Sandra van Bommel schreef op dinsdag 18 januari 2011, 9:24:


Eerst oefenen met een kalm paard!
Regelmatig een paar minuutjes. Het is niet de bedoeling dat je een zuur paard krijgt.
En je paard ook genoeg belonen als het goed reageert.

Ik heb een ander paard, Mel, die is héél gevoelig en heeft dan ook nog eens een klein hartje.
Mel wordt er echt rustig van. Zo stonden we eens in een overdekte piste, Mel kende dit niet en toen begon het ook nog eens vreselijk te regenen, een echte wolkbreuk. Het was een vreselijk kabaal, dat gekletter op het dak. Mel stond te trillen op haar benen en was het liefst naar buiten gerend, naar Couscous die daar stond te roepen.
Wel, na een paar minuten was Mel kalm en konden we verder oefenen.

Marianne

Zombie paarden? Parelli werkt net zo?
Het is en blijft allemaal hetzelfde. Focusoefeningen? Een mooie verdoezelende naam naam voor je paard zo domineren en onder de indruk maken dat ie vanaf de grond weer ff goed merkt dat jij de baas bent, desnoods door fase geweld in te lassen.
Kan vanaf z'n rug ook hoor. Hoef je niet voor af te stappen. Maar is misschien omdat de ruiter minder te zeggen heeft dan?
Helemaal niks veranderd dus. Jammer.
Heeft trouwens niks met gevoelig te maken hoor, maar met de beslissing of je in 2011 nog een dier wilt slaan.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

marianne laenen schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:17:



Ik denk dat jullie hele goede ruiters zijn en dat wanneer je werkt aan consequent zijn , -kan iedereen verbeteren- er helemaal geen dwang oefeningen nodig zijn.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:36:


Ik heb m'n merrie nog nooit geslegen. Ik denk niet dat dat parelli is, zeker niet wat ik geleerd heb. Dan wordt deze methode heel verkeerd uitgevoerd.
Wat ik geleerd heb via Parelli van mijn merrie, is dat ik onbewuste spanningen moet lossen, zeker zijn dat iets zal lukken want dat het anders niet lukt en uiterst aandachtig zijn om op juiste moment te reageren, hoe korter de reactie, hoe sneller het paard leert. Dat je er enkel komt met de wil en het werken en je niet laat naar beneden halen als iemand je moedwillig afkraakt of het even niet goed gaat, maar steeds positief blijft denken en bereidt zijn een stapje terug te zetten als dat nodig is.
Mijn merrie is er eentje die erg gevaarlijk wordt als ze gedwongen wordt. dat heeft de voorlaatste trainster aan de lijve ondervonden toen ze haar verkeerd aangepakt had tijdens een clinic (buiten mijn wil om, zat er plots een ruiter op haar rug en wat ze daarna gedaan heeft vergeet ik liever zo snel mogelijk).
Dankzij de manier waarop parelli ons aangeleerd is via Julie Verstraete, is de merrie opengebloeid en is er een hele leuke band ontstaan tussen ons. Ik denk niet dat ik deze zou verkregen hebben met slaan, want geloof me, ze valt je gewoon ronduit aan als de druk voor haar te groot wordt.
Toch wil ik ten allen tijde naar het paard kijken. Als ze echt moeilijk heeft en defensief is op haar achterhand, dan kan het volgens mij geen kwaad om dat via clickeren aan te leren.
Het is met elke methode hetzelfde, die is pas goed, als de persoon die het uitvoert het goed doet en aan elke methode is er wel iets dat minder is (zo vind ik bvb dat Parelli goed is voor het vertrouwen, maar helemaal tekort schiet aan techniek en rechtrichten).
Als je zombiepaarden verkijgt, dan is dat heel simpel, dat ligt niet aan de methode, maar aan de manier waarop iemand die methode misbruikt. Parelli zegt het zelf, nooit teveel herhalen of dwang gebruiken...
Ik heb persoonlijk enorm veel aan het trio:Parelli, clickeren en hempfling, (want uit z'n laatste boek heb ik veel meer kunnen halen dan ik dacht, wat me ook enorm geholpen heeft om met zo'n gevoelige merrie te werken.)

Piet schreef op dinsdag 18 januari 2011, 21:36:


Volgens mij zijn focusoefeningen juist bedoeld om je beter te concentreren op wat je doet. BV zit je op je paard kijk dan niet naar zijn oren maar daar waar je heen wil, focus je doel. Hoe vaak zie je niet mensen hun paard onder de kin vasthouden en proberen ze naar het hoofd van hun paard kijkend van A naar B te komen. Het werkt veel beter als je met een lang touw loopt en zelf focust op je doel. Je paard loopt dan vanzelf achter je aan. Als ik een paard verplaats of zelfs de hele kudde focus ik op de plek waar ik ze hebben wil, en let ik niet zozeer op de paarden zelf.


slaan? Ik heb meer de indruk dat parelli fases zoals bedoeld met opvoeren van stress te maken hebben dan met het gebruiken van geweld. Blijft het een feit dat je stress beter kan vermijden en gezellig met clickeren aan de slag kan, snel en doeltreffend. Faalt nooit en iedereen houdt een goed humeur.

joop schreef op woensdag 19 januari 2011, 10:18:


Ik denk dat jullie nog echt veel moeten leren over paarden . Stress werkt niet, als ik stress opvoer, dan krijg ik het omgekeerde bij m'n paard. Juist voeren werkt enorme stress in de hand bij mijn merrie, daarom wachte ik nog even om te clickeren. Ik heb zo'n mooi filmpje over wat we aan het doen zijn, waar je duidelijk kan zien dat stress bij het paard juist weg valt. Wat jullie stress noemen, is lichaamstaal. Dan krijgt het een heel andere blijklank.
Zo kan je uren blijven doorgaan op iets...
Er zijn mensen die hele mooie dingen doen met Parelli, die ook het lef hebben om hun horizonten te verruimen en buiten Parelli te kijken zoals meisjes hier in de streek die Parelli combineren met techniek van de academische dressuur en nog iemand anders die Parelli combineren met clickeren.
Nogmaals, het is niet netjes om de methode van anderen als trainer af te breken om je eigen methode naar de voorgrond te schuiven. Er zijn mensen die op gezonde manier omgaan met een methode en anderen die via intimidatie te werk gaan. Dat is verkeerd, dat is stress.

Maria Delavega schreef op woensdag 19 januari 2011, 10:32:


Het is al weer bijna 13 jaar geleden dat ik voor het eerst op Parellicursus ging. In die tijd voor mij een eye-opener. Parelli heeft in mijn ogen veel gedaan om de relatie paard-eigenaar te verbeteren al is hij met Linda de laatste jaren op het verkeerde pad geraakt volgens mij. Ik heb Linda Parelli zelf aan het werk gezien, nou, je maag draait zich om, dat kan ik je wel vertellen. Zij schrikt niet terug om met harde hand te werken. Pat Parelli was toen al wel heel erg op show gericht maar toch minder op de geweldadige uitwerking van zijn 1 tot oneindig fase systeem. Met Parelli kan je misschien een aardig eind komen, tenminste zoals ik het ooit heb geleerd, maar uiteindelijk loop je toch vast. Het geeft geen houvast om bepaalde dingen aan te leren of problemen op te lossen. Je kan er bv niet ver mee komen als je wil dat je paard zich zonder problemen wil laten bekappen. Voor vele paardhouders geen probleem, dat laten ze aan de hoefman over, maar voor doe het zelvers ligt dat anders. Met clickeren daarentegen: geen enkel probleem. Het is met de clicker methode wel heel belangrijk dat je het goed doet. Je moet het dus echt goed leren voor je begint!
Ik gebruik zeker ook druk af en toe maar alleen met lichaamstaal, dus nooit met een touw of stok of zo. Als je de hele kudde uit de weg moet hebben om er met 1 paard langs te kunnen heb je wel lichaamstaal nodig en moet je ook heel duidelijk zijn. Je wil niet dat de hele troep door het open hek naar buiten rent. Daar heb je toch enige handigheid met paarden voor nodig.

joop schreef op woensdag 19 januari 2011, 11:05:


Tja, hier kan ik maar 1 ding op zeggen, volmondig akkoord!
Daarom zei ik, in eerste plaats kijken naar het paard.
Voor veel zaken heb ik enorm veel bijgeleerd, maar op een moment voelde ik aan dat clickeren beter zou zijn. Mijn merrie is heel moeilijk in achtervoeten geven. Haar achterhand is haar domein en nu ze het kent, is het soms nog niet evident als ze haar mindere dagen heeft. Daarom wil ik dit proberen met ondersteuning van de clickermethode. Dan andere zaken vind ik het weer niet nodig omdat ze het zo voortreffelijk doet via Parelli.
Daar heeft Piet ook weer gelijk in, de clickermethode moet eerst op ernstige manier aangeleerd worden en is niet zomaar snoepjes geven. Ik vind het heel erg leuk, maar het is inderdaad iets dat je op milliseconden moet kunnen reageren op juiste gedrag.
1 van mijn meest timide merrie was op bepaald moment onbenaderbaar naar haar achterhand nadat de veearts haar achterbeen heeft moeten behandelen. Ik heb eerst via Parelli de desensibilisatie techniek toegepast, overal aankomen dus, met de touch and retreat techniek en daarna via clickeren de voet leren geven. Dat ging voortreffelijk! Dus ik combineer heel graag...

Bedoel heb voor heel veel zaken veel bijgeleerd via Parelli, maar als de methode iets minder werkt voor bvb achterbeen geven, dan ga ik gerust clickeren...

Neen Joop, niet akkoord. Parellifases komen over net zoals je ze gebruikt of beter is afhankelijk hoe ze over komen van diegene die er gebruik van maakt. Een eeuwenoude discussie hé? Vooral zo filter ik wat voor mij leerrijk is! Hoe of wat straalt de leraar uit naar mij of zijn paard.
Grtjes
Myr