Spirithorses schreef op maandag 28 februari 2011, 21:11:


Dat komt misschien omdat het zo ontzettend moeilijk is HB ponies gezond te houden. Want bijna niemand met HB paarden en ponies heeft die mogelijkheid, vandaar dat er zoveel gevallen van weer terugkerende HB zijn.
Vaak worden HB gevallen in grasvrije paddocks met hooi gezet. Verre van ideaal, want zo krijgen ze al gauw last van te weinig beweging. Afgezien nog van het feit dat ik me zowiezo af vraag of het voor een paard interessant is in een grasvrije paddock te staan. Grazen is toch een essentieel onderdeel van een paardenbestaan. Observeer grazend paarden: ze lopen en bij elke ruk aan het gras zie je het hele lichaam bewegen. Zouden deze fijne schokjes ook essentieel voor hun gezondheid zijn?
Vrijdag heb ik weer eens een paard bevrijd,

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=1359

Iedereen die de foto ziet zal erkennen dat het om een treurpiet gaat, alleen, in de modder aan een touw en niks te eten, zelfs geen water ter beschikking. Denk het touw weg en denk een hek om de cirkel, bak hooi en bak water, en het lijkt ineens een HB paddock.
Ik overdrijf wellicht, maar ik vraag me toch vaak af waar de grens ligt.

oi oi dat arme beestje heeft toch snel wat te eten nodig zo te zien. En hoe ingewikkeld zou dat dan toch moeten zijn. Zoals je zegt hekje, bakje water bakkie hooi probleem opgelost.

Groetjes Marianne

Aafke schreef op maandag 28 februari 2011, 21:55:


Ik vind dat je in de eerste plaats op zoek moet gaan naar de oorzaak van een hoefbevangenheid.
Want die is er altijd! Bloedonderzoek, eventueel röntgenfoto's wanneer het meer dan 2 keren voorkomt, heel eerlijk kijken naar de voeding en leefomstandigheden, heeft het paard stress, beweegt het voldoende of staat het altijd maar wat te staan, heeft het paard lol in zijn/haar leven, afleiding, hoe staat-ie op zijn hoeven (stand, hielen, conditie van de hoeven) etc etc (wat je er maar bij kunt verzinnen).

Een hoefbevangen paard is er niet mee gebaat hem maar in een grasloze paddock te zetten of een graasmasker als symptoombestrijding op te doen (mij lijkt het erg frusterend), weg- of misschien alleen van de rest van de kudde. Hij is er ook niet mee gebaat er 'maar wat in te stoppen' aan supplementen omdat anderen dat ook zo doen of gewoon maar eten 'weg te laten' om dezelfde reden.
Je zult op zoek moeten gaan naar die oorzaak. Dat kost geld, energie, tijd. Maar bedenk dat zo'n dier tenslotte ook met een reden hoefbevangen geworden is.

In 9 van de 10 gevallen had je het kunnen zien aankomen door de vetophopingen aan weerszijden van de staart, op de schouders, 'gevulde' oogkassen en dikke harde manenkam. In dat stadium kun je het nog opvangen door minder te eten te geven en je paard veel te laten bewegen (elke dag dus!).
Mensen die hier willens en wetens niks aan doen, de voorzorgmaatregelen niet in acht nemen, tja.... > En dat is nou eenmaal niet leuk om te horen....

Groet, Pien

joop schreef :


Denk je niet ook, Joop, dat de grens ligt bij het *voorkómen* van aandoeningen en ziektes?
Dan hoef je niet terug te grijpen op grasloze paddocks en symptoombestrijdingsoplossingen.

Iemand met één paard koopt een tweede paard omdat duidelijk is dat een paard niet alleen hoort te staan etc etc. Maar dat tweede paard vindt dat eerste paard helemaal niet zozo dus er is weinig contact, behalve wat gehinnik als eerste paard een uurtje per week weg uit rijden is. Paarden zijn de lieverds van de eigenaar dus krijgen elke dag een emmertje worteltjes, appeltjes, wat zemelen, knoflook erbij (goed tegen de vliegen zeggen ze dan) . Op PN staat dat een paard toch wel de hele dag moeten kunnen eten dus elk een baal hooi naast die worteltjes en appeltjes, want ja, het gras is ver op en het wordt koud vannacht. En die paarden dijen maar uit, worden sloom, bewegen niet, hébben ook niks met elkaar. Maar ze staan wel lekker buiten en krijgen iedere dag hun emmer en hun hooi.
En dan wordt er een hoefbevangen.
Het eerste waar op teruggegrepen wordt is de voeding dus minder hooi. Maar dat is zielig voor die ander dus draadje ertussen, die ander kan wel volop blijven eten. Maar het is zo zielig om nou maar helemaal niks meer erbij te geven dus de portie worteltjes en appeltjes en zemelen wordt gehalveerd en het hooi gaat op rantsoen. Dus nóg meer verveling. Want ja, tijd om elke dag ene stuk te gaan wandelen met het paard is er niet. Dan is die ander alleen, het is donker, geen tijd vanwege fulltime werk, druk druk druk, kinderen moeten aandacht, eten maken, boodschappen doen.

Toch denk ik dat dit de realiteit van het leven van 70-80 % van de paarden is.
1,2,3 oplossen kun je het niet. Vandaar dat grote aanbod van TweedeKans Paarden.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 1 maart 2011, 12:19:


Dat begint al voor de geboorte: stoppen met alle merrie en veulenbrokachtige produkten


-knip-


Gefeliciteerd Pien, ook met je verjaardag.