Aafke schreef
> Als ik het
> berichtje van Pien lees over de manege-knuffel-pony wat niet functioneert
> op de PN-manier dan breekt mijn hart en denk ik, ach knuffeldiertje
> toch... jij moet gauw weer terug naar je hokkie + knuffelhandjes die je de
> aandacht geven die je zo nodig hebt.
Naja, het is een groot páárd van 1.70 hoor
wel een die graag geknuffeld wordt. Maar andere paarden, ho maar....
'Vroeger' ging ik veel verder dan momenteel, ik denk dat ook ik geleerd heb van non-successen want die hadden wij hier ook hoor, maar dan bij paarden met name op mentaal vlak gezien.
Sommige paarden zijn
niet te redden. Misschien krijg je ze enigszins hanteerbaar of aanpasbaar maar er hoeft maar jedàt te gebeuren of de bom barst.
Ik geloof erin dat sommige paarden het predikaat 'gevaarlijk' of 'geen rijpaard' krijgen. Een paar jaar geleden was ik zo enthousiast dat ik dacht dat alles wel weg te trainen was of bedekbaar door er heel veel liefde in te pompen maar dat is echt niet zo.
Net als bij mensen komen ook bij paarden ziektes van de geest voor, trauma's die er zó ingeramd zijn dat je een paard nooit meer echt 'normaal' krijgt. Dat dan te willen is niet reëel en het word dan al gauw een egokwestie of een je-zonodig--moeten-bewijzen verhaal. Is bij mij helemaal over....
Bij het paard van Anja was er meer aan de hand, Ingenioso was ook nog eens mishandeld, verwaarloosd, getraumatiseerd. Dan heb je al te maken met meerdere factoren die de kans op slagen verkleinen. In het verhaal van topicstarter wordt gesproken van een verder gezond en normaal paard (als ik me niet vergis). Dus die heeft h o p e l i j k een veel betere basis.
Maar Anja heeft gelijk; laten we vooruit kijken en ons bezighouden met dat paard. Wat gebeurd is is gebeurd. Ik blijf erbij dat ik waarschijnlijk precies dezelfde beslissing genomen zou hebben.
Ik heb geen ervaring met blinde paarden dus ik kan verder geen zinnige bijdrage leveren.
Groet, Pien