Hallo,

Ik zit weer met heel wat vragen. Met een nieuw paard erbij, krijg je weer heel veel nieuwe input... en de lente begint te kriebelen...

Hoe kan je op een veilige en vlotte manier werken aan de conditie, uithoudingsvermogen van je paard? Zijn er -net zoals voor mensen- van die handige schema's? Zo in de trant van 5min stap 5 min draf 1min stap...? Ik heb daar dus geen flauw idee van.

Hoe bouwen we dit het best op met onze Frodo, eind deze maand 6 jaar en sinds vorig jaar zadelmak, en dus nog nooit "hard" moeten werken?
We zijn begonnen met voorzichtige wandelingetjes, maar een uur is momenteel zeker genoeg.
Volgens mij wordt hij vooral moe van al het denkwerk (wat doet die tak daar? ben je zeker dat die hond achter het hek niet aan mij kan? als ik mijn hoeven in een plas zet, verdwijnen ze dan niet? waar moet ik mijn benen zetten als het stijl bergop/bergaf is, wat doe je vreemd daar bovenop mij - oh je wil de sneeuw van je afschudden....).
Hij doet het schitterend hoor en voorlopig vinden we het ook méér dan voldoende. Wij zijn supergelukkig met wat hij allemaal al doet en kan. En hij is ook al wat minder moe dan de eerste keren.

Momenteel kunnen we niet in de wei rijden, dus rijden we in de manège in de buurt al eens mee. Hij is daar op zijn gemak, maar daar wordt veel meer gedraafd en ook daar merk je na 40 à 45 minuten dat hij moe wordt. Daar zeggen ze dat een uur voor hem zeker niet te veel is, dat hij het leert door te doen. Maar ja, ze zeggen daar ook dat ze het meest leren als ze moe zijn en daar ben ik het dan weer niet mee eens.

Zelf heb ik zo'n start to run gedaan en dat ging goed, maar ja, ik word ook moe en soms moet je eens even doorbijten (om over het zweten maar te zwijgen).
Is dat bij paarden ook zo? Wanneer moet je stoppen?

Ik heb ook de omgekeerde vraag.

Ik ga er van uit dat onze merrie geen goede conditie heeft (heel weinig mee gedaan de laatste maanden), ze is momenteel ook zo stijf als een hark.
Maar als ik met haar ga wandelen kent ze maar 1 vitesse: de 5de.
Ik ben vorige weekends telkens zo'n 2.5u weggeweest (hele stukken draf, ook galop, ook een steile duin met mul zand en zo), en op de terugweg had ik het gevoel dat ze die toer nog wel eens wilde doen.
Ik moet haar niet vragen om vooruit te gaan: als ik zachtjes "galop" zeg, vertrekt ze vol enthousiasme (met mijn benen moet ik al helemaal niets doen). Ze vindt het ook niet leuk om te stappen op plaatsen waar we meestal draven.

Gaat een paard over zijn limiet als je het niet dwingt? Of mag ik haar laten lopen zolang ze zelf wil? Kent ze haar grenzen?

Vorige zomer deden we ritten tussen 20 en 30km en dan merkte je wel dat ze moe werd.

Ik wil zeker niet te snel gaan, maar ook niet te traag. En ik vraag me af of we -binnen onze beperkte tijd- een échte conditie kunnen opbouwen en behouden.

Lena,

IK vind veel stappen anders wel belangrijk, maar ieder het zijne.
aan volgende link heb je misschien ook wat, training voor endurance wellis waar, maar het geeft je een idee.
http://www.deronline.nl/informatie/introductie.asp

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Vanuit de endurance bestaan er wel zo een trainingsprogramma's...
Het kan je een indicatie geven.

Voor nu zou ik toch wel combineren, een balans vinden tussen moe in zijn hoofd of moe in zijn lijf.
Die afstanden komen dan vanzelf wel, mijn ervaring is dat het begin daar juist het lastigst in is (meer nieuwe ervaringen voor het paard) en dat toch snel betert.

Lena schreef op vrijdag 11 februari 2011, 20:07:


Ik denk dat je zelf uitstekend aanvoelt wanneer het genoeg is. Deze ritjes zullen hem vooral mentaal moe maken. Rustig doordoen zo; het zal steeds 'gewoner' voor hem worden.

Dat is ook niet zo. Je neemt niets meer op, je neemt alleen nog waar. En vermoeide spieren verzuren snel, dus je moet veel korte pauzes inlassen - ook als een paard draagkrachtig genoeg is trouwens. Het houdt hem fris.


Hangt af van het moment. En van het paard. Conditie verbeter je door steeds minimaal een tandje extra te vragen. Maar er kan veel meer meespelen. Onderschat niet wat het voor een jong paard betekent om het gewicht op zijn rug uit te balanceren - ik heb het dan niet over dragen. Laat je gevoel spreken maar doe ook niet te wattig.
Dan moet je het juist doen op die plek, want jij bepaalt.
Galop in mul zand is trouwens funest voor de pezen, zeker bij een ongetraind paard, dus dat mag je niet toestaan!
Het hangt van het temperament af of een paard zichzelf voorbij raast in het bos. Is helemaal niet erg, mits je lang genoeg uitstapt om spieroverbelasting weer 'weg te werken' en dat razen niet op mulle paden doet, om de pezen te sparen.
Ik wissel deze vaste patronen juist af om mijn paard niet te programmeren, daar krijg je alleen maar last van.

JIJ bepaalt. Als ze loopt zoals ze zelf wil, en het is een hete tante, dan kent zij haar grenzen niet en moet jij haar beschermen tegen zelfbeschadiging. Hete paarden kunnen zich dood lopen; dat hangt van het type af. Maar ook van het moment, zoals collectief wegstuiven als er een hond uit de bosjes springt. Vluchten mag, maar even.

Dan heeft ze inderdaad geen super conditie, want van 20 km mag een paard niet moe worden (bij een gemiddelde van 10 km/uur; ik neem aan dat je niet het hele stuk draaft en gaoppeert).


• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 februari 2011, 9:13:


ja dat merken we nu al.


Dit vind ik een mooie uitdrukking.


Oei, daar had ik nog niet bij stil gestaan, die galop in mul zand is zo'n 40m, stevig bergop de duin op en dan nog zo'n 50 à 70 m vlak bovenop de duin. Het is dus altijd maar eventjes.


Uitstappen is altijd minstens een half uur, het eerste en laatste stuk is altijd straat, en er wordt niet altijd "netjes" gereden.


Toen ik mijn eerste ritjes alleen deed, vond ik het wel handig dat die patronen er waren, vooral voor mezelf , om zelf vertrouwen te krijgen. Nu begin ik inderdaad meer af te wisselen, maar er zijn zo van die paden die heerlijk zijn om te galopperen en dan moet ik mezelf soms ook tot de orde roepen.

Oké, dan kan ik haar dus niet "laten doen",

neen, maar er zaten naar het einde van de zomer toch stevige stukken tussen, dat ik tegen mijn man zei "nee ik ben uitgegaloppeerd" (wat mss ook wel iets zegt over mijn conditie )

Bedankt voor deze info
Lena

Nils Vellinga schreef op vrijdag 11 februari 2011, 23:34:


We stappen ook heel wat af hoor, zeker met het jonge paard. Met de andere heb wel meer het gevoel dat het niet meetelt als training, maar eerder als ontspanning.

Bedankt voor de link, blijkbaar moet je het dus inderdaad paard per paard bekijken.

Groetjes, Lena

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 februari 2011, 9:13:


Dit klinkt me weer als het bekende "mores leren", het eeuwige soort van calvinistisch sadisme waar nederlanders zo goed in zijn ook onder elkaar, het laten voelen wie de baas is en jou voor de lol door het stof laat kruipen.
Mag ik een andere insteek voorstellen?
Je kunt ander, patroondoorbrekend gedrag ook BELONEN


Dit is helemaal waar.

Lena schreef op zaterdag 12 februari 2011, 11:58:


Actieve stap is de best mogelijk training. Telt meer dan de rest.

Kleine anecdote, ook alweer jaaaren geleden:
In de goeie ouwe tijd, zei opa, was het nog niet zo dat paarden gemiddeld meer reden dan liepen. Als je naar een wedstrijd of bijeenkomst wilde ging je er niet zelden te paard heen als er geen centraal vervoer (met zijn allen met de vrachtwagenvervoerder) werd geregeld. Dat werd ook wel "sterritten" genoemd vanwege dat iedereen naar een centrale locatie toe reed.
Die sterritten waren zelfs landelijk; een paardrijvakantie van een week (naar de bijeenkomst), een weekend bijeenkomst (wedstrijden whatever)... en een week terug
Meestal deed dat de paarden enorm goed qua konditie. Niet die wedstrijden/whatever nonsens maar wel de 2 weken stappen om er te komen.
Deze opa mist die goeie ouwe tijd wat dit soort dingen betreft steeds meer

Lena schreef op vrijdag 11 februari 2011, 20:07:


Je vraagt je dan toch af waarom.


Je kan je paard het beste op de grond de commandos stap draf galop leren. Gewoon met clickeren. Daarna ga je op je paard zitten en gebruik je dezelfde commando's. Je kan met je zit ook remmen als nodig is, en in het uiterste geval kan je dan ook nog aan 1 teugel trekken.


Als je alles van je paard af laat hangen ben je waarschijnlijk snel thuis


Net als mensen die de eens een lange wandeling maken, tijdens het lopen gaat alles nog goed, maar de volgende dag kan je niet opstaan van de spierpijn.


Volgens mij zitten er nog niet genoeg knoppen op je paard, met knoppen heb je meer garantie op goede afloop.

e m kraak schreef op zaterdag 12 februari 2011, 15:28:


Dit wordt in België toch nog wel gedaan: de trek naar de "trek".
Niet verwarren met "trec".
De "trek" is een zomerse "happening" met honderden deelnemers, elke jaar op een andere locatie, natuurlijk braaf afwisselend Vlaanderen, Wallonië.
Tijdens de trek wordt er drie dagen in een bepaalde streek gereden op kaart.

Velen vertrekken een week op voorhand te paard naar de trek.

Marianne

joop schreef op zaterdag 12 februari 2011, 16:41:

ja

Aan de longe doet ze op commando stap draf galop. Ze weet volgens mij goed wat ze betekenen, maar als ik haar wat heb galopperen is het soms ook moeilijk om een overgang van draf naar stap te maken. Dus ja, ik weet dat we nog veel moeten leren.

helemaal juist.


Ook hier heb je weer overschot van gelijk!
We hebben al een hele vooruitgang gemaakt, maar we zijn er nog lang niet (als dat ooit al komt, dat beseffen we zeer goed.
Wandelen met Nexor (onze ruin) is op dat gebied met de vingers in de neus. Als ik daar bij een stevige galop even ga zitten en ohoh zeg en de teugels wat aanneem ben ik direct in stap.
Met hem gaat alles gewoon beter. Ik heb hem door klikkeren leren apporteren, met Pav lukt het niet: oprapen lukt, er naar toe lopen ook, maar de combinatie van de 2 kreeg ik er niet in. Ik heb het echt opgegeven met haar. Ik wil eerst belangrijker dingen leren.
Pavke is eigenlijk mijn spiegel. Al wat ik kan bereiken bij haar, kàn ik. Terwijl dat bij mijn 2 ruinen vaak hun verdienste is (ook bij Frodo).
Besluit: ik kan nog niet zo veel!

Lena

e m kraak schreef op zaterdag 12 februari 2011, 15:28:

Dat probeer ik, als ze begint te stappen geef ik haar ruimte. Maar ik ben vaak te laat hiermee.
Wat ik ook wel doe is als ze dan toch in stap gaat, en zich ontspant, dan weer aandraven of een galopje vragen.

e m kraak schreef op zaterdag 12 februari 2011, 15:28:


Als het komt wel.
Voor de rest is overdrijven ook een vak.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

e m kraak schreef :


Goh? Echt waar?

Spirithorses schreef op zaterdag 12 februari 2011, 21:08:


Jep echt echt waar. Maar ik heb, sinds 2004, niet het gevoel dat de kwartjes massaal vallen.