Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 15:19:


Ze bood haar hengst aan om een volle broer/zus van Jamaica te fokken.
De sabino aftekeningen kwamen overgings wel bij de merrie weg.
En Charly heeft al wel 2 andere gezonde veulens gehad.
En Jammie's paps heeft ook al een serieus aandeel gezonde kinders.
Jammie zelf stond er ook erg welvarend bij, tot zaterdag...

Ik heb geen idee of mijn zus erop in gaat hoor.
Maar 2 keer zoiets meemaken, zit ze alleszins niet op te wachten.

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 15:17:

De fjorden waren, voor zover mij bekend geen familie van elkaar.
Ze waren allebei brun-blak (= bruin met wildkleur) Froukje was donkerder dan Fjordson. Ze hadden allebei een aalstreep, Fjordson had wat zebrastrepen bij de knieën, bij Froukje noemden ze dat gebied ¨gewolkt¨.

De ouders van Froukje kwamen uit twee verschillende bloedlijnen; vader Oswin I30 uit Denemarken, mv. Solar uit Noorwegen, mm Nederlands gefokt.
Oswin is 25 jaar oud geworden, er staat me iets van bij dat hij aan koliek is overleden, maar ik kan dat niet meer terugvinden.

Fjordson is weinig van bekend, weet alleen dat hij in de omgeving van St.Maartensvlotbrug is geboren. Voor die omgeving stond toentertijd de fjordenhengst Stording ter dekking. Omdat Fjordson qua bouw heel veel van Stording had, zou dat best zijn vader geweest kunnen zijn.

Het fjordenstamboek had indertijd stevig de touwtjes in handen voor wat betreft het hengstenbeleid. Wilde je een veulen in het stamboek laten inschrijven, moest het gefokt zijn uit een hengst die eigendom was van het stamboek. Die hengsten werden iedere drie jaar gerouleerd over het land om inteelt te voorkomen en telkens nieuw bloed in te kunnen brengen.

Jolah, het vosje, had overigens ook iets wat leek op een aalstreep over haar rug. In ieder geval was het haar daar donkerder.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Ans Jondral schreef op maandag 22 november 2010, 15:26:


Begrijp ik, maar ik zou gaan voor een merrie zonder wit,
liefst enkele generaties ver
en zwart, bay of sootybay
liefst ook géén vos enkel generaties ver....
een paard/veulen kan perfekt gezond zijn en toch plots "onverklaarbaar" ten onder gaan aan koliek
om dingen aan het licht te brengen moet het echt wel een breed en langdurig onderzoek worden,
of er moet meteen op genetisch vlak gezocht worden....:
bv bij alle homozygote paintveulens die de eerste dag na geboorte overlijden
op gemeenschappelijke dubbele markers op specifieke loci
maar dat gaat over money & goodwill

Els Kleverlaan schreef op maandag 22 november 2010, 15:45:


met een aalstreep heeft niks te maken volgens mij
daarom moet je bij fjorden eerder zoeken naar een genetisch defekt door herhaalde inteelt vrees ik
het zo-geroemde fokbeleid aan de hand van enkel goedgekeurde hengsten/stieren/rammen/... leidt alleen tot grote consanguiniteit die weliswaar gewenste kenmerken effektief kan vastleggen maar dat evenzeer doet met ongewenste (vaak onopgemerkte)

Peter Donck schreef op maandag 22 november 2010, 15:49:


Er werd gevraagd of ze een autopsie mochten doen op Jammie. (Alhoewel hij op een privé-kliniek stond en niet op de faculteit) Omdat het zo'n raadsel was.
Zowel die koliek als zijn hart dat het begaf.
Maar dat heeft mijn zus geweigerd. Op die moment ben je daar ook niet mee bezig natuurlijk.
Dood is dood.

Bovenstaande reactie vind ik zeer rationeel en ik kan mij daar zeker ook (deels) in vinden.
Maar jou insteek om te fokken is wel anders dan de reden waarom mijn zus een veulen wilt.
Bij haar gaat het echt om de merrie. Ze wil een veulen van die specifieke merrie en geen andere. Anders kan je net zo goed ergens een veulen gaan kopen.
En op zich zijn er ook geen redenen om niet met haar te fokken. Ze is een ervaren fokmerrie met een fijn karakter en ze steekt redelijk degelijk in elkaar.
Alleen het punt wat jij nu aanhaalt, de kleur, zou dan eventueel een probleem vormen?
Of dat dat reden genoeg is om dat niet te doen?

En dan kan de hele anti-fok-brigade daar weer bovenop springen.
Maar ik snap dat zelf ook héél goed.
Weet je dat ik soms zelfs in mijn hoofd overweeg om Tempête te laten dekken.
En dat is dan een merrie die aantoonbare genetische gebreken heeft, rot is op haar benen en meerdere keren per jaar aan de antibiotica moet omdat ze weer eens ergens ontsteekt.
Maar al gewoon omdat ik merk dat ze slijt en om het idee dat ik haar helemaal zou moeten missen, zonder dat ik iets van haar overhoudt, zou ik het nog durven doen ook.