Ik geloof toch niet dat ik dat schrijf?
Hoewel de trainingsprincipes niet anders zijn.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ik nam even de tijd om de website over blinde paarden door te lezen. Interessant. Veel van de veronderstelde problemen worden daar bevestigd:
-een blind paard kan niet met ziende paarden, alleen eventueel met ander blind paard
-op de ranch in kwestie worden paarden alleen zomers buiten gelaten
-speciaal soort hekken wordt aangeraden

en nog meer. Lees zelf maar. Ik wil hier alleen maar mee zeggen dat er niet te licht over het houden van blinde paarden gedacht moet worden, dat vergt een heel wat investering, zowel in tijd als in geld.

Marianne Gomes schreef op dinsdag 14 december 2010, 17:20:


Kijk!!,dan krijg je al direct een ander plaatje.
Hij houd ze gewoonlijk met een paar.
Geen ziende paarden.
Dan word t geheel al een heel ander plaatje.
Dan kan ik er nog wel mee worden,maar op een andere manier?/
Ligt ook aan t type paard,zou ik denken.
ik heb nu een zeer coole ijslandse dame,die zoiezo nergens van schrikt,dus als haar t zou overkomen,zou ik t nog niet weten,maar heeft veel meer kans,dan mijn zoefzoef vera.
Ik denk:Kijk naar t paard en laat m niet alleen maar leven ,omdat jij t perse niet op wilt geven.
Kijk in de ogen en ook al zijn ze blind?
Een ongelukkig paard haal ik er zo uit!!
En dood is zo erg niet.
T leven kan velenmaal triester zijn.

ijzer/zweep/spoor/bitloos,maar niet stuur-of hopeloos.

Trudy schreef op dinsdag 14 december 2010, 18:54:


Mooi gesproken Trudy, ik vind dat je helemaal gelijk hebt, je kan niet alle paarden over een kam scheren. En inderdaad, een ongelukkig paard, dat zie je zo.

groetjes Rita

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

joop schreef op dinsdag 14 december 2010, 18:42:


Ik heb het niet gelezen, Letje, nog niet ... maar wil wel ongelezen zeggen ... PLUS wat is de kwaliteit van leven als je een paard op een dergelijke manier in leven moet houden. Je laat in leven hé omdat jij wilt dat het in leven blijft. Ik heb door dit topic weer eens in mijn foto-albums zitten bladeren en ik word er niet vrolijk van ... ik zie op iedere foto een fantastisch mooi paard maar de ogen zijn leeg, de hele uitdrukking (lichaamshouding) is leeg en gelaten. Wat houd je dan in leven, maar vooral de vraag ... waarom? Misschien sla ik de plank volledig mis hoor, kan makkelijk ... maar wat doet het met het dier als hij door soortgenoten wordt afgewezen ... wat doet het met zijn trots, zijn waardigheid? Misschien weer veel te veel menselijke eigenschappen die je toe dicht, maar ik weet het niet. Ik heb fantastische foto's, maar als je iets verder kijkt dan de neus lang is ... zie ik een zwak aftreksel van wat ooit een machtige hengst had moeten zijn!

Anja Seijn schreef op dinsdag 14 december 2010, 19:27:


En dat is een vraag die je je vele malen kunt stellen. Laten leven omdat jij het wilt....
Hoe ver gaat dat? In de natuur (tja, dit is toch paard-natuurlijk) gaat een paard dood aan bepaalde verwondingen, koliek, etc., etc. "Wij" gaan ermee naar de da of een stapje verder naar de kliniek waar we het dier oplappen.
Tijdje geleden werd ik hier nogal uitgemaakt voor 'ik-weet-niet-wat' omdat het naar de kliniek gaan met een paard voor ons een 'stap te ver is'. Tijdje geleden toen Winsor koliek had gehuiverd bij de gedachte hem die nacht te verliezen (kliniek was en is idd voor ons geen optie) Met de da over gepraat. Hij heeft ook vele paarden gezien die na een geslaagde operatie nooit meer de oude zijn geworden. M.a.w.... wat doe je wel en wat doe je niet.


Idd... waar ligt de grens, wat doe je wel en wat doe je niet. Hier over nadenkende (met alle respect voor jou Anja) had ik persoonlijk dat dier nooit op mijn/ons erf gehad.

Alhoewel ik me overigens wel afvraag of dit dier wat jij had totaal blind was aan beide ogen of aan één oog. Hier vlakbij loopt een paard wat éénzijdig blind is er gewoon normaal functioneert binnen een kleine groep paarden....

Daarnaast... niet alleen blindheid kan een paard breken. Als ik het berichtje van Pien lees over de manege-knuffel-pony wat niet functioneert op de PN-manier dan breekt mijn hart en denk ik, ach knuffeldiertje toch... jij moet gauw weer terug naar je hokkie + knuffelhandjes die je de aandacht geven die je zo nodig hebt.

Aafke schreef op dinsdag 14 december 2010, 21:17:


Toen ik ze voor het eerst zag in hun schijthokken vol stront op het kale beton, uitgemergeld, verwaarloosd en ik zag hoe die kerel ze benaderde als het hok open ging (eerst voluit slaan met een touw en daarna vastgrijpen aan het halster wat ze dag en nacht om hadden), heb ik samen met mijn dochter besloten ... wat er ook mag gebeuren, die paarden halen wij daar weg! Euthanasie is diezelfde dag nog door onze DA ter sprake gebracht, maar eerst die wonden en goed te vreten geven en daarna ... uitzoeken wat er mis is.
Overigens heeft de oproep om deze, toen nog, hengsten te redden hier op PN gestaan hé ... en daarnaast zo'n beetje op ieder paardenforum werd er over gesproken ... ik ben wel de enige geweest die die dieren binnen afzienbare tijd weggehaald heeft.


Ingenioso was aan beide ogen blind ... ik heb het hier geloof ik zelfs gemeld. Hij is vorig jaar december onderzocht door een specialist ... netvliesloslating aan beide ogen. Oorzaak: trauma (dus meppen) of genetisch. Niet te opereren. Geconstateerde blindheid 100%-95% ... dus zeg maar: volledig blind.

Maar genoeg over Ingenioso ... deze merrie is een heel ander verhaal, hoop ik. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de oplossingen die men aandraagt om dit paard te helpen en zou het fantastisch vinden als mensen ook daadwerkelijk gaan helpen in plaats van wat tips en trucs op het internet plaatsen. Dus alsjeblieft niet zoals bij Nolasco en Ingenioso veel woorden typen, maar handelen!

Aafke schreef

Naja, het is een groot páárd van 1.70 hoor wel een die graag geknuffeld wordt. Maar andere paarden, ho maar....

'Vroeger' ging ik veel verder dan momenteel, ik denk dat ook ik geleerd heb van non-successen want die hadden wij hier ook hoor, maar dan bij paarden met name op mentaal vlak gezien.
Sommige paarden zijn niet te redden. Misschien krijg je ze enigszins hanteerbaar of aanpasbaar maar er hoeft maar jedàt te gebeuren of de bom barst.

Ik geloof erin dat sommige paarden het predikaat 'gevaarlijk' of 'geen rijpaard' krijgen. Een paar jaar geleden was ik zo enthousiast dat ik dacht dat alles wel weg te trainen was of bedekbaar door er heel veel liefde in te pompen maar dat is echt niet zo.
Net als bij mensen komen ook bij paarden ziektes van de geest voor, trauma's die er zó ingeramd zijn dat je een paard nooit meer echt 'normaal' krijgt. Dat dan te willen is niet reëel en het word dan al gauw een egokwestie of een je-zonodig--moeten-bewijzen verhaal. Is bij mij helemaal over....

Bij het paard van Anja was er meer aan de hand, Ingenioso was ook nog eens mishandeld, verwaarloosd, getraumatiseerd. Dan heb je al te maken met meerdere factoren die de kans op slagen verkleinen. In het verhaal van topicstarter wordt gesproken van een verder gezond en normaal paard (als ik me niet vergis). Dus die heeft h o p e l i j k een veel betere basis.

Maar Anja heeft gelijk; laten we vooruit kijken en ons bezighouden met dat paard. Wat gebeurd is is gebeurd. Ik blijf erbij dat ik waarschijnlijk precies dezelfde beslissing genomen zou hebben.
Ik heb geen ervaring met blinde paarden dus ik kan verder geen zinnige bijdrage leveren.

Groet, Pien

Nee, helpt niks aan. Blijft een postzegel waar ze op zal moeten blijven. ZIELUUGGGG!
Hoe meer/langer je verbonden raakt met het dier hoe langer de lijdensweg het zal moeten hebben. Want wanneer gaat dan die dan spuit erin? Ze/hij is zo ww lief. Niks natuurlijks aan......never! Met zicht kan je overleven als paard....simpel. De rest is wanhopig proberen het leven dragelijk te maken! Dan he...die veulens he ......naar het slachthuis met 5 maanden. Waar hebben we het over????

Heeft niets te maken met Anja en haar wanhopige reddings-actie, je gaat er zelf ook aan onder door evenals je lieve dier! Ik ben blij dat ze het gedaan heeft en tegelijkertijd had ik al medelijden met haarzelf. Gelukkig heeft ie nog buiten kunnen zijn en ruiken en een vriendje....willen we dierenarts bezoeken nog 's niet tellen want die tellen voor haar NIET! Enkel het welzijn van het dier.
Je kan nergens over oordelen als je er zelf niet mee te maken hebt gehad. Zo simpel is het.
Leiden is evenals LIJDEN ....loslaten.
Ps. We hebben hier geen blindhorses.org. dus da;s makkelijk gezegd vanuit......daaro, met duizende hectares en weet ik hoeveel blinde paarden. Zullen d'r echt niet veel zijn he? Of wel?

Da's niet zo gek Pien, jouw paarden moeten hun brood kunnen verdienen. Moeten betrouwbaar zijn voor een ieder die erop rijdt. Logisch dat je je niet met zulke gevallen kunt bezig houden.
Maar wat verlang je van een paard dat in principe alleen maar een juiste modes hoeft te vinden om paardwaardig buiten te kunnen lopen?
Dat moet dood ??

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Spirithorses schreef op dinsdag 14 december 2010, 21:52:


Ik heb lang niet zoveel ervaring als jij Pien, maar voldoende om dit te kunnen beamen. Ik ben zelf ook een alles-redder, maar heb op de harde wijze ontdekt dat het soms gewoon niet goed komt. En dat voor de paarden die geen normaal paardenbestaan kun leiden maar toch op allerlei manieren in leven worden gehouden, gezonde paarden richting slacht verdwijnen.
Overschot is overschot.
Zo eenvoudig is het.
Ze raken de paarden hier aan de straatstenen niet meer kwijt.

Spirithorses schreef op dinsdag 14 december 2010, 21:52:


Oeff.. een grote knuffel dus


En toch... zou ze door de tijd heen en aan kunnen wennen?

Piet schreef op woensdag 15 december 2010, 7:37:


Nee, da's teveel over één kam gescheerd. Van de 23 zijn er 'slechts' 11 van mij.
Er zijn hier ook paarden die niet van mij zijn en dus om heel andere reden hier zijn.
Onzin om te denken dat een paard dat niet geschikt is als rijpaard dan maar dood moet.
Het gaat hier om levenskwaliteit.

Groet, Pien

Aafke schreef op woensdag 15 december 2010, 8:37:


Nou, dat is dus wat ons enorm bezighoudt. Ik heb er een hard hoofd in. Met één ander paard misschien wel ja, maar in de groep, nee. Dus is het zoeken naar een oplossing.

Groet, Pien