Natasja Meersman schreef op maandag 7 februari 2011, 12:42:


Het is zo leuk om te doen. Je kunt allerlei dieren ontzettend veel leren... door positief gedrag te belonen. Onze hond b.v..... heeft geleerd dat ie niet dwars door het huis mag lopen, ondanks dat de schuifpuien gewoon open staan. Ik ga zelf uiteraard wel aan de andere kant van het huis door de puien naar buiten..... en dan zeg ik gewoon tegen de hond: loop maar om! En cirkel in de lucht met m'n hand.... haha... Noppes scheurt dan met een noodvaart rond het hele huis, alleen om bij mij te kunnen komen.
Terwijl de maximale afstand recht door het huis vijf meter zou zijn....
Hoe hou je je hond in conditie??

Clickertrainen staat of valt met een juiste timing!
Dat is eigenlijk het hele eiereten.....

Ik ben geeneens een rasclickeraar, ga nooit bewust trainen of zo.... maar gebruik gewoon de trainingsmomenten als ze voorbij komen. Misschien moet je dát leren zien....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Lily heb ik nu bijna twee jaar. In het begin mocht ik haar nauwelijks aanraken, borstelen, hoeven uitkrabben, niet in haar buurt vegen, harken, hoesten, niezen, hand omhoog doen, etc, etc. Ik kan beter op noemen wat ik wel mocht: Halster aandoen, zadelplek borstelen, zadel erop, aansingelen. En dan liefst zo ruw mogelijk, van een zachte aanraking schrok ze vreselijk.

Nu na twee jaar moet ik nog steeds opletten. Af en toe kom ik weer iets tegen waar ze vreselijk bang voor is. Bijvoorbeeld een tijdje geleden, ze kent mijn moeder erg goed, maar die droeg plotseling een oranje bodywarmer. Lily helemaal van de kaart, trillen als een rietje, zich in de verste uithoek verstoppen. Zag ik op een filmpje dat de paarde van de vorige eigenaar door iemand gezeten op een quad, met oranje hesje en bewapend met een lange staaf zijn paarden opdreef. Ik heb de bodywarmer geleend en heb hem op de grond gelegd. Na een tijdje kon ik hem ook aandoen zonder dat Lily begon te trillen. Ze was ook vreselijk bang voor rode emmers. Nu steekt ze er gewoon haar hoofd in, want er kan zomaar iets lekkers inzitten.

Als iets diep zit, kan het erg lang duren. Lily heeft zich lang als "bezoeker" gedragen, alsof ze toch weer weg moest. Niet te erg hechten, vooral niet te familiair met de mensen die daar wonen.

Monique

Leuke, mooie verhalen, geduld is idd een schone zaak!
Dus de komende tijd ga ik maar languit in de zon naast de paardenpoep in de wei lekker lezen
Dan zie ik verder wel wat er gebeurd of ze wel of niet komt.
Ze zijn iniedergeval samen en hebben het naar hun zin op die berg.
Ze eten goed, zij komt aan, was ook wel nodig.

Marianne Gomes schreef op maandag 7 februari 2011, 13:05:

Idd dat stokverhaal weet ik nu onderhand wel.

Ik zocht eigenlijk een paard voor de buurman en die heeft er nu 2 en ik 1 erbij, was idd niet helemaal de bedoeling
Wat heet hahahah

Dank je!!

Wil schreef op maandag 7 februari 2011, 15:40:

beesten hey..!

Lichaamstaal...
Aardig onderwerp ook altijd.
Vol van mythen en sagen
Nu heb ik het even niet over een ouder paard, hoewel....
Jij spreekt geen paards, paard spreekt geen Nederlands.
Dus zullen we een gezamenlijke taal moeten aanleren.
Nu hebben we het geluk dat we het begrip met handen en voeten spreken kennen en ons zo redelijk verstaanbaar kunnen maken.
Maar dat kan soms tot gigantische misverstanden leiden, niet alleen tussen mij en een Japanner maar ook tussen mij en een paard wat ik niet ken.
Het is echt geen uitgemaakte zaak dat een nieuw paard of een vreemd paard je zo maar begrijpt, dus geen universele ingebakken taal op voorhand.Om je daar een voorbeeld van te geven:

Wil had het er net over in haar mooie papagaaiverhaal en ook Conrad kwam daar in voor.
Conrad en ik hebben ooit mijn paard Shiny gebruikt om elkaars manier van trainen aan te leren. Het 100 gram druk gebruiken was totaal onbekend voor S. Conrad die van iedereen die ik ken de meeste paarden getraind en gerehabiliteerd heeft, viel bijna om toen Shiny totaal niet begreep en waarom hij absoluut niet reageerde op een lichaamstaal commando om vooruit te stappen, zelfs niet toen daar een touwtje in de buurt van de achterhand bij ging zwieren, ook "GA" hielp niet.
Hij had dit nog nooit, bij geen enkel paard, meegemaakt, dat een paard niet reageerde op wijken voor druk.
Ik heb de 2, voor elkaar buitenlanders, even geholpen door tegen Shiny "stap" te zeggen....
Waarmee ik maar wil zeggen dat het voor het paard soms geen onwil is, maar dat ie ook in die taal zich knap kan vergissen en er een flinke spraakverwarring kan ontstaan.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ja dat weet ik en het is ook moeilijk en ik probeer ook zoveel mogelijk te leren op dit gebied.
Daar maken mensen helaas ook fouten mee, dat probeer ik ook zoveel mogelijk te voorkomen door o.a dit forum te lezen, boeken te lezen, filmpjes te kijken, dingen uitproberen wat werkt wel wat werkt niet.
Kijken wat qua training bij mij en het paard past, tot 5 jaar geleden had ik nog nooit van NH gehoord en nu probeer ik me zoveel mogelijk in te lezen, vooral de laatste 2 jaar.
Ik heb hier ook verder niemand die mij daarin kan helpen, ben de taal nog niet machtig en daarbij moet ik de eerste fransman nog tegenkomen die NH gebruikt
Dus leren, uitvogelen en ook op mijn bek gaan!
Geeft niet ik probeer naar het paard te kijken en te lezen en meestal snap ik het wel en als ik dan een keer een trap krijg heb ik het niet gesnapt en evalueer ik het gebeurde.

Wil schreef op maandag 7 februari 2011, 15:56:


Ik vrees dat dat het probleem is, ik ben niet zo goed in timen
Ik ga altijd maar uit van positief belonen en ongewenst gedrag negeren(voor zover mogelijk) daar kom ik met de hond en ook met mijn zoontje een heel eind mee .
Met de paarden heb ik echt nog te weinig ervaring, welk boek raden jullie me aan dat vooral practische is?