Nou, zo langzamerhand loopt de ziekenboeg hier vol.
Ik heb nog een paard (4 jarige merrie Criollo) die een beeje aparte manier heeft van liggen en opstaan, waarbi ze steevast haar spronggewrichten gebruikt (om neer te komen en op te staan) ondertussen heeft ze nu een piephak (wordt ze voor behandeld) , maar dan is het andere gewricht weer aan de beurt. Ik overweeg nu maar om spronggewricht beschermers te plaatsen, voordat het echt chronisch gaat worden.
Eerst dacht ik dat ze af en toe tegen de stalmuren aan stampte. Nu staat ze weer op de weide, maar met droge leemgrond en vorst, is dat ook geen verbetering. Is er nog een manier om te voorkomen dat ze tijdens het liggen en opstaan haar spronggewrichten ontziet? Anders wordt het haar leven lang beschermers dragen, en dat zie ik eigenlijk ook niet zo zitten.

Tony schreef op dinsdag 8 maart 2011, 1:04:


Ik kan me er niks bij voorstellen, gaat ze dan zitten of zo? zet eens een filmpje op youtube.

Dat is precies wat ze doet.
Voor het liggen en opstaan gaat ze net als en hond op haar kont en spronggewrichten zitten.
Nou ja, ze laat zich er eerder gewoon op ploffen lijkt het.
Ik zal eens proberen om het te filmen.

Heb er ook 1 die zo opstaat. Gaat een tijdje zitten en hijst zich volledig met z'n achterbenen omhoog onder veel gekreun. Gelukkig heeft hij een ijzersterk, superdroog onderstel maar soms maak ik me wel zorgen of dat geen problemen op gaat leveren als ie later oud en grijs is. Het is een enorm zware piekbelasting. Het is ook nog es een groot zwaar gebouwd paard.

Ik zou me ook afvragen waarom ze zo gaat liggen en rechtstaat.
Mogelijks is er een lichamelijke oorzaak en dan ga je enkel maar symptomatisch het trachten te verhelpen dmv bandages. Misschien een laten nakijken. Want normaal is het niet.

Buck staat ook zo op! Wanneer de paddock nat is en hij in de stal op de rubber matten gaat liggen, dan worden zijn spronggewrichten aan de achterkant kaal, alsof het haar daar bot afgeknipt is. Wanneer de bak droog is en hij op zand kan liggen, gaat het over. Zand geeft meer mee. Het is echter nog niet zo ver gekomen dat de sprongen opzwellen zoals bij een piephak, maar ik kan me voorstellen dat dit eenzelfde mechanisme is.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Precies, Olli heeft vaak plakken klei en/of schaafwondjes op haar spronggewrichten zitten.
Ik heb nu een of andere gel gekregen van de DA, maar die helpt niet echt. Wat het wel doet is dat mijn handgewrichten er pijnlijk van gaan worden (ook weer zoiets, voortaan maar latex handschoenen aan tijdens het aanbrengen) Staat ook niets over in de bijsluiter.
Ik ga voorlopig maar aan de spronggewricht beschermers, voordat het een chronisch geval gaat worden. Ondertussen maar eens kijken naar een oplossing, ik zou het nu niet even weten .

Tony schreef op vrijdag 11 maart 2011, 0:35:


Als het de mens problemen geeft dan is het wel goed voor het paard

Ik had ooit eens iets tegen vlooien voor de hondjes gekocht, toen ik de bijsluiter las moest IK handschoenen aan en een masker op ...denk je nou heus dat ik dat dan op mijn hondjes smeer ??? Dat ging dus gelijk het gevaarlijk vuil op! Ik ben niet voor niets een auratante geworden...

Tony schreef op vrijdag 11 maart 2011, 0:35:


Zorgen dat waar ze normaal gesproken ligt, het zachter is? Houtmot, zand, vlas, dik stro etc?

Kan het er niet aan liggen dat ze erg stijf zijn en het opstaan even uitstellen vandaar even de zit houding.
Ik bedoel ook stijf in de vorm van achter in de training niet goed willen buigen.
Het paard verder doortrainen, kwa gymnastische oefeningen zou het dan makkelijker kunnen maken.

Marianne Gomes schreef op vrijdag 11 maart 2011, 7:33:

Christel Provaas schreef op vrijdag 11 maart 2011, 8:18:


Dat is lastig, ze heeft geen vaste ligplaats. Dan zou ik de hele winterweide moeten doen.
Ze heeft een tijd stalrust gehad vanwege een fikse snijwond. Die is gelukkig helemaal genezen, en op de stallen ligt ruim voldoende stro. Dus in die periode ging het goed, behalve dan een stal...

Anita Cats schreef op vrijdag 11 maart 2011, 8:32:


Het is nog een jong paard (4 jaar) en zit midden in de inrijperode.
Ze buigt juist enorm goed. Vandaar dat ik er even niet uitkom.
Het is een apart paard; gevoelig, levendig, speels, nieuwsgierig, bewegelijk, pakt alles goed op en bijzonder zachtaardig. We hebben haar aan de polosport ontrokken, onder andere vanwege deze eigenschappen. Onze osteopaat kan ook geen afwijkingen ontdekken, behalve dat de acherhand wat meer spiermassa mag hebben (daar wordt aan gewerkt), vanwege die blessure (snee) die 4 maanden geduurd heeft.