Anja Seijn schreef op maandag 24 januari 2011, 19:00:
> Gewoon in mijn achtertuin, Ans, het barst hier van de koeien, ze staan
> naast mijn paarden. Niks engs aan! Zo ook schapen verderop ... eerst
> kijken, even verspringen ... okay, noppes aan de hand ... en gewoon klaar!
Tuurlijk, hier ook schapen en koeien genoeg.
En Pête heeft haar jeugd zelfs doorgebracht bij een kudde herten.
Maar dat wil nog niet zeggen dat je zomaar eventjes een met je paard koetjes kan gaan drijven. Ik ken toch geen boer die zijn koeien (en dus zijn broodwinning) daar zomaar beschikbaar voor zou stellen.
Met een beetje pech kan je sowieso die beesten achteraf uit de prikkeldraad gaan vissen.
Maar met Pête zou ik graag wel eens achter de koetjes gaan zitten.
Ze amuseerde zich er vroeger altijd mee om achter de hertjes te zitten en als je haar naar een koe richt, gaat ze er helemaal voor staan.
Ik ben ooit met haar wel eens een ontsnapte galloway tegengekomen en dat vond ze ook erg leuk. (Alleen hadden we daarna aan stalker want die galloway vond Pête even interessant als Pête die Galloway. Moesten we nog natuurpunt bellen om ons te komen verlossen van de het stalkende koe-beest, anders waren we ermee thuis gekomen.
)
Maar zo'n koeien-aai-dag zou ze volgens mij fantastisch vinden. En ik zou ook wel eens willen weten hoe ze het ervanaf zou brengen als je haar echt haar gang laat gaan.
Pête heeft enkele cutting paarden als voorouders, ze zeggen dat zoiets 'in hun bloed zit'?
Alhoewel met een cutting-paard langs de koeien gaan naar't schijnt ook niet alles is.
De voormalige ruiter van Q, de papa van Jamaica vertelde zoiets.
Q is nog stierenvechterspaard geweest in Portugal. Als die een koe zag op buitenrit, was dat naar verluid een heel spektakel.
Warboel
