Heel erg bedankt Christel, zal het nog eens echt grondig lezen, maar dit is zeer leuk geschreven en voel me goed bij de tekst!

Het is inderdaad een leer, een methode om paarden op te leiden die uit eeuwenlang paardenopleiden (in de praktijk dus) is ontstaan. De methode is (vooral) in Duitsland ontwikkeld, en komt oorspronkelijk uit de cavalerie.
Het Skala is in meerdere boeken vastgelegd, en het bekendste of beroemdste boek is 'Das Gymnasium des Pferdes'. Steinbrecht heeft deze methode, leer vastgelegd in dit moeilijke boek.
Hij schreef het boek voor de "moderne" Cavalerie zodat onervaren ruiters op onervaren paarden min of meer verantwoord konden rijden (remonte en campagne school), aldus Marijke De Jongh.
Ik ga nu dus de vertaling naar het Nederlands, die dezelfde titel draagt, kopen.

Ik vind het een eye-opener, omdat er zoveel gepraat wordt over rechtrichten en andere zaken, maar ik wil weten van waar dit komt en hoe ermee gewerkt wordt.

Het is een hele misse opvatting dat een paard MOET rechtgericht worden vooraleer je ermee rijdt. In ideale omstandigheden wordt het inderdaad door de voorbereiding met de lange lijnen.

In het scala der ausbildung komt het pas op de 5e plaats. Ik moet me dus niet druk gaan maken over dat rechtrichten (schema Versatile trainingen uit boek scala der ausbildung) en is nog eens afhankelijk van paard tot paard (mooi beschreven in dat stukje waarvan jij een link gezet hebt, Christel)

Skala Trainingsinhoud Traningsfase Trainingsdoel
0. Discipline
1. Takt tempo, ritme gewenningsfase beleren, inrijden, warming up
2. Losgelassenheit ontspanning, strekken gewenningsfase ontwikkeling van stuwkracht
3. Aanleuning nageeflijkheid ontwikkelingsfase ontwikkeling van stuwkracht
4. "Schwung" impuls, evenwicht ontwikkelingsfase ontwikkeling draagkracht
5. Rechtrichten gymnastiseren oprichtingsfase ontwikkeling draagkracht
6. Verzameling oprichting, hanken buigen oprichtingsfase draagkracht en oprichting

Nog een misse opvatting over de term die steinbrecht op 'de markt' bracht, rechtrichten, vond ik op de site van Marijke De Jongh:

''Rijdt uw paard voorwaarts en richt hem recht'' wordt verkeerd begrepen. Veel paarden worden met teveel stuwkracht naar voren gereden in een houding zonder stelling en buiging. Terwijl deze zin bedoeld: tijdens het voorwaarts gaan van de troepen kunnen de soldaten hun paard via schouderbinnenwaarts, travers, renvers e.d. de paarden richten zodat ze op het achterbeen komen en ze wendbaar en buigzaam

Ik ben bijna in de valkuil van de 'oppervlakkige' internetsurfer getrapt door zaken te lezen op forums en dergelijke, ik zou me eens het serieuze materiaal willen aanschaffen, zodat ik een beetje een degelijke leidraad kan volgen, ook als ik op dat moment eventjes zonder begeleiding thuis werk.

Maria Delavega schreef :>

Punt 5 van het scala der Ausbildung, rechtrichten, gaat in de normale dressuur niet zo ver als bij het klassieke, zo heb ik inmiddels wel geleerd. Tijdens onze Orun opleiding (dressuur en springen instructeurs-opleiding) vonden Evy en ik het rechtrichten zoals het daar gegeven werd (ook gebaseerd op het scala der Ausbildung) een regelrechte aanfluiting en het had NIKS maar dan ook niks met het rechtrichtgebeuren te maken zoals bijvoorbeeld Marijke de Jong dit beoefend.

Sterker nog; ons nieuwe paard Olijf (die met die kapotte voeten na jarenlange en veel te jonge overbelasting) komt van een stal af waarvan de eigenaresse op Z dressuur wedstrijden rijdt.
Ze wíst notabene dat Olijf schots en scheef is en rechtsgebogen maar ze had nog nooi gehoord van rechtrichten, zij kon dit paard niet uithelpen.
Schandalig, en dat meen ik!

Groet, Pien

ik denk ondertussen dat paardrijden, een paard beleren ALLES met rechtrichten te maken heeft en vind het heel erg jammer dat dit in de wedstrijddressuur niet gedaan wordt.
Kyliam is ook heel scheef. En nu we daaraan werken (methode marijke de Jong) zie ik mijn paard voor mijn ogen veranderen. Ik denk echt dat elk paard zo'n soortige basisopleiding moet krijgen voor je er op gaat zitten. Want nu snap ik veel beter waar al Kyliams probleemgedrag vandaan kwam onder het zadel. Hij had gewoon pijn aan zijn rug door scheefheid.
jammer dat de opleidingen op dit gebied zo duur zijn en dat er zoveel eisen aan gesteld worden. Maar anders zou ik wel weten wat ik zou doen. Want hoe meer ik lees over de werking van een paardenlichaam, hoe meer ik leer van mijn lesgeefster, hoe meer puzzelstukjes op z'n plek vallen. Ik hoop nog veel meer te leren hierover!

Spirithorses schreef op dinsdag 16 november 2010, 11:17:


Als ik het goed begrepen heb van jou, Pien, is dat Marijke dus NIET de scala hanteert?
Hier komt mijn vraag, het scala is toch Steinbrecht? Die volgt zij (alsook Branderup) toch ook?
Wat volgt zij dan wel?

Ik had begrepen dat Marijke haar rijden gebaseerd was op de Duitse rijschool, klopt dit? Ik vind er eerder kenmerken van de Franse rijschool in (Balans voor beweging).

Dan hier nog een vraagje, ik las net het verschil tussen de Franse en Duitse rijschool (persoonlijk voel ik me meer aangetrokken tot de Franse, maar heb geen idee wie daarin lesgeeft) omdat de Franse rijschool verfijnder werkt.
Voornaamste verschillen:
-Duits is beweging voor balans
Frans is balans voor beweging

Duits past hand en beenhulpen samen toe,
Frans: hand zonder been en been zonder hand toe. Dus de hulpen worden duidelijk apart van elkaar gegeven, nooit been EN handhulpen tegelijk.

Ik vond het scala op deze site, deze mevrouw is een kei met Iberische paarden. Ze traint twee mensen in working equitation waarmee ik gesproken heb.
Daarom dat ik me even wou informeren wat het scala juist is.
http://www.paardvriendelijkrijden.nl/acad-rijd.html

Danielle Zontrop schreef op dinsdag 16 november 2010, 11:24:


Ik dacht dat ook, maar mijn trainster op dit moment zegt: NEEN!! Te vroeg voor beide!
Ik voelde me hier heel ongemakkelijk bij, want ik wou eerst rechtrichten volgens Marijke De Jongh VOOR ik op haar rug kroop.
Zij zegt: eerst de basis in VERTROUWEN. Zowel in de piste (grondwerk), als erbuiten (wandelen)
Begin met hele korte sessie's en werk aan de hulpen, de basis.
Belangerijkste is: leren wat mijn fouten zijn. Absolute ontspanning in mijn gehele lijf ook als ik mijn spieren opspan (omdat m'n merrie hier heel erg gevoelig voor is) als ik iets vraag, ademhaling laag op elk moment, gevoel krijgen voor de juiste timing om de hulp te geven of de druk los te laten. Dat zijn zaken waar ik me van bewust moet leren worden en die bepalend zijn voor het latere werk.
Als dit er goed in zit, ik de oefeningen goed kan uitvoeren, er wederzijds vertrouwen is tussen beide, dan pas werken aan gymnastiek en dressuur.
Ze zegt dat de merrie veel meer plezier zal beleven en zal willen meewerken, als ze zelf vertrouwen heeft in wat we met haar doen. Ze gaat ook VEEL liever gaan wandelen, dan in de piste werken. Dus dat doen we nu al, zadelmak maken op een leuke wijze en niet direkt in het rechtrichten storten.
Ik zou daarna beginnen met dubbele teugel, op de grond en het rechtrichten combineren met wandelingen en verder werken aan vertrouwen.
Is dat niet veel beter dan onmiddelijk te willen gaan rechtrichten?

Pff sorry voor de vele vragen, maar ik wil dat ik een helder idee krijg van wat we gaan doen, vooraleer ik me met haar aan dressuur waag.

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 11:48:


Zij heeft een eigen methode ontwikkeld, die erg tegen Branderup aanleunt. Branderup lost alles op met buiging; elke pas geschiedt in buiging, of dat nu voorwaarts of zijwaarts is. Ik zou je rijtje hieronder dan ook willen aanvullen: Deens is buiging vóór beweging.
Gevaar van 'alles in buiging' is overbuiging. Paarden gaan te gemakkelijk buigen in de hals (dat is dan stelling, geen buiging, dus niet effectief), en niet in de hele spine -voor zover dat kan.

De Duitsers en de Hollandse school beweren ook dat ze been en hand niet tegelijk gebruiken! Zij hebben juist de term "electrisch" uitgevonden, wat wil zeggen dat het paard als een haas wegsprint op het been en ogenblikkelijk stilstaat op de handhulp. Je krijgt dan dat schokkerige ho!-hup! rijden dat je op losrijdvideo's van olympische toppers vaak ziet.
Het verschil met Frans is dat voor de fransen de lichtheid voorop staat (licht teugelcontact en lichte hulpen, dus meer vanuit zit, immers onzichtbaar) en bij de Duitsers de aanleuning (je moet 'een paard in je handen voelen'). Vrijwel de gehele sportdressuur rijdt volgens het duitse en/of hollandse systeem.
Duitsers maken eerst vele kilometers in stap, draf en galop voordat ze het paard op de achterhand gaan zetten c.q. verzamelen. Fransen, Spanjaarden, Portugezen beginnen juist met het paard op de achterhand te zetten en maken zich niet druk om het kilometervreten, dat is energieverspilling. De volksaard speelt ook hier een rol.
Een paard dat meteen al op de achterhand gezet wordt zal doorgaans minder zwaar in aanleuning zijn. Dat vinden Duitsers niet fijn. Want die willen immers übercontrole, vasthouden, regisseren. Zuideuropeanen hebben meer flair en zijn minder controlfreaky. Het macho-effect is belangrijker, evenals de zelfredzaamheid van het paard.

De site is van Petra Rosler, daar zou jij je wel bij thuisvoelen denk ik.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 12:09:

Als ik weer aan een jong paard zou beginnen, zou ik meteen spelenderwijs en wandelend gaan rechtrichten en zijdelings gymnasticeren, aan de hand, op het fietspad, in de wei, in het bos. Dan bouw je vertrouwen en tegelijkertijd mobiliseer je je paard voor het moment dat je erop stapt.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel, heel heel erg bedankt om terug even wat licht in de duisternis te brengen !!

Ik voel me erg aangetrokken tot Petra haar manier van lesgeven, maar 't is ver rijden voor mij en dus pas voor volgend jaar realiseerbaar. Daarom ben ik me gaan verdiepen in welke methodes zij gebruikt, om een idee te krijgen van haar aanpak en misschien nu al zaken uit haar programma met iemand die dichter woont, te oefenen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 november 2010, 12:23:


Dat lijkt me heel erg Solinski. Dat lijkt me inderdaad ook leuk, maar spelenderwijs moet de kunst toch al in je handen zitten om dit vanop de grond te doen. Vandaar mijn idee om deze winter het werken aan de lange lijnen goed te leren beheersen.
Zijn het zo wat oefeningen die je bedoeld?
Op 1:17 begint hij het paard aan de hand te gymnastiseren:
http://www.youtube.com/watch?v=5oSES5CpnsI

sorry, bedoelT

Ik denk dat ik het dus gesnapt heb, dat Antoine de bodt volgens de Duitse methode traint? Ik ben hier alles zo wat aan het uitpluizen omdat vlak naast me een meisje woont die op hoog niveau dressuur rijdt en heel goed les geeft, maar met warmbloeden. Haar specialiteit is rechtrichten volgens De Bodt. Ze zegt zelf dat ze in begin moeite had om hem te snappen, maar ze heeft zich echt gespecialiseerd in het rechtrichten. Ze wou me graag helpen met mijn merrie.
Ik was wat aan het twijfelen omdat het zo dicht bij de deur was en dus heel gemakkelijk zou zijn, maar bij nader inzien toch maar beter niet zeker? De Franse rijstijl trekt me veel meer aan. Ik wil niet beginnen mengen, denk dat dat voor m'n paard ook niet goed zou zijn.

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 12:37:

Wat deze Solinsky-adept doet, is oefeningen vragen aan één lange lijn, dus geen langeteugelen waar jij het over hebt. Ik zie ook geen zijgangen, die zou ik wel meteen inpassen (Anja Beran - Portugees dus).
Mijn eigen ervaring is dat bij het aanleren van oefeningen zoals zij- en overgangen, langeteugelen het zuiverste werkt, waarschijnlijk omdat je de hals dan beter recht voor het lijf kan houden. Die tool heb je niet wanneer je met één lijn werkt en het risico van hals omklappen en dus niet echt buigen is dan groter, zeker bij een jong paard. Iberische paarden lossen gebrek aan buiging graag op via rechte schouders en een dubbelgevouwen hals zodat de schijn bestaat dat er gebogen wordt. Het is ongeveer het moeilijkste om erin te trainen. Vandaar het belang van dubbele teugels in geval van schouderbesturing.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •