Ans Jondral schreef op donderdag 6 januari 2011, 23:09:


Time will tell, Ans.
Hoeveel paarden kom ik zo gemiddeld tegen per maand? Ik weet onmiddellijk welk paard ik mee naar huis zou nemen en welke mooi zou mogen blijven staan (bij wijze van spreken hé. Moesten ze verwaarloosd of mishandeld worden zouden ze ook niet mogen blijven staan van me). En dat heeft dus niets, maar dan ook niets met schoonheid, lief zijn, braaf zijn, ... te maken. Zelfs niet met "droompaard".
Maar het voorkomen (hoe dat paard in het leven staat), het eerste contact (hoe maakt hij contact met je, wat vetrelt hij je, ...), de ziel achter de blik, ...

Ik heb nou ook niet bepaald de "makkelijkste" paarden hé, maar in mijn ogen zijn ze ook helemaal niet "moeilijk" (niet meer ). Maar dat is een groeiproces dat je als mens zelf moet doormaken. Elk paard een ander voorkomen, elks een verschillend karakter en zelfs uiterlijk. Ze hebben maar een klein aantal gemeenschappelijke delers: ze zijn slim, ze zijn gevoelig, en ze hebben een "klik" met (één van) ons en met elkaar.
En inderdaad het lot of zij zelf hebben er voor gezorgd dat ze hier terecht gekomen zijn. Veel meer dan wijzelf op een bepaald moment.

Met Amaroc heb ik het het moeilijkste gehad, maar als ik geen geschikte begeleiding had gevonden toen had hij ook mogen blijven als grasmachine. Hij was toen nog niet "mijn" paard (dat gevoel had ik echt niet), noch mijn maat. Maar ik had wel "iets" (een klik) met hem. Nu blijkt dat we gewoon het beste zijn wat elkaar overkomen is op alle gebied. En nog zijn we beiden niet de gemakkelijksten, maar we respecteren wél elkaars grenzen.

Nu even denken, voor de volgende vraag komt:
5 paarden elk een ander niveau van schuif? Neen dat niet. Elks een eigen kast, maar op de zelfde hoogt. En dat heeft te maken met het wederzijds respect van het individu.
Onze pony heeft misschien een kleinere kast, maar dat heeft vooral met zijn gestalte te maken

Dat is dus mijn hele punt geweest waarom dit topic zo'n wending heeft gekregen.
Wat Cindy en Marianne zeggen, kan het alleen niet zo goed verwoorden schijnbaar
Ik bedoelde dus idd te zeggen, als je niets van paarden snapt en je er niet in verdiept, je met geen enkel paard een "klik" zal hebben!

En wat Marianne ook schrijft, ben ik het helemaal mee eens!
Dat als je al geinvesteerd hebt in een paard en nog steeds doet, je geen € 300 overhebt voor een goede oude dag, terwijl je er wel geld in blijft stoppen zolang hij er staat
Maar ja ik heb dit al tot vervelends toe geschreven, misschien heb ik gewoon een rare denkwijze

Aoife Berserik schreef op vrijdag 7 januari 2011, 9:45:


paardenmensen en mensen met paarden zijn twee verschillende werelden.

Ja dat blijkt, kom ik nu ook achter.

Cindy Helms schreef op vrijdag 7 januari 2011, 8:44:


Leeftijd heeft bij mij wel degelijk een rol gespeeld hoe ik tegen dingen in het leven aan ging kijken.

Wat ik dacht, wat ik wilde, mijn dromen toen ik 24 was, en de realistische mogelijkheden lagen zo totaal anders, dan wat ik er nu van denk. Het leven geeft je leuke en fijne dingen waar je van leert, het geeft je ook vreselijk ongelooflijke en pijnvolle dingen waar je mee moet dealen.

Het is karakter vormend, en wat je met de belevenissen doet, hoe je het opvat en of je ongeschonden uit de centrifuge van 'Life' komt, dat verschilt voor iedereen.

Toen ik 24 was was ik O zo bang van paarden en tot op zekere hoogte ook van honden ... dacht dat ik mijn hele leven gewoon in Nederland zou wonen.

Wat mijn beesten en mijn leefomgeving nu spiegelen is een heel ander beeld dan dat van al die jaren geleden ... maar wel veel beter voor mij.

Jong of oud versus de ervaring van gebeurtenissen daar zit inderdaad niet zoveel verschil in, alleen hebben wij oudjes (en dat wel met een ) er al wat meer jaren met gebeurtenissen opzitten, dat valt niet te ontkennen. Of we er altijd van geleerd hebben valt ook nog te bezien, maar hey, ik wil het nog wel zo'n 42 jaar of zo proberen, er is nog zoooo veel te doen. En allemaal zo veel makkelijker nu, mobiele telefoons, internet ...joeppiee..! De hele wereld op je stoep.

Peter Donck schreef op vrijdag 7 januari 2011, 8:20:


Ha, je schreef iets over demonteren

http://www.youtube.com/watch?v=R6_qsTCBns8&translated=1
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dexter_%28televisieserie%29

Sterretje heb je niet van mij gekregen hoor.
Je hebt zelf ook een fan.

Ans Jondral schreef op vrijdag 7 januari 2011, 11:21:

aha, moord en doodslag met alleen maar mooie mensen,
net echt


youpy !

"so he dug up her grave
and build a cage with her bones
excitable boy they all say
excitable boy !!!"
(WZ+)

Christel Provaas schreef op vrijdag 7 januari 2011, 8:36:


Het speelde voor een groot deel mee.
Tijd, geld zulke dingen ook natuurlijk. Maar ik was altijd meer geneigd om dat te investeren in Pête ipv Puzzle.
In principe hoefde Puzzle ook niet echt weg. Ik heb de plek en hij liep niet in mijn weg.
Maar hij heeft iemand nodig die hem wel voor laat gaan op al de rest.
Met dat Jam gestorven is drong dat plotseling nog meer tot mij door.
Wat mijn zus voor Jam deed, zou ik zo ver gegaan zijn voor Puzzle?
Het antwoord daarop was 'nee'.
En hoe je het ook draait en keert, dat is niet eerlijk.

Dat is nu met Mandy ook zo hoor. Maar dat is een ander verhaal.
Mandy had een plek nodig en iemand die voor haar zorgt. Maar daar zijn duidelijke grenzen aan. Ik heb haar best graag, maar ze moet het zelf doen.
Mandy is ook een heel ander type pony dan Puzzle, met een andere geschiedenis.
Zij is nooit iemands nummer 1 geweest en wordt ongemakkelijk van teveel aandacht.
Die staat hier best op haar plek.

Peter Donck schreef op vrijdag 7 januari 2011, 11:47:


Haha, dat went.
Ziek, dat is het. (Ok, en ook behoorlijk grappig )

Ans, ik hoop dat je het allemaal rond krijgt voor dit paardje. Klinkt als een paard wat die kans verdient. Hoewel eigenlijk heel veel paarden zo'n kans verdienen.
'Hästnet' een soort marktplaats voor paardenadvertenties hier in zweden, staat boordevol met stakkers als deze.
Maar je kunt niet alles redden. Je doet het met degene die op je pad komt.

Ik vind het ook onbegrijpelijk hoor. De paarden die weg moeten, omdat ze misschien niet meer zo goed meekunnen, ouder worden, gebrekje hebben gekregen (niet zelden door de manier van trainen) en de baan moet ruimen voor een jonkie.
Mensen zoals de eigenaars van dit paard... ja, daar heb ik toch wel moeite mee.

Onwetendheid kan voorkomen. Maar zo gemakkelijk je oudje op straat zetten omdat dochterlief een tweejarige wil voor wedstrijden... is onwetendheid dan niet een reden om alles uit te willen zoeken? Om te willen leren?
Als je dan een tweejarige aanschaft met dergelijke plannen, heb ik mijn vraagtekens.
Maar misschien heb ik gewoon te veel ellende gezien.

Wat de paarden betreft die je pad kruisen... ze zeggen wel eens dat het met een reden is.
Al heb ik mij vaak afgevraagd waarom ik hier min of meer een kneusjeshotel heb.
Zal ook wel een reden voor zijn.

Dat ik het toch met Rappa wil proberen, komt misschien omdat ik Amber heb gekend. Amber, ouddraver en wisselbokaal, kapotgereden en daarna nog jaren van eigenaar naar eigenaar verhuisd en met veel pijn verder gereden. Ik weet, diep in mijn hart, dat een paard als Rappa dezelfde weg staat te wachten als ik haar wegdoe. De eigenaresse wil haar niet terug. Ze heeft na mijn mail waarin ik vertelde wat er aan de hand was, angstvallig niets meer laten horen. Want Rappa's probleem is een zg verborgen gebrek en een reden om het paard verplicht terug te nemen, als de koper dat wil.
En ze wil Rappa niet terug. Ze wil dressuurwedstrijden rijden en daartoe is Rappa niet geschikt.
Daarvoor heeft ze een tweejarige, die dit jaar al zadelmak werd gemaakt.

Alle paarden redden kan niet. Maar ach.. als ieder het paardje helpt wat op zijn pad komt, komen we wellicht een heel eind.

da hadama hoet kommn, zeggen ze hier
Als ik je kan helpen ben ik er.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op vrijdag 7 januari 2011, 17:33:

Bedoel je dat het paard naar jou toe komt Piet?
Myriam