Anders om kan het ook ik heb een contract getekend dat ik nooit de fokker/eigenaar aansprakelijk zou stellen voor problemen die ik met het paard mogelijk zou krijgen.
Ik heb het paard gratis opgehaald en als er een zwaar contract aan had gezeten had ik het niet gedaan. Ik haal een paard met een probleem op waarvan de oude eigenaar geen zorg meer wilt (in dit geval was paard naar slager gegaan ivm moeilijk verkoopbaar in deze markt en niet het paard de handel in willen schuiven).

Ik steek tijd, energie, onderhoud en medische zorg in het paard dan wil ik niet een oud eigenaar over mijn schouder mee hebben kijken. Als wij hadden gevonden dat na onderzoek had gebleken dat het paard veel pijn had dan was het ingeslapen ik vind niet dat ik dat met de vorige eigenaar had moeten bediscussieren en gelukkig hadden zij dezelfde insteek. Als je zeggenschap wil houden moet je ook de kosten meedragen zodra hij hier het erf op komt is het mijn paard en bepaal ik hoe en wanneer hij behandeld wordt en wat ermee gebeurd anders moet je hem niet wegdoen. Dat ik de oude eigenaren op de hoogte houd is een ander verhaal en het gaat supergoed met hem dus dat maakt het makkelijker.
Je kan in hele vervelende situaties komen als je het niet zo strikt houdt.

Ik heb ook een leen pony, in de zin van dat ik haar gratis heb gehad en als ik haar goed verzorg haar gewoon tot overlijden mag houden.

Het was een win win situatie, zij een goed huisje voor een iets oudere dame ik een leuke eerste ijslander.
Het moet in goed vertrouwen gaan, toch een gevoels kwestie denk ik.
Wij hebben geen contracten getekend , maar hadden zowel vooraf als nog steeds regelmatig e mail contact.

Als er iets met Laufeya is zal ik haar altijd bellen om te overleggen hoe of wat, ik zou nooit grote ingrepen doen zonder dat zij het wist.
En als hij ooit weg moet om wat voor reden dan ook dan gaat hij naar haar terug, dat is ook de afspraak.

Nou ben ik een mens van mijn woord, maar dat is niet iedereen natuurlijk , dus wellicht is een contract zo gek nog niet.
Maar als je een vinger in de pap wil blijven houden kan alleen als je zelf eigenaar blijft lijkt me.

Bedankt voor de tips, ik neem ze in overweging.

Het is niet de bedoeling dat ik hem ter adoptie aan biedt.
De nieuwe eigenaar moet 100% eigenaar worden.
Ik wil absoluut geen verantwoordelijkheid meer dragen voor hem.
Ik hoef ook geen vinger in de pap en ik ben ook niet van plan om eisen te gaan stellen aan de omstandigheden waarin hij gehouden wordt.

Dat de pony verkocht zou worden heb ik al langer geleden besloten.
En zelfs in deze slabakkende markt, was hij blijkbaar nogal gewild.
Wat ik in mijn openingspost noemde qua waarde bleek gek genoeg nog steeds reëel.
Als hij 100% gezond is en beleerd voor de wagen, blijkt dit commercieel een behoorlijk interessante pony. (Ik heb zelfs mensen aan de telefoon gehad die hem ongezien op basis van zijn afstamming en foto's voor goed geld wilden kopen.)
Voor mij doet dit momenteel niet ter zake maar vandaar wel mijn vrees dat iemand even snel geld aan hem zou willen verdienen.

Ik heb hem na enkele weken zelf weer uit de verkoop gehaald omdat die sarcoïd enkele keren een deal-breaker bleek.
Mensen zijn bereid een pony te kopen en daar behoorlijk wat geld voor neer te tellen, maar dan moet hij 100% gezond zijn.
Geen enkele koper die ik trof was bereid daar toegevingen in te doen, ongeacht de prijs van de pony.
Wat Cindy zegt ivm de prijs te laten zakken als compensatie van de kosten die gemaakt zouden moeten worden ivm die sarcoïd was voor niemand een optie.
Men koopt liever voor 2500 euro een 100% gezonde pony dan voor 1000 euro eentje met een sarcoïd om er dan misschien 700 in te moeten investeren om dat weg te krijgen.

Verder ben ik ook niet van plan om hem openbaar te gaan adverteren aan zo'n prijs.
Dan geef ik hem nog liever gratis weg aan iemand die aanvankelijk wel bereid was om kosten te maken voor de aankoop van een pony.

Mijn plan was eigenlijk om hem nog even aan te houden. Zelf opnieuw te laten behandelen en dan tegen de zomer opnieuw te koop aan te bieden.
Voor het geld hoefde ik dat niet zozeer te doen want uit de kosten geraak ik allang niet meer, zeker niet als ik daar nog nieuwe medische kosten en een jaar onderhoud zou moeten bij tellen.
Echt in de weg, loopt hij hier toch niet.
Maar nu Jamaica gestorven is, liggen de kaarten een beetje anders dan gepland en zou het toch echt beter zijn als hij zo snel mogelijk een nieuwe thuis heeft.

Wat mij betreft is de zaak ook al zo goed als rond.
Ik heb die beslissing genomen en ben niet van plan om daar op terug te komen.
Het gaat nu echt om de zakelijke/juridische kant van deze zaak.

Ik geloof zelf wel dat de persoon aan wie ik hem heb aangeboden, gek van hem is.
Een poosje geleden heeft zij mij gecontacteerd naar aanleiding van een oude advertentie, die ik vergeten te verwijderen was.
Ik heb toen meteen héél duidelijk aangegeven dat de pony niet meer te koop was.
Maar ze bleef aandringen om hem te mogen komen bekijken, al was het maar om te weten of ze op de goeie weg zat in haar pony-zoektocht, zei ze.
Ze heeft meer dan 200 km gereden om een half uurtje te komen grondwerken met een pony, van wie ze wist dat hij niet te koop was.
Dus ik heb daar wel redelijk vertrouwen in.
Zij is trouwens net zo goed vragende partij om dit duidelijk op papier te zetten.

groet
Ans

Ans Jondral schreef op zaterdag 18 december 2010, 20:24:


En dat zou MIJN enige voorwaarde zijn. Of zich dat dan handhaaft, moeten we verder op ons gevoel vertrouwen.

Als jij daar een goed gevoel bij hebt, komen jullie er vast wel uit.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard