Nanning07 schreef op maandag 7 februari 2011, 0:01:

Elk paard zijn eigen karakter ongeacht ze altijd dezelfde omgevingsinvloeden ondergaan hebben tijdens hun puberjaren. Is bij kinderen ook zo.
Wat mogelijks wel misgegaan is, is dat beide paarden geen duidelijke leider hebben gehad in hun jeugd. Voor de ene zal dat een belangrijkere afwezigheid zijn geweest als voor de andere.

Nanning07 schreef :


Ja. Er zijn ook paarden die met geweld en dominant zijn hun leiderschap willen afdwingen. Grote mond en eerder onzeker. Wij hebben twee van dit soort merries hier rondlopen (Puck en Amber). Die zijn echt niet altijd een pretje voor hun omgeving en wij moeten daarbij altijd goed opletten wat voor groepjes we om hen afzonderlijk heen formeren. Puck is a-sociaal (alleen opgegroeid) en Amber is een superbitch, zal ook wel een en ander gemist hebben in haar socialisatie hoor.


Ik herken dit gedrag wel. Ik zie het bij slecht gesocialiseerde paarden die onbegrenst opgegroeid zijn, dus geen ouderen om hen terecht te wijzen. Ik heb het al meegemaakt bij zowel hengsten, merries en ruinen. Veelal ook wel paarden die alleen opgegroeid zijn. Hoewel dat bij het paard waarover jij schrijft niet het geval is.
Hij is in de opfok geweest. Verticale of horizontale leeftijdsgroep? (dus leeftijdsgenootjes of alle leeftijden in de groep?)


Ik vind het een teken van frustratie en bepaald niet van leiderschap.
Hoewel ik onze eigen Spirit, nu ruin (heeft veulens gemaakt) ook niet meer met een vreemde ruin hoef te zetten, die doet precies hetzelfde als de merries erbij zijn.
Bij zijn vrienden waarmee hij is opgegroeid en merries samen; geen probleem. Maar eenmaal eruit blíjft eruit, die jaagt hij zonder pardon uit de groep, ook als het een oude maat van hem is. Dat valt voor mij dan weer onder de categorie hengstengedrag. En hij maakt zeer zeker wel het onderscheid tussen ruinen en merries en hij weet verduveld goed dat de ruinen moeten opdonderen en hij de merries wil inlijven. Hoewel hij onze nieuwe pony Dafner eerst ook best wel rondgejaagd heeft. Ik vond dat nog nét acceptabel omdat Dafner zich er de ballen van aantrok, 10 meter verderop gewoon verder ging eten dus de 'drive' was er zo vanaf bij Spirit. Nu zijn zij beste maatjes!


Sja, Spirit is bepaald geen leiderstiepje. Contactgestoord ook niet voor zover ik weet. Hij wil gewoon de merries voor zich alleen hebben zonder concurrentie.
Maar waarom hij tegen de een wel zo doet en tegen de ander; daar zijn wij hier ook nog niet helemaal achter.


Je hebt helemaal gelijk dat je het niet ziet zitten om met dit paard erbij een gemengde groep te maken, dat geeft onrust en beschadigingen, zeker weten!

Is het te regelen om hem zijn eigen merriegroepje te geven? Of met een of twee andere ruinen, ver weg van de merries? Dan gaat het meestel wel goed, zolang er maar geen merries in het spel zijn.

Groet, Pien

Hoihoi,
Ik ben geen expert wat paardengedrag en leider-gedrag betreft (heb net sinds 6 maanden pas mijn eigen hengsten samen kunnen zetten, het onderwerp lijkt er een beetje op: zie nieuw ow gedrag), maar :

Jouw beschrijving doet mij denken aan een Anti Social Personality Disorder (daar zijn gradaties in). (ik noem ‘m nu effe ASP paardje, zonder dit lullig te bedoelen)

Honden met zo’n probleem (daar weet ik wel wat van af, ok een hond is geen paard, maar wel een sociaal dier met een bepaalde “hiërarchie” en regels over wat je wel en niet kan maken tov anderen) kunnen “behandeld” worden mbv van een therapeut-hond.

In dit geval zou je denken aan een zeer zelfverzekerde (“dominante”), rustige en sociaal welbegaafde hengst / ruin die niet met zich laat sollen. Dit moet de eigenaar van die ruin/ hengst wel aandurven natuurlijk, maar blijkbaar was de oorspronkelijke bedoeling alle dieren bij elkaar te gooien dus dat dier had toch samen met probleemknollie moeten staan…

Samen in 1 weiland (apart van de anderen) totdat ASP knollie een paar minimale sociale regels geleerd heeft.
Dit weiland moet niet AL te groot zijn, de bedoeling is juist dat ASP paardje leert dat hij niet ongestraft een leider kan bijten / schoppen; als hij telkens 5000 m verderop kan gaan staan komt die leider niet meer achter ‘m aan – want die ziet dat ASP paardje zijn leiderschap “accepteert” door afstand te scheppen, terwijl dit niet het geval is bij deze knol (ALS vergelijkbaar met ASP : moeite om sociale regels te leren).

Een goed “therapiepaard” laat niet met zich sollen maar zal ook niet gemener zijn dan absoluut nodig is (wat soms even heel gemeen kan lijken).

Mogelijk ?
Lenneke