Cindy Helms schreef op dinsdag 23 november 2010, 14:01:


Soms gebeurd dat gewoon, dat de beesten je leven inkomen, en dan is dat goed.
Go Cindy.

Cindy Helms schreef op dinsdag 23 november 2010, 14:01:


Wat fijn om dit te lezen!
De heren zijn er dan toch uit gekomen?

Peter Donck schreef op dinsdag 23 november 2010, 14:50:

Peter Donck schreef op dinsdag 23 november 2010, 14:52:


Achter elk oog, welke kleur dan ook, zit een ziel Peter

Cindy Helms schreef op dinsdag 23 november 2010, 15:33:


en die achter het derde oog,
ontsnapt zo af en toe....

Ans Jondral schreef op dinsdag 23 november 2010, 15:30:

Ja hoor, komt dik in orde

@marsha,
Muf hooi voeren is natuurlijk uit den boze maar kan er in het opgestapelde hooi of in voordroog niet ongemerkt iets inkomen?
Myr

amar schreef op dinsdag 23 november 2010, 21:41:


Dat zou ik niet met zekerheid durven zeggen. In mijn geval was heel duidelijk te zien dat het slecht voer was. Je zag hele plukken beschimmeld voer zitten.

Het lijkt mij dat er altijd iets in kan zitten dat niet goed is. Een beginnende schimmel zie je nog niet zo met het blote oog, maar zit er al wel. Ik denk dat het ook wel ligt aan de hoeveelheid die je paard ervan binnen krijgt. Van een kleine hoeveelheid zal niet ieder paard direct last hebben, kan ik me zo voorstellen.

MarshaBart schreef op dinsdag 23 november 2010, 21:47:


Chaser heeft ooit eens (jaren geleden hoor) zo'n 2 uur in een stal gestaan waar zwaar beschimmeld kuilvoer lag. We hadden afgesproken om van daaruit op trektocht te gaan, maar na het zien van de puinzooi die daar in de stallen lag hebben we rechtsomkeert gemaakt.

Eenmaal weer thuis vond ik de volgende morgen echt hele dikke gele fluimen!
Uitgespuugd door Chaser. Vanaf die tijd heeft hij gekucht bij het voeren van droog hooi. Denk gewoon een OD aan rotzooi in z'n luchtwegen!
Dat is nu trouwens allang weer helemaal over.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Allebei m'n pony's hebben 1x koliek gehad.

Thyler (highlandpony, toen bijna 2 jaar en nog hengst, cream dun maar nu nog grullo-achtig van kleur - geen aftekeningen) kreeg afgelopen voorjaar koliek. Het was in de periode dat de weidegang werd opgebouwd en ik ben waarschijnlijk gewoon niet voorzichtig genoeg geweest. Hij kreeg pas echt last nadat ik wat grondwerk met hem had gedaan in de wei. Hij mestte nog wel, heel vaak kleine hoopjes. Met veel bewegen/draven over de weg en in de bak is het uiteindelijk na ruim een uur weggezakt. Er is geen veearts bij geweest. Daarna ben ik uiteraard voorzichtiger geworden met de hoeveelheid gras die hij kon eten (graaskorf om of in een minder gulle wei).

Dibble, Thylers moeder (highlandpony, toen 8 jaar, grey dun - geen aftekeningen), heeft in de zomer van 2009 een keer koliek gehad. Ze stond 24/7 op een groot weiland dat gemaaid was na graszaadwinning en hooien. Het was na een extreem lange, droge periode met een groot vochttekort (op kleigrond). De grassprieten waren helemaal verdroogd en waren eigenlijk gewoon sprieten graszaadhooi die uit de grond staken. M'n pony was tijdens de koliek enorm opgeblazen en echt extreem suf. Gelijk de veearts gebeld, en na toediening van pijnstilling knapte ze gelukkig snel op. Ze heeft een dag op de paddock gestaan. Ik zat flink in de stress, vooral omdat de veearts had gezegd dat het inbrengen van een sonde bij haar geen optie zou zijn. M'n merrie kan namelijk nogal hysterisch doen bij vreemden die voor haar gevoel iets van haar moeten. Het controleren van het tandvlees was ondanks de versufte toestand bij de koliek al een flinke opgave voor de veearts. Gelukkig was de pijnstilling dus voldoende. Met dat ik met mijn merrie aan de hand bij de stalhouder aanbelde om te laten weten dat Dibble koliek had, legde Dibble een enorme hoop mest neer voor de achterdeur... Tijdens het opvoelen vond de veearts de mest wel heel droog. Later heb ik gemerkt dat Dibble soms niet goed reageert op graszaadhooi. Als ze in het voorjaar of in de zomer (op een erg korte wei, wanneer er dus weinig gras in haar darmen komt) hooi krijgt bijgevoerd, wordt ze ook enorm opgeblazen en merk je tijdens het werk dat het mesten moeite kost (meerdere keren stilstaan voordat er eindelijk een keer een hoop komt). Vorige winter (toen ze op de paddock stond) en op dit moment (nog op de wei) krijgt ze ook graszaadhooi, zonder dat ze er zo opgeblazen van raakt. Als het hooi vochtig is, als er ook voldoende 'gewoon' gras in haar darmen zit, of als ze niet kan schrokken (fijnmazig hooinet) doen zich tot nu toe geen problemen voor.

Wieteke schreef op woensdag 24 november 2010, 8:25:



Zou jouw pony op dan misschien te weinig kauwen, waardoor er te weinig speeksel aangemaakt wordt? Bij droog voer, is het nog belangrijker dat er voldoende speeksel bij komt.

Spirithorses schreef op dinsdag 23 november 2010, 8:39:


Maar degenen die hier schrijven, hoeven hun paarden niet per definitie PN te houden, of PN te voeren. Voor zover ik weet zijn er veel mensen die nog steeds muesli geven, toch wat brok, enzovoorts. Daarnaast denk ik dat er veel ervaringen hier staan van mensen van vroeger en toen stond paardlief misschien nog wel de hele dag buiten zonder de beschikking over hooi zodat de darmen niet constant bezig bleven?


Wat bedoel je met PN-paarden? Bedoel je dan niet-stalpaarden, of is het meer dan alleen dat? Er zijn jammergenoeg veel paarden die in stomzinnige kleine stukjes staan, geen enkele motivatie om te bewegen, teveel modder, niet interessant. Ik vind dat niet PN, ook al staat het niet op stal. Blijkbaar kunnen wel goed PN gehouden paarden ook koliek krijgen maar mijn ervaring is het niet dat dit meer is dan bij niet-PN gehouden paarden, voor mij zelfs het tegenovergestelde!

Zandkoliek zal bij paddock- en kort-afgegraasdeweitjes-paarden vaker voorkomen dan bij stalpaarden, dat staat buiten kijf want als ze geen zand binnen kunnen krijgen kunnen ze er ook geen koliek van krijgen, maar dit is dan ook wel de enige vorm van koliek waarbij dat logisch is. Laatst nog meegemaakt van een paard hier op de manege (stalpaard) die erge koliek kreeg. Niet bepaald de eerste keer dat het daar gebeurde en ik heb (toevallig?) juist totaal geen paarden in mijn omgeving die PN gehouden worden die weleens koliek hebben. Tot nu toe zijn juist alle PN-gehouden paarden in mijn omgeving koliek-vrij (klop-klop).

Van een vriendin van me weet ik wel dat haar paard vroeger toen haar paard nog ergens anders in pension stond, juist wel vaak koliek kreeg en toen stond ze juist niet-PN: stress-omgeving, vaak op stal, wisselende paarden. Nu gaat het al jaren juist heel goed met het dier, nu ze in een vaste stabiele kudde staat en 24uur per dag buiten staat in een fijne kudde op een mooi stuk grond en alijd hooi tot hun beschikking, niet in grote hoeveelheden maar wel constant door kleine hooinetmazen.

Clara van der Horst schreef op woensdag 24 november 2010, 10:34:


Ik vraag me ook af waar je de grens van PN moet leggen, er zouden toch minimum voorwaarden moeten gelden. In feite denk ik dat aan minimum voorwaarden moeten kunnen worden voldaan om paarden te kunnen houden. Daarbij zou de grootst mogelijke gezondheidsgarantie, voor zover die is vast te stellen, een rol kunnen spelen. Dan vallen modder of zandpostzegels eigenlijk af omdat ze een risico voor de gezondheid met zich mee brengen.