... stapje naar rechts... hehe... en uiteindelijk weer voorwaarts.
Pffffff........ Is hij eenmaal op weg... geen probleem. Dus stuk doorgereden, en uiteindelijk weer naar huis gegaan. Was een superkort buitenritje, maar ik kon hem er niet mee weg laten komen.

Idem dito heb ik nog steeds met b.v. bekappen. Het hem leren was een zware klus.... en nu, na al die jaren, flikt hij het heel soms nog steeds dat ie net doet alsof hij het niet snapt. Oh, uiteindelijk krijg ik die voet wel hoor... maar dat moet ik wel flink in z'n koot kriebelen... zodat ie weet dat ik hem écht niet met rust laat voordat ik die voet gekregen heb. En uiteindelijk geef hij dan maar toe. Als ie zo'n bui heeft... doe ik 2 voeten, dan issie braaf en mag hij weer terug naar z'n rust/beloning.
Eerder niet.
Een gevecht met hem aangaan??? Haha... niet doen. Hij wint.

Ik weet het niet wat het is met zulke karakters. Het is en blijft een uitdaging om er goed mee om te gaan.

Er is 1 ding bij Catcher wat goed werkt, en dat is heel overdreven positief belonen.
Daar maak je 'm helemaal blij mee.

En ik ben niet negatief over Catcher, want het is een uitstekend terreinpaard en beslist niet lui. Ook is hij vreselijk lief, aanhankelijk en echt superbetrouwbaar.
Alleen lijkt het wel alsof ze soms hun dag niet hebben, of ergens de fun niet van inzien. Daarom: wisselvallige karakters?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op zaterdag 13 november 2010, 12:03:



Hahaha, precies Niek dus.
Ik kan onder hem doorkruipen, tegen hem aan gaan liggen in de wei etc. Hij heeft gewoon een leuk karakter maar wanneer hij niet wil lopen

Met bekappen was het ook altijd afwachten hoe zijn bui was. Inmiddels doet hij dat gelukkig stukken beter en gaat het nu ook los.
Longeren.......hij kan het echt wel maar er zijn dagen bij dat hij geen 'afstand' van mij kan doen en dan kan ik bij wijze van spreken op mijn hoofd gaan staan.

Maar tijdens een dressuurles kan hij ook weer heel erg goed meewerken.
Wel lastig om uit te vinden wat ze leuk vinden op een bepaald moment.

Ook is hij wel eens gewoon omgedraait tijdens een buitenrit en er in rengalop vandoor gegaan met mijn dochter. Waarom??? Joost mag het weten.

Het lijkt wel een borderliner soms..

Hoe ben jij met het paard uit die impasse gekomen. Heb je er truckjes voor oid?

ik ben gewoon eigenwijs en beloon ook in de proef.
dan maar een paar punten minder en een pony en baas die tevreden zijn.

heb gelukkig nog nooit mindere punten gehad, terwijl ik toch best vaak praat in mijn proef. meestal zorg ik wel dat ik van de jury afrijd wanneer ik even beloon.

mijn Fjord loopt gewoon echt beter als ik hem tijdens de proef motiveer!

Heerlijk Sanne! We doen het toch allemaal voor ons plezier, rijk worden we er niet van.........

Ik rijd zelf geen proeven. Maar mijn dochtertje is er wel mee aan het starten en ik vind dat ze haar pony best mag belonen tijdens de proef. Ik heb het haar sinds kort ook geleerd tijdens de manegelessen te doen. En wat zegt ze van de week gewoon uit zichzelf (ze is 9 jaar): het rijden is zo veel leuker, de paarden doen veel beter hun best en ik heb een veel leukere les.

Ilma Meijer schreef op zondag 14 november 2010, 20:16:


Goedemorgen

Laat ik voorop stellen dat ik jou niet ken en jou niet persoonlijk wil ver of beoordelen!

Als ik mensen hoor zeggen "hij doet iets zomaar, hij is onvoorspelbaar, we zien het niet aankomen" enz, dan denk ik dat je dier de signalen wel heeft laten zien maar jij ze niet opgepakt hebt.

Klein voorbeeldje: Mijn papegaai zou bij zijn vorige eigenaar onverwachts bijten, ik heb de littekens gezien. Ik heb hem nu 3,5 jaar en hij heeft mij 1 keer gebeten en toen was ik te stom om op te letten. Onverwachts? Nooit iets van gemerkt, ik zie het altijd aankomen en kan het voorkomen. Je moet alleen weten waar je naar moet kijken. En geloof mij maar, papegaaien hebben geen gemakkelijke lichaamstaal, het is allemaal subtiel.

In je vorige post gaf je ook aan dat clickertrainen maar even werkte. Clickertraining is nou juist een methode die, als je het goed toepast, blijft werken, alleen maar sterker word.

Mijn advies: kijk eens heel erg kritisch naar wat je nou eigenlijk doet en wat je paard jou probeert te vertellen. Gebruik een methode zoals het bedoelt is en hou vol. Niet een beetje van dit en een beetje van dat. Dat werkt niet als je nog van zover moet komen.

Heel erg veel succes!

Groetjes Karin

Je krijgt wat je beloont , en helemaal als je met een sterke motivator werkt.
Ik vind het ook moeilijk en herken hier en daar wel wat in het verhaal.
Het overenthousiasme van een paard tijdens trainen...
Eerst was het leuk en bleef ik belonen omdat hij echt deed wat ik vroeg , en een beetje extra , maar dat zag ik niet als probleem.
Later kreeg ik een paard wat grommend en superoverdreven met zijn kont naar me toestapte als ik dat vroeg , en daarbij niet op lette als ik hem weer vroeg om op te houden.
Persoonlijk vind ik dat het allermoeilijkste , een paard trainen om minder enthousiast te zijn!
Je wilt dat eigenlijk niet , maar uiteindelijk escaleert het en wordt het steeds erger.
Nu wordt hij alleen nog maar beloont als hij niet gromt , en jemig wat is dat moeilijk voor een paard , want hij doet immers wat je vraagt?! Hij stapt opzij!!!
Uiteindelijk valt het kwartje wel , maar dat duurt lang , veel langer dan om hem iets aan te leren , vooral omdat hij soms totaal blokkeert ,en je een enorm vraagteken boven zijn hoofd ziet verschijnen...

Als ik train probeer ik heel zuiver te denken , en continu herhaal ik; je krijgt wat je beloont.
En dan komt het wel eens voor dat een paard tijdens het leerproces tegelijkertijd iets anders laat zien , bv oren naar achteren tijdens het aanleren van de oefening voet geven[ik noem maar wat]
1 keer belonen met oren naar achteren en het optillen van het voetje , en er bestaat een kans dat het paard zelf die link gaat leggen en zelf ,en oren naar achteren doet , en een voetje optilt.
Je moet echt heel erg goed opletten en beseffen wat je traint.
Als een paard door clickerend hem uit de wei te halen al springend en bokkend niet meer te houden is , dan is er een moment geweest dat je dat onbewust getraind en beloont hebt. Misschien dat je in het begin er helemaal blij van werd om je paard zo enthousiast te zien?!
Dat is tenminste wel mijn valkuil geweest......

Targetten is misschien een stomme oefening in de ogen van mensen , maar het bevat alle aspecten om een paard iets aan te leren en een trainer te trainen ; snelheid van reageren , koppelen van twee oefeningen , afleren van ongewenst gedrag etcetc. Wat wil je , en wat krijg je , wat beloon je , daar draait het om.

Sorry voor het lange verhaal , maar wou even kwijt dat er ergens in de training toch iets beloont is wat je liever niet had gezien , en dat dat altijd de fout is van de mens.

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Je hebt helemaal gelijk Esther.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Sanne Bronsgeest schreef op zondag 14 november 2010, 23:54:



Goeie instelling

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Ilma Meijer schreef op zondag 14 november 2010, 20:16:

Ja, nou, borderliner is wel 'n hele zware diagnose...
Maar ze hebben gewoon niet altijd hetzelfde humeur.
Nee. Datgene wat ik beschreven heb. Overdreven van links naar rechts wieberen... dan moet ie gewoon bewegen... dat volgt er, om de balans te bewaren, 1 stapje voorwaarts.... en dat stapje beloon je... en zo probeer je weer op weg te komen.

Een heel erg geduldkarweitje... ik ga gewoon een sigaret zitten roken hoor... (jajajaja... slechte gewoonte!) en zit te neuriën.... dus ik doe net alsof er helemaaaaaal niets aan de hand is.
Kan hier ook gemakkelijk... er is toch geen verkeer, niemand dit het ziet.
Prima.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Karin schreef op maandag 15 november 2010, 8:00:


Klopt, ik was er ook niet bij dus weet ook niet wat er vooraf is gebeurt. Alleen van horen zeggen. Over het algemeen voel ik 'explosies' wel aankomen.

Het werkt wel hoor, op de wei en met nieuwe spelletjes. Bij het verlaten van het terrein ging de knop na een keer of 2 met succes, ineens weer op naar staken. Misschien moet ik dan gewoon een uur stil gaan zitten voor een reactie. Heb ik toen ook wel geprobeert maar het was gewoon te lastig langs zo'n drukke weg. Vond ik niet meer verantwoord en ben daarom niet doorgegaan op die manier.

Probeer ik ook te doen en maak ook gebruik van ogen van derden, dat is vaak duidelijker dan wat jezelf ziet.

Dank je..

van lennep schreef op maandag 15 november 2010, 12:08:


Ja, herkenbaar...Heb je eindelijk een goed meewerkend paard, wordt het weer té..


Ik moet vooral beleefdheid van hem vragen dat kan ik nog veel meer bevestigen.


Met werken aan de hand zie ik dat vraagteken al snel bij nieuwe oefeningen. Bij een kleine stap in de goede richting beloon ik dan ook en stop gelijk, volgende keer weer oefenen en misschien een stapje extra..

Dat zijn denk ik signalen die ik idd te laat opmerk en meer op moet letten.
Zo blafte onze hond ook altijd nadat hij het commando 'dood' had aangeleerd.
Mijn man had dat onbewust aangeleerd. Na jaren doet hij dat nog steeds standaard, al krijgt hij dat commando bijna nooit meer


Ik denk de mijne ook.

Ook ik ben schuldig maar dat is geen nieuws....

Wil schreef op maandag 15 november 2010, 23:11:


Die 'diagnose' was ook niet letterlijk bedoeld het is gewoon lastig te omschrijven..
Flink dwars past misschien beter.

Overdreven van links naar rechts

En dát is idd wel heel lastig, geduldig zijn op zulke momenten.

ik ga gewoon een sigaret zitten roken

Ik ga wel boomtakjes tellen, roken in het bos....geen optie en ook niet te pruimen
Is Catcher dan nog niet van die gewoonte verlost?

Ilma Meijer schreef op dinsdag 16 november 2010, 1:45:

Ik zit soms ook met kromme tenen )
Roken????

Staken? Nee, niet helemaal.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.