Ik heb voor m'n grote Gelder extra lange teugels gekocht omdat hij graag spoorzoekt. In stap of in draf gaat ie soms hele stukken met z'n neus over de grond. Met de lange teugels kan ik gewoon rechtop blijven zitten. Daarvoor moet het een raar gezicht zijn geweest voor de buurt. Paard in draf over het asfalt, neus over de grond, met ruiter voorover hahaha. Die van mij doen zeker aan "spoorzoeken" Als je ze hun gang laat gaan al helemaal. Elke hoop, hoe oud dan ook, moet onderzocht worden.

Martina schreef op maandag 20 december 2010, 11:07:


Mijn vorige paard liet ik wel spoorzoeken, Lily (nog) niet. Dat komt niet goed, daarvoor houdt Lily teveel van eten. Zodra haar hoofd aan de grond is, ben je bijna een kraan nodig om dat hoofd weer omhoog te krijgen. Voorkomen is hier beter, er moet momenteel nog een kleine begrenzing op, zodat ze weet dat ik niet zit te slapen. Er wordt pas gegeten als we NIET meer aan het "werk" zijn. Aan het "werk" zijn we zodra Lily haar sidepull aan heeft.

Toen ik haar net had, was ze in staat ineens de bosjes in te duiken. Dat mocht schijnbaar bij de vorige eigenaar. Met het paard van een kennis in gedachten, heb ik daar snel een stokje voor gestoken. Dit paard dook regelmatig ineens in de bosjes om er na een paar meter kauwend weer uit te komen. De mopperende ruiter op de rug die zich van allerlei insecten en blaadjes probeerde te ontdoen was ronduit hilarisch om te zien. maar zover wilde ik het eigenlijk niet laten komen.

Monique

Marianne Gomes schreef :

Ik denk dat jij boosheid verwart met opgewondenheid.

Groet, pien

Monique Meijer schreef op maandag 20 december 2010, 11:30:

Ja spoorzoeken kan inderdaad erg makkelijk over gaan in eten. Ze mogen het hier dan ook alleen op een grind/zandpad of op het asfalt. Op gras eten ze het liever dan dat er in gesnuffeld wordt. Tijdens de vorige rit door de sneeuw heeft m'n angloarab de hele weg met z'n centenbakkie sneeuw op lopen scheppen. Ik had de hele rit een hoofdloos paard. En hij ijspegels aan z'n snorharen.

Martina schreef op maandag 20 december 2010, 12:04:




Op het asfalt laten snuffelen is ook geen kunst aan!

Nou ja, bij Lily wel, die is zelfs in mos tussen de tegels en in het kleinste takje geinteresseerd....

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 20 december 2010, 12:18:


Als ik íéts van een paard irritant vind he.....
Is dus voor mij een reden om nooit toe te staan dat de paarden onder het zadel of aan een halstertouw gaan lopen snuffelen/stofzuigen/eten/mest ruiken. Dan zit je de hele tijd op een paard zonder nek en hoofd die zijn eigen ding gaat lopen doen. Ik vind dat een uiting van schijt aan de ruiter hebben. Er zijn op die manier ook al diverse teugels gesneuveld door toedoen van onoplettende lessers doordat het paard erop trapte. Tuurlijk kun je het paard niet de schuld geven (hij heeft groot gelijk dattie het probeert) en is het de rijder die dit toestaat, maar je moet een grens trekken.

Groet, Pien

Ik niet, ze mogen met hun neus over de grond lopen zo lang ze doorlopen in de versnelling die we aangeven. Je zet natuurlijk een kader. Er wordt nooit in de struiken gedoken of gegeten zonder dat daarvoor het commando wordt gegeven. De stem is voldoende om een eetintentie tegen te houden. Onze teugels zijn precies zo lang dat ze er niet op kunnen gaan staan.

Martina schreef op maandag 20 december 2010, 12:58:


Bij Lily schakelt de vraatzucht nog te vaak de rest van het verstand uit, vandaar blijf ik liever nog voorkomen. Misschien kan ik haar nooit bepaalde vrijheden toestaan, misschien ook wel. We zien wel hoe het uitpakt. Mijn vorige paard was een heel ander type. Ze wist heel goed wanneer ze aan het werk was, maar ik had ook zoveel controle over haar dat ik bepaalde dingen kon toestaan en haar heel gemakkelijk weer kon terugnemen. Bij haar zette ik ook een duidelijk kader en dat ging prima.

Monique

Wie dat een paar keer gebeurd moet toch de koeken bij de koffie betalen Pien?
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op maandag 20 december 2010, 15:49:


Jaja, klopt nog steeds: als een rijder een van de lespaarden onderweg meer dan drie keer laat eten moet hij/zij de keer daarop een pak koekjes meenemen.

Vroeger kon ik me er mateloos aan storen als een paard ging lopen snacken in de berm, dan zat ik zo'n persoon aan te moedigen het niet te laten gebeuren, waarschuwen enzo. Tegenwoordig zeg ik het één keer voordat we op pad gaan en daarna laat ik het ook los, dan denk ik: 'ach, heeft die (Stef natuurlijk meestal) een uur lang de tijd van z'n leven'. Zo'n paard weet drommels goed wie er op z'n rug zit en bijwie-ie zoiets niet moet proberen. Moet de rijder maar beter opletten, toch?!
Zolang het paard het cverschil maar weet vind ik het tegenwoordig voldoende.

Groet, Pien

hm. ook niet eerlijk, dan gaan de mensen dus WEL lekker eten!!
Joe mag van mij bijna altijd snuffelen over de grond, tenzij het bv langs een drukke weg/ fietspad is. Hij snuffelt graag aan mest, ook als deze idd oud en opgedroogd is. Soms loopt hij ook nog even terug (stapje achteruit) om nog eens te ruiken. Soms ook loopt hij er na een kort snufje met een grote boog omheen. Ik vind het altijd interessant om te zien. als er bv mest van Pip ligt op de route (als ik kort daarvoor met haar heb gewandeld) snuffelt hij maar heel kort, zo van 'o ja, die ken ik wel'. (zo interpreteer ik t tenminste) Die van zichzelf besnuffelt hij niet eens, die herkent hij schijnbaar al van een afstand!

This was a little girl's dream
I wish I had a horse
I wrote it down and prayed to God above
someday I'd have my own to love
Then one day the world was right...
- Mary Ann Kennedy-

Spirithorses schreef op maandag 20 december 2010, 11:34:

... deze reaktie
Voor grotere duidelijkheid;
Deze reaktie op een Mest baal ....


Maya reageert precies hetzelfde als haar water emmer leeg is, dan briest ze op dezelfde manier en dan krijgt die lege emmer ook precies dezelfde schop .... dus is ze waarschijnlijk ook opgewonden dat er geen water is ........!

Het zag er meer uit zo van
... als die F'hengst, die 'NO good in bed Son of a Gypsy Merry' denkt dat hij zijn hoefschoentjes weer in mijn uitloopstal kan zetten dan heeft hij het goed mis ....!

Knal schop tegen die mest en even nadenken en terug lopen en weer Knal tegen die mest.

Maar ja zo zie ik dat dan ...ik ben natuurlijk ook een enorme Walt Disney Fan, die man en zijn hele oude animatieteam zagen ook de humor in beesten ......!

Vandaar de logische vraag of paarden elkaar herkennen aan mest ruiken. Zoals hondjes, een keer poeppie ruiken en ze kennen je voor het leven. Goed mens/hond-slecht mens/hond, dat zit gelijk in die computer van ze.

Net als spoorzoeken, dat wordt nu verward met naar eten zoeken, dat bedoel ik niet.

Hoe vindt een paard alleen zijn weg terug naar de stal - ruikt hij alleen in de lucht en weet welke kant op of ook op de grond - dus spoorzoeken?

Groet, Marianne

Marianne Gomes schreef op dinsdag 21 december 2010, 7:43:


Ik denk dat zijn interne kompas daarvoor zorgt, niet zozeer alleen het reukvermogen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 21 december 2010, 9:58:


Hey dit wordt echt interessant.

Interne kompas - dus de kompas zou bepalen daar krijg ik eten dus daar moet ik terug naar toe? Maar hoe gaat dat dan met Paard Natuurlijk paarden die 24/7 op de wei staan smikkelen, is een wei dan beter dan de andere dus toch maar terug gaan of komen ze toch terug bij de mensen die voor ze 'zorgen' en ze een band mee hebben?

Terug naar de routine misschien?

Of de weide maatjes - dus toch ook band.

Of als ze echte vrijheid hebben, komen ze niet vanzelf terug, alleen in films, en als ze een andere kudde tegenkomen gaan ze daar naar toe?