henny wittenaar schreef op zaterdag, 6 maart 2004, 0:21:


Maar Henny, onder de gegeven omstandigheden kun je het er toch niet mee eens zijn? Het paard is nota bene bevangen!!


Okay, dan mijn voorbeeld: vrienden van mij hebben zo'n 20 IJslanders zomer en winter, dag en nacht op een terrein van zo'n 20 hectare lopen. Worden nooit bijgevoerd. Ze zijn supergezond....krijgen gezonde veulens, niks aan de hand.

Helemaal met je eens - je kent ongetwijfeld het spreekwoord: het oog van de meester maakt het paard vet!

In jouw rijtje ontbreekt echter ook 'kritisch' zijn, met name over onze eigen 'verzorgdrang'- voedingssupplementen en god mag weten wat zijn de laatste paar jaar opeens een trend..

Als je paard normale arbeid verricht, dan mag er best wat brok bij om een aantal voedingsstoffen te 'garanderen' maar jullie moeten niet je paard gaan voeren alsof-ie een top-sport paard is. De enige die daar vooral errug gezond van wordt is de voerfabrikant!

Groet, Marianne

Hoi Marianne'

Dat laatste ben ik ook geheel met je eens.
Groetjes Henny

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 20:39:

Hoi allemaal,
Toch wil ik even mijn ervaring kwijt hier. Isabella krijgt nauwelijks brok (handje) en dan nog eentje met weinig eiwitten e.d. Alleen als ze moet werken krijgt ze een schepje meer.
Ze krijgt wel iedere! dag een halve winterwortel en een sneetje oud brood.
Maar daarnaast alleen maar hooi (en stro).

Toch was ze in 2002 om de haveklap bevangen. Oorzaak ... nooit gevonden. Ik heb wel eens gedacht: is ze wel bevangen? Kan het niet wat anders zijn. Sinds het lezen van de site van Frans is bij mij ook de gedachte gekomen dat de witte lijn (die bij haar wel was verbreed ivm eerdere bevangenheid door cortisone-injectie) werd uitgerekt omdat ze met veel te lange hoefwand liep (mijn hoefsmid bekapte alleen zool en straal en liet de wand zitten, want ze "moest" onbeslagen over de weg lopen).
Dat zou kunnen; het schijnt dezelfde verschijnselen te geven.

Maar van het gras kon het niet komen, tenzij dat fructose verhaal helemaal klopt. Maar dan nog; ze stond om mm-hoog gras. Zelfs met zeer hoge fructose in die paar mm, maak je mij niet wijs dat ze bevangen kon raken als ze maar een uurtje of een ding op dat stukje stond te knabbelen (want veel kon ze er niet afkrijgen).

Dus wat dit is geweest; niemand heeft me dat ooit kunnen vertellen.

Wie zegt dat het nu bij Pride dus enkele en alleen aan het voer ligt?

Groeten,
Ingrid

cornelie schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 21:17:
Hahaha zo eentje heb ik er ook.
Ik doe echt eeuwen met een liksteen. Heel af en toe gaat er denk ik wel eens die tong overheen, maar echt zelden. Ik doe wel een jaar met die steen en dan nog is hij niet op, maar gewoon te vies om nog te laten liggen.

En dat terwijl de shetten van de buren met z'n tweeen zo'n steen (grote witte) in 3 weken geheel op hebben.

groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 21:37:
Helemaal waar (of het echt 30 km is weten we natuurlijk niet haha).

Maar deze paarden beschikken ook over meer grond en diverse "kruiden" en andere eetbare dingen.
Onze paarden staan over het algemeen op een voor paarden te eenzijdige weide.

Wij hebben een stukje grond van de gemeente (on-officieel) in gebruik waar al jaren niets aan gedaan wordt. Hier staan flink wat kruiden in. Het valt mij op dat Isabella de ene keer liever dit eet en het andere moment dit weer niet aanraakt, maar liever dat heeft.
Ze kunnen dus zelf kennelijk bepalen wat ze nodig hebben. Maar dan moet het er wel zijn. En dat is meestal niet zo bij onze paarden.

Dus zullen we ze deze kruiden en mineralen ed toch op een andere manier moeten geven.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 22:03:
Hoi,
Nou ik vind het van Isabella altijd toch weer een hele prestatie als ze een uurtje met die "zware" kar rondhobbelt. Dan krijgt ze toch een schepje brok extra.
En wat ik altijd doe is haar bedanken voor de fijne rit.

Misschien overdreven, maar ze doet het toch maar voor je.
En of je nu alleen, met z'n tweeen of drieen op die kar zit, door het bos heen "ploegt" of over de straat rijdt, ze trekt altijd door.

Misschien niet echt een prestatie vergeleken bij die pony's die wedstrijden lopen, maar die zijn ook veel meer getraind en voor hen is dat ook geen prestatie meer. Als je bedenkt dat mijn pony merendeels op wei staat te staan dan dat ze werkt, dan vind ik zelf dat uurtje wel een hele prestatie.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 5 maart 2004, 23:27:


Hoi, misschien beetje late reactie. Ik denk niet dat het dat is want hij krijgt 4 x per jaar een wormenkuur.Maar bedankt voor je tip.
Groetjes Evelyn