Toevallig zijn mijn twee ponie's dit weekend ook in en kudde geïntroduceerd (7 paarden). Eerst even vanachter een draadje laten kennis maken, ze waren tenslotte helemaal vreemd voor elkaar. Nadien draadje open. De jongste (ruintje van 1.5) kreeg het even zwaar te verduren. De laagste in rang van de andere kudde, vond dat hij heel gemeen zijn rang moest verdedigen. Tot tweede in rang besloot het voorbeeld te geven, toen ging hij minder aanvallen met ukkie om... De oudste (3.5) begreep er even niets van, maar besloot dan toch de verdediging in te zetten over haar mini kudde... Erg knap van haar. Ze zete de laagste in rang flink op haar plek!

Met enkele anderen onderaan de ladder is ze al aan het 'uitvechten' wie hoger is. Met een andere haf was dat heel mooi om te zien. Die stond maar te schrapen-slaan, mijne verzette een half pasje. Mooi voorbeeld van de leider die het minste beweegt.

Vandaag kreeg ik van de staleigenares te horen dat ze stond te eten met de tweede in rang. Maar, ze blijft braaf haar adoptie-kind beschermen!

De jongste alleen staat altijd een eindje van de kudde, staan ze samen, lijkt het alsof ze er al een beetje bij horen, dan staan ze veel dichter.

Ik vond het heel knap om te zien hoe de paarden communiceren!

---
Remember the difference between a boss and a
leader: a boss says 'Go!' - a leader says 'Let's
go!'

Mooi om te lezen

De introductie van Rappa ging hier makkelijk. Silja en Billy accepteerden haar meteen als nieuwe leidster en er zijn eigenlijk geen trubbelingen geweest.
Alleen in het begin van de voertijd (winter) kon rappa erg bitcherig om de hoek komen.
Heb haar paar keer flink de wacht aan gezegd omdat ik geen geklooi om mij heen wil en nu gaat het er rustig aan toe

Maar er komt dus een dame bij (billy is al een tijd weg) en ik ben wel benieuwd hoe dit gaat lopen. Silja is nooit erg moeilijk geweest en Rappa is gewend aan wisselende weidegenoten (stond op pensionstalling en zomers in andere kudde) dus vlgs mij sociaal normaal. Wel ranghoog.

De nieuwe dame is niet hoog in rang, maar laat zich net zo min de kaas van het brood eten.
Het is een royaal uitgevallen slagschip (ardenner, 1.65, zeer krachtig gebouwd, maar ook veel te dik)

Ben benieuwd, maar ook beetje nerveus.
Dus als nog iemand tips heeft....

Sandra van Bommel schreef op maandag 6 december 2010, 7:58:


In het begin een draadje ertussen kan helpen vind ik. Het beste is als er geen gewonden vallen. In mijn geval had ik dat niet gedaan omdat de paarden elkaar bijna allemaal al kenden. Mopje, de stressmerrie, raakte toch nog een beetje in paniek en gaf haar vriendin Rosa een trap. Ze was er verbrouwereerd van. Als ik nu naar de kudde kijk: pais en vree.
Let nog even op: Toto is zo'n voorbeeld van een paard dat er helemaal bovenop is gekomen. Hij is zo sterk, je kan er gemakkelijk op rijden. Helaas ben ik geen goede ruiter en paarden als Toto en Gigi, daar ga ik niet opzitten.

Nils Vellinga schreef op zondag 5 december 2010, 19:12:


Ja, geen hengsten hier, ik heb 8 merries en 3 ruinen.


Soms werkt het gewoon niet en moet je ze uit elkaar halen. Ik heb in het verleden wel ruinen uit elkaar moeten halen maar merries nooit. Als een ruin een andere steeds wegjaagt wil ik wel voorkomen dat het slecht afloopt. Okky, de gehandicapte ruin, heb ik wel eens moeten redden uit zo'n situatie.

Danielle Zontrop schreef op zondag 5 december 2010, 19:24:


Soms worden de merries na zo'n krachtmeting toch nog goede vrienden. Mijn ervaring is ook dat het resultaat nogal verrassend kan zijn.

joop schreef op maandag 6 december 2010, 10:52:


Ja hier ook hoor. Sunny gaat Enno enkel nog uit de weg als "er onweer" dreigt in Enno's hoofd (eten, Rock, ...) en anders zijn die twee dikke maatjes. Sunny staat ook heel erg graag in de buurt van Amaroc en Enno. Ondanks dat die twee werkelijk "a pain in the ass" zijn om het zo maar te zeggen, wil hij echt wel bij hen horen. Amaroc begint er zich al stillaan bij neer te leggen dat hij tegenwoordig twee schaduwen heeft, die hem amper loslaten Maar zeker in begin ook altijd voldoende ruimte voorzien.
Een draadje ertussen is altijd goed in het begin, maar de eerste integratie van een individu binnen in een bepaald goedwerkend systeem, verloopt niet altijd van een leien dakje afhankelijk van de karakters uiteraard.

is er niet een groter risico dat ze met hun benen in de draad komen als je er een draad tussen zet?
Dat haalde een paardenman in de buurt aan toen ik rappa ook met draadje ertussen wilde introduceren.
Heb haar toen gewoon bij sil en billy gezet.
Ging dus zonder problemen, maar kan mee hebben gespeeld dat ze van sil en billy gewoon leiderschap kreeg
(sil haalde bijna opgelucht adem dat ze van die verantwoordelijkheid af was )

Weet echter niet wat de nieuwe dame doet.
Is wel een sociaal paard. Dat zijn ze allemaal.

Stiekem zou het niet verkeerd zijn als zij de leiding nam. Het is een enorm cool, relaxt paard.

Formaat zegt niets over mentaal overwicht. Maar vaak zijn de kalme paarden die het minst bewegen, de stille leiders.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Cindy Helms schreef op maandag 6 december 2010, 11:14:


Mijn geluk is weer dat ik niks voer, al heb ik vorige week wel wat hooi over het hek gegooid toen er veel sneeuw lag. Dan is het voor iedereen oppassen geblazen, Docile en Toto gaan voor! De kleine Mopje is weer heel slim, zij gaat rustig verderop staan wachten tot ze wat krijgt, een beetje ver van de anderen vandaan, dan kan ze rustig eten. Rosa kan die zelfbeheersing ook heel goed opbrengen.
Ik vind zo'n kudde een genoegen om naar te kijken, ook omdat je allerlei vriendschappen ziet ontstaan. Rosa is nu bevriend met Docile, (ook met Mopje) en voor Docile is het prachtig dat ze nu een paard heeft dat niet bang voor haar is en waar ze sociaal contact mee kan hebben, na al die lange jaren op stal en alleen in psotzegelpaddock met paarden op afstand.

Sandra van Bommel schreef op maandag 6 december 2010, 11:17:


Als er 2 zijn en er komt er maar 1 bij, die ook nog rustig is en zelfverzekerd, zou ik ze ook wel gewoon bij elkaar zetten. Docile heb ik bij aankomst gewoon in de kudde gezet (7 paarden) en het was geen enkel probleem. Maar er komt ook wel eens een paard binnen dat ik onder geen voorwaarde zo zou durven introduceren. Ik kreeg 2 jaar geleden een afgedankte arabische fokmerrie binnen, zij was verwaarloosd geweest. Toen ze weer gezond was zette ik haar in de kudde, het leek heel goed te gaan, maar de volgende ochtend heb ik haar toch weer snel weg moeten halen. Toch is dat ook een zelfverzekerd paard en ze is nu leider in een andere kudde

Ok dan zou ik dat dus evt kunnen riskeren...
Amelia heeft altijd in een kudde gestaan, De eigenaresse hield geen paard aan wat voor onrust in de kudde zorgde. Ze heeft er 13 (vnl gottlandrus pony's), maar voorheen veel meer. (haar gezondheid is nu minder, vandaar ook mindering van paarden) In die tijd ging een paard wat voor onrust in haar kudde zorgde weer weg, waardoor ze nu rust en stabiliteit hield in de groep. Amelia maakt daar dus deel van uit.,
Silja doet met geen enkel paard moeilijk en Rappa is een wisselend bestand aan kuddegenoten gewend en doet normaal ook niet moelijk.
Ze is alleen bitcherig met voer.
Nja... niemand is perfect.

Eigenlijk zou je dus moeten verwachten dat het moet kunnen...

Juist het feit dat amelia een brok rust en zelfvertrouwen is, maakt dat ik haar graag als leider zou zien. Je merkt zelfs in een klein groepje heel erg snel de invloed van een dergelijke leider.

Hoewel Amber geen leider was zorgde ze voor heel veel onrust in het groepje met haar paranoide gedrag, Rappa zorgt voor meer rust en stabiliteit, maar kan toch nog wat sneller dat sil gestressd raken en dan steekt ze sil beetje aan.
Sil is van nature rustig, maar ze zoekt het niet zo om leider te zijn (bij amber had ze geen keuze). Met toontje als leider was ze 100% bomproof.
Vandaar.