jennet schreef op vrijdag 17 december 2010, 0:23:


Beetje vreemd dat je clickertraining in één adem noemt met zweven, en readen Jennet, kun je dat eens uitleggen?
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Sorry hoor Ans....
Heb je wel eens rondgelopen op een stroke-afdeling?
Mensen gezien die volledig afhankelijk zijn geworden van de ander en leven van maaltijd naar maaltijd?
Weet je dat het merendeel van die mensen een contract ondertekent dat ze niet meer gerevalideerd willen worden bij nieuwe stroke of iets dergelijks?
Omdat ze eigenlijk nu al niet meer verder willen.
Enig idee hoeveel mensen in een dergelijke situatie verzuchten dat ze er geen zin meer in hebben en liever dood zijn. Maar ja... het mag niet he.
Niet van de overheid en niet van de familie. Want die willen hem/haar niet dood.'

Ik zal je eerlijk vertellen... ik heb gezegd dat ik veel liever dood ben dan in een situatie zitten waarin ik geen menswaardig bestaan meer kan leiden, zoals die mensen die ik heb ontmoet (en dat zijn er veel) En dat meen ik. Ik zie dat die mensen dat ook willen, maar dat het niet mag.
Ik wil het vastleggen, maar het is gecompliceerd. Je mag die keuze niet zelf maken. Want doodgaan is volgens vele iets slechts.
Ik denk dat dat onzin is. Doodgaan hoort bij het leven, net als geboorte. En de typisch menselijke neiging om alles krampachtig in leven te houden, kan voor veel leed zorgen.
Niet in de laatste plaats voor de persoon of het dier wat met alle mogelijke middelen in leven wordt gehouden, ook als dat van geen enkele waarde meer is voor persoon of dier zelf.
Alleen omdat de mens geen afscheid wil nemen of denkt dat de dood slecht is.

Ik heb ook dieren gezien waarmee ellenlang werd aangemodderd. Ik heb de dode blik in de ogen gezien. Dieren zonder dierwaardig bestaan.
Moet je dat willen?
Ik denk dat een dier zonder dierwaardig bestaan, zonder de mogelijkheid om gewoon zichzelf te zijn en een redelijk normaal leven kan leiden, geen leven heeft.
Ik denk niet dat een dergelijk dier slechter af is met de dood. Net zo min als de mens die alleen nog maar pijn en ellende kent., zonder zicht op verbetering.

En dan nog iets....
Er is een overschot aan veel diersoorten. Zeker ook aan paarden. Voor ieder ziek dier dat krampachtig met alle middelen in leven wordt gehouden, gaat een gezond dier naar de slacht.
Misschien iets om over na te denken.

Stel je eens voor dat alle zwaar gehandicapte paarden richting slacht zouden verdwijnen. Zou er dan niet wat lucht in de markt komen voor de gezonde dieren, omdat dan een groot deel van het overschot was verdwenen. Zomaar.

Een blik op de advertentiesites en ik zie dat veel aangeboden paarden vanalles mankeert. Ze kunnen alleen gebruikt worden als gezelschapsdier of misschien voor een stapritje (volgens verkoper) Een ander groot deel is vlgs verkoper relatief gezond, maar blijkt ook vanalles onder de leden te hebben.
Tja.

Liefde voor je naaste of je dier betekent ook los kunnen laten. Ook als die laatste dagen met veel pijn voor jou gevoel erbij horen. Dat hoeft nl voor de ander niet zo te zijn.
Sterker nog. Dat is vaak voor de ander niet zo

En zoals gezegd... dood is niets anders dan een onderdeel van het leven en de kringloop

Spirithorses schreef op donderdag 16 december 2010, 20:05:


Dat is wat ik bedoel...
dood maken is slecht. Dat mag niet.
Dus staan de advertentiesites vol met paarden die snel een nieuw goed thuis nodig hebben. Oude paarden, paarden die afgekeurd zijn, paarden die gedragsproblemen hebben etc.
Want de eigenaar wil de handen in onschuld wassen en eigen geweten sussen met de mededeling dat ze hun paard een perfect laatste thuis hebben bezorgd.

Weet je wat nu erg cru is? Op het zweedse forum is daar nu een heeeeel lang topic over... een groep mensen hebben besloten dat daar brood in zit en zich getraind in het betrouwbaar overkomen, mooie verhalen opspelden (al of niet met gezin), inclusief foto's van prachtige stallen en weides etc en kopen die paarden op voor een schijntje of krijgen ze voor niets. Sporadisch nemen ze zogezegd alleen de verzorging op zich ,uiteraard wel bij hen aan huis.

Je kan het raden he... die paarden worden opgehaald, er vind een vlugge selectie plaats en de volledig onbruikbare individuen gaan regelrecht op een buitenlands schriktransport richting salami (brengt het meeste op) en de rest wordt opgelapt, ff stevig doorgereden zodat ze de mond houden en verdwijnen de handel in. En zo zien eigenaars dan hun afgekeurde paard in een advertentie staan als springpaard met potentieel.

Gezien mensen zelf geen verantwoordelijkheid meer willen nemen, is dit tegenwoordig Big Bussiness. Helaas.

En weet je wat.... menig eigenaar die zijn gebrekkig of oud paard op het net aanbiedt, weet dat die praktijken bestaan. Sterker nog... dat het schering en inslag is.
Er staan vaak genoeg waarschuwingen op dezelfde sites waar ze hun advertentie plaatsen.
Maar ze kiezen ervoor het niet te 'weten' en verkopen het paard aan die aardige meneer of mevrouw... En kunnen zeggen dat ze alles voor dat paard hebben gedaan-

Verantwoordelijkheid verleggen. Dat willen ze naar jou toe doen Pien en dat doen ze op grote schaal op het net. Want we willen niet dood maken he.

Hallo,

ondertussen blijf ik meelezen, met de onstane discussie ga ik mij niet mengen, maar ik wil wel even megeven dat ik Anja haar beslissing wel begrijp. Je voelt je heel machteloos op zo'n moment en je kan niet 24/7 bij je paard zijn om het te behoeden van alle onheil. Dat gezegd zijnde...

Ik lees hier ook veel over 'in de ogen van het dier kijken' enz. Daarom heb ik een fotoreeks geplaatst (ga ik zo even doen) van Prinses van dag één bij ons tot nu. Niet om een bepaald punt te bewijzen, maar om aan te tonen waarom we zoeken naar oplossingen, want ze is zelf (in mijn ogen dan he) nog zo vol leven... Ik kan perfect meedenken in de reacties van 'alle gehandicapte paarden weg' en 'plaats voor de gezonde'. En in principe ben ik het ook met die gedachtengang eens. Maar zoals Pien ook al zei, iedereen moet zijn eigen verantwoordelijkheid nemen voor z'n eigen paarden. WIJ hebben gekozen voor Prinses te zorgen. Als DE REST zo graag voor de gezonde paarden zorgt, ga je gang. Maar veroordeel niet iemands anders keuze zonder dat je zelf iets doet om de situatie te veranderen. Dat is al te gemakkelijk...

Overigens, de keuze is tot nu toe gevallen op een combi van houten hekwerk, rubberen band ervoor, strook snippers ervoor. Eventueel is er een optie dat ze met een maanblind paard samen zou kunnen staan. Maar dit is allemaal nog niet concreet en hangt af van wat we vandaag van de dierenarts te horen krijgen. Ik hoop goed nieuws...