Piet schreef op zaterdag 13 november 2010, 7:51:



En .. 'andersdenkend' .. is mij ooit eens in een post verteld...!

Nou niet allemaal dus ...

Piet schreef op zaterdag 13 november 2010, 7:51:

Piet, als je nou eerst eens ff gaat ontbijten en dan opnieuw terugkomt op dit topic. Slaat helemaal nergens op dit.

Komt bekend voor, heb ook zo eentje. Zet je goed, ontspannen, op het gemak en als hij aan het galloperen is en niet reageert op uitblazen, diep zitten teugels even opnemen, dan schort er iets aan je basis werk. Mijn paard heeft dat al van draven, dat ze dan meer problemen heeft om rustig te stappen. Terug naar het grondwerk. Vanuit de circel galoperen en veel overgangen maken, stemcomando, lichaamstaal.
Als het na wat consequent en rustig grondwerk nog niet lukt (het moet natuurlijk eerst lukken op de grond vooraleer je het op het paard probeert!), maak dan van zijn gedachte, jouw gedachte. Wil je rennen, fine, maar dan ren je door tot ik zeg dat het genoeg is. Galop en als hij geen teken geeft om te reageren op de eerste hulpen, doogalloperen, tot het moment dat HIJ wil stoppen, dan vraag je opnieuw nog enkele rondjes door. Wil hij opnieuw stoppen, nog een paar rondjes door. Dan vraag je opnieuw hetzelfde, om naar een tragere gang te gaan.
Zo iets kan niet. Ik vind dit gevaarlijk en eraan trekken om hem te doen stilstaan is nog gevaarlijker en heeft geen enkel zin, je paard kent blijkbaar nog gewoon de basis niet. Stel je voor dat je op wandel bent en dat hij niet wil stoppen voor een straat omdat hij wil blijven doorrennen...
When the student is ready, the teacher will appear

Maria Delavega schreef op zaterdag 13 november 2010, 9:31:


Mijn ervaring is dat grondwerk de basis is, maar dat die basis weer moet worden bevestigd vanaf het moment dat jij in het zadel gaat zitten. Ook heb ik ondervonden dat een paard heel braaf in de bak kan zijn, maar verandert in een racemonster zodra je buiten komt. Mijn Goke is daar een prachtig voorbeeld van. In de bak doet zij netjes wat haar gevraagd wordt ... een drafje, een galopje, noem het maar op. Een keurig opgeleid paard. Eenmaal buiten? Oren erop en de vraag "gaan we?" Niks geen gevaarlijk paard, maar wel een paard dat enthousiast is. Ik ga dat niet oplossen door haar te laten lopen wanneer ze wilt lopen, nee ze wacht op mij ... ook in de bak, wacht ze op mij.
Dat wachten leer je niet door getrek ... ik weet niet waar dat idee vandaan komt ... dat wachten leer je door lichaamshouding op het paard en subtiel contact maken ... constant druk op je teugels werkt averechts ... dit "contact" leer je in stap, vervolgens in "draf" en nog weer later in "galop" ... keer op keer bevestigen en keer op keer consequent zijn. Dat bevestigen is meer voor de ruiter dan voor het paard. De problemen zitten ook meer bij de ruiter dan bij het paard. Ruiter "grijpt" tevaak naar de teugels en dat is niet correct. Ik ben daar de afgelopen tijd volop mee aan het werk en heb gisteren tijdens mijn les bij Eddy echt het gevoel gekregen dat mijn muntje begon te vallen. Je hebt niets in je handen, maar wel licht contact en je kunt heel subtiel én heel zacht (bijna onzichtbaar) het signaal overbrengen "nee vent, dit tempo is goed, sneller doen we niet!" Je beloont dat met rust, oftewel ontspanning in het gewenste tempo. Bij calamiteiten bestaat er ook nog zoiets als een one rein stop ... ook dit wordt aangeleerd in alle gangen en niet alleen in panieksituaties, dan ben je veel te laat en dan wordt het pas echt linke soep!

Had uitgebreid ontbeten en m'n krant gelezen, geen enkele ontbindende voorwaarde dus.
Sta 100% achter wat ik schreef.
We laten een paard gang minderen door pompend te remmen, dan heb je hem dus niet eerst voldoende leren luisteren. We roepen over zwepen, maar gebruiken er wel een touw voor in de plaats als we begot niet meer weten hoe we het anders kunnen oplossen enz.
Alleen maar omdat we geen andere manier dan de dominante manier, "je doet het want anders"!! kennen. En toch is er zo'n andere manier ..... al bijna honderd jaar

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

Piet schreef op zaterdag 13 november 2010, 11:09:


En ik had dus nog niet ontbeten en ik heb geen krant maar sta 100% achter leadership met alle dieren, niet alleen paarden en eigenlijk ook niet alleen dieren. Met mensen gaat het ook op.

Ik wil dat jij doet wat ik zeg is m.i. controlfreakerij en wekt weerstand op - als een leader iets vraagt is het vrijwillig, als een dier in de ene situatie wel meewerkt en ineens in een andere niet, dan ben je nog geen 100% leader.
Heel moeilijk goeie en consequente leader zijn, toegegeven en moet aangeleerd worden en met foutjes maken.

Maar blijft dus wel de vraag nog steeds opkomen - Hoe doet de kuddeleider dit, door belonen of door de hoefjes laten zien..?? Wat verwacht een paard van de kuddeleider..??? Of verwacht de kuddeleider gewoon dat ze hem gehoorzamen en volgen..???
Clickert de kuddeleider op paard manier of slaat hij met zijn staart.......

Piet schreef op zaterdag 13 november 2010, 7:51:

Helemaal eens!

Groet, Dani

Marianne Gomes schreef op zaterdag 13 november 2010, 8:02:


Anders denken moet je leren. En het is gewoon moeilijk Marianne.

Ook ik was een tradi en kom uit 'n tijd van bitten, vette westernsporen en ook zwepen.
En prachtige slidingshoes omdat m'n appaloosa zo leuk kon sliden.
Het is een proces van jaren om dat soort dingen al helemaal uit je eigen- en je paard z'n leven te bannen. Dan nog het opstallen en voedingsverhaal.... ook allemaal veranderen.
Als je dat allemaal gedaan hebt, en je wilt verder.... moet je totaal anders leren trainen.
Maar je moet het wél willen leren en zien!

We zijn zowat allemaal opgevoed met een tik op je vingers als je in de koekjestrommel zat. Of een pak op je kont als je zelfs de hele koekjestrommel had leeggegeten Ik zeg trouwens niet dat ik daar slechter van geworden ben.
Van de koekjes niet... en ook niet van het pak op m'n sodemieter.

Het gaat erom dat je weet dat je gestraft wordt als je 'slechte' dingen doet.
Maar ben je ooit weleens beloond geweest voor de goede prestaties?

Dát is nu precies waar het hele trainen met dieren omgaat. Sommige mensen zijn natuurtalenten hierin.... en sommigen, zoals ik, moesten dat leren.
En ik vind dat het behoorlijk ingrijpend is in je leven. Anders gaan denken...
Positief gaan belonen i.p.v. alleen maar straffen als het niet goed gaat.
Gaat trouwens op voor dieren, maar zeker ook voor mensen.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

@Piet: als je al ontbeten had, dan heb ik je waarschijnlijk helemaal verkeerd begrepen
Ik dacht dat je aan het ageren was tegen de post van Pien......

Excuus.

Een leider doet haast niets, die hoeft er enkel maar te zijn. Zij geeft de rust in de groep maar ze is streng en consequent en heeft weinig geduld behalve bij veulens.

Als mijn alfa merrie komt aanlopen gaat gewoon iedereen opzij de enkele keer dat iemand niet gelijk weg is, dreigt ze met de oren naar achteren dan is er direct een uitval, de tanden erin of kont toedraaien en vol met twee achterbenen. Dit gebeurt echter maar mischien 1 keer per maand. Ze tolereert andere paarden van het ruwvoer mee te eten maar zal geen cm wijken eigenlijk doet ze haar eigen ding. Het is de lagere in rang die het meeste herrie maken en onderlinge schermutselingen tijdens het voeren. Op een weide is dit zo goed als weg aangezien iedereen de gehele dag met zijn neus in het voer staat.

Wat ze wel heel duidelijk doet is bepalen wie wel en niet in de buurt van mijn hengst mag komen.Bij ons staan de hengst naast de merries en wordt er veel door de draden gecomuniceerd zowel met geluid als lichaamstaal en -vocht. Als mevrouw het niet zint wringt ze zich tussen de merrie en de hengst en jaagt de merrie weg waarbij ze brult naar de hengst en een been uitslaat ter ondersteuning. Toen ze nog met een andere merrie samen met de hengst stond mocht de andere merrie niet naast de hengst staan. Iedere keer weer stoelendans aan de hooiruif wat er ook gebeurde zij wrong er constant tussen.

Als er iets engs is en zij blijft rustig is het goed. Als er iets engs is en zij weet er ook geen raad mee dan is ze blij als ze mij ziet want meestal los ik het op en neem ik dus even de rol van leider over. Je ziet haar dan echt kijken van pfff. gelukkig jij bent er eindelijk. Ik ga ook nooit voor mijn paarden opzij, niet met de kruiwagen of niet wandelend door het veld. Als ik mijn rug naar ze toe draai en achteruit stamp vliegen ze achteruit, wijzen met een vingertje gaan ze achteruit, ze reageren op hele kleine signalen. Het feit dat ik deze groep van 6 merries niet beleerd zijn enkel voetjes geven en 1x per jaar aan een touwtje lopen (ik kijk ze na en krijgen een knuffel af en toe als ze daar zelf om vragen) en dat de kudde nooit verstoord wordt geeft een heel ander beeld dan zeg maar met mijn andere gedomestiseerde paarden die veel lomper en afgestompt zijn op lichaamsignalen.
Mijn paarden moeten zichzelf en elkaar vermaken dat is niet mijn taak, ik ben de welkome
afwisseling waar ze meer behoefte aan hebben als ze op de paddock staan en minder op de weide of paddock paradise.

Trouwens de vraag een tijd terug was hoe een merrie een veulen "straft" sommige merries vinden alles goed (ik weet niet of dat de niet in kudde opgegroeide merries zijn)
maar hier krijgt het veulen of een knauw of wordt met de kont weggeduwd al mamma het niet zint. De andere merries doen oren in de nek en dreigen verder heb ik het nooit zien komen vnl uit angst voor represaille van mamma.

Kijk Wil sommige mensen hebben het voordeel van positief opgevoed te zijn door zeer zeker een zeer andersdenkende vader. Wij werden NOOIT geslagen, maar juist geleerd om je eigen verantwoording te nemen, als je uit de koekjestrommel snoepte betekende dat gewoon dat er later bij de thee voor jou geen koekje was want die had je al op...

Brainstormen, ideeen uitwerken en meedenken is ons met de paplepel ingegeven, niet ieder kind heeft die luxe dat weet ik. Anders dan anderen denken en je niet door de massa laten beinvloeden of belachelijk maken en dan angstig niet meer durven dat is er niet bij.

Ik kom in mijn paardenwereld totaal zonder enige ervaring en hoef dus niets af te leren. Door een zeer alternatieve en gezonde approach to life wil ik automatisch en direkt hetzelfde voor mijn beesten. En ik zie direkt en weet dat er sommige dingen zijn die ik absoluut niet wil. 40 jaar geleden toen ik die hele manege troep bezig zag zei ik al tegen mijn moeder, dat paardrijden hoeft niet voor mij, ik sla liever tegen een onschuldig shuttle'tje aan.

Sommige mensen zijn geboren leaders en hebben geen hang ups over dat leiding geven. Maar ik neem veel van het commentaar op deze site wel met een likje van Maya's 'solen kamena' .

Jullie zijn net zo andersdenkend als science fiction films. Make up, wardrobe en props hebben daar de lol, de rest van de society structure daar is niets aan veranderd, nog steeds baas spelen,onderdrukken en oorlogje spelen. Niks vooruitstrevends aan.

En echt hoor ik zie het probleem niet van iets slechts meteen afleren en eruit gooien, maar ja sommige mensen beginnen er niet eens aan. Ik heb b.v. nooit gerookt, dacht na het eerste trekje als dit is idioot. Maar was daardoor wel het buitenbeentje want het was stoer om te roken .. je kunt de baas zijn over je eigen leven .. je kunt ook doen wat de massa doet .. ieder maakt zijn keuze.

En wat is er nou precies aan 'anders denken' in geen bit, geen ijzers en buiten, dat deden de oerpaarden al en vele generaties van onze voorouders. Er is volgens mij maar een gegronde rede wanneer je een paard een bit in MOET doen, en een zweep moet gebruiken en dat was in de oude stijl oorlog voeren (als je het met dat oorlog voeren uberhaupt mee eens zou kunnen zijn) Geen normaal denkend paard gaat vrijwillig die situatie in, het is een vluchtdier en dan door kanonnen, geweerschoten, dood, bloed en angst te worden gereden - ja dan kan ik me voorstellen dat dat zonder bit niet gaat.

Dus ja ik denk anders en daar heb ik ook recht op nietwaar?

Marianne Gomes schreef op zaterdag 13 november 2010, 15:07:

Marianne Gomes schreef op zaterdag 13 november 2010, 15:07:


Tja, dan kan je je tijd denk ik beter besteden dan aan zo een forum als dit.

Piet schreef :

Jaja, ik zat al te te wachten op jouw commentaar.

Voor zover ik weet ben ik op dit moment de enige die met gerichte hulp komt om een probleem weg te trainen, veel anderen waaronder jij hebben alleen maar commentaar over hoe het niet mag, maar ik lees nergens een concrete oplossing terwijl dit wel speelt onder veel mensen.
Dáár heeft de hulpvrager niets aan.

Kom jij dan maar eens met een gericht en praktijkgericht stappenplan op de vragen van al deze mensen die het nog steeds niet hebben kunnen oplossen.

Dus bij het te snelle paard en voor het niet-voorwaartse paard.
Dan ben ik eens benieuwd hoe jij dit concreet oplost en of de rijder dit in praktijk kan toepassen.

Groet, Pien