Precies Ilma.

Gisteren heb ik ook gewoon eens heerlijk 2 paarden uitgebreid staan te rossen!
2 voeten geraspt, want vier red ik niet meer in 1 keer en daar heb ik me ook bij neergelegd.
Althans: met de hand raspen. 's zomers rasp ik mechanisch en dan zijn vier voeten 'n makkie. Dus ik doe die dag wat ik wél kan.

Lekker uitgebreid tijd genomen voor beide paarden. Nou ja... toen ik klaar was had ik nog 2 halve paarden, zoveel haar lag er op de grond!
En dit alles doe ik dan ook nog zonder halster, zonder touwtjes... gewoon op 'n uitnodigende hand, ze lopen zó de inloopstal in.... en dan denk ik: zo fijn is dat!

Gewoon weer even genieten van hoe ze zijn, hoe ze ruiken, aanvoelen, reageren, en vooral ook hoe dankbaar ze daarna zijn. De beloning daarna is voor hun een lading hooi... en voor mij de aanblik van 2 tevreden paarden die gewoon lekker in hun gepoetste velletje zitten. Voordat ik ze verlaat zeg ik: wat zijn jullie mooooooooi!!
En dan moet je die koppies zien...

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Anita Cats schreef op woensdag 16 maart 2011, 16:24:


Helaas ben ik het hier niet mee eens. Joggen is weer zo'n typische hype exercise die niet voor iedereen goed is. Ik heb te veel mensen weer recht moeten bouwen en naar chiropractors door moeten sturen. Joggen is ook een kunst, als je ergens 'scheef' bent kan het funest zijn, als je op ongelijke bospaadjes gaat joggen, nou hou maar op...

Daarbij de 'dwang' die er achter zit is ook weer gewone puur opgelegde dwang. Ik 'moet' joggen, endorphines zijn ook addictive..!

Discipline kan ook ergens anders uit komen. En waarom moeten we perse die discipline steeds hebben, mag iets niet spontaan?

De clue is dat je buiten adem raakt, dat je je spieren voelt, dat je iets doet wat je normaal niet doet en daardoor trots bent op jezelf.

Als je joggen wilt of regelmatig naar een gym 'moet' nou dan kun je beter de grote schoonmaak doen in je huis. Dan beweeg je al je spieren, moet kracht gebruiken en niets is in een vaste stand positie regelmaat. Daar wordt je fit van en krijg je geen spierverkramping etc etc etc. Natuurlijk bewegen is altijd beter dan geforceerd bewegen.

Wandelen met de hond en poep scheppen en balen hooi sjouwen is duizend maal beter dan een gym bezoek. Trainen voor een speciale sport ligt heeel anders dan dat waar we hier over spreken. Ik heb nog ergens badminton medailles en bekertjes liggen


Ja ja - En wat als er geen wind staat???? Ik heb wel op het water gezeten in mijn bootje, wind valt weg en was blij dat ik een peddeltje had. Daar moet je ook op voorbereid zijn.

Ik denk dat joggen een voorbeeld kán zijn omdat je er zo snel resultaat van hebt: het is efficiënt.

Maar ik snap héél erg goed dat dat niet is wat je bedoeld.

Dat joggen niet voor ieder de geschikte bewegingsvorm is isbegrijpelijk.
Als je er een bloedhekel aan hebt, of je hebt lichamelijke beperkingen is het logisch dat dat niet jouw sport is


Jezelf onder controle hebben, je inhouden het wel of juist niet doen op bepaalde momenten, zelfdisipline, heeft niks te maken met dat we niet meer spontaan kunnen zijn.


Je reageert overal erg zwart wit op. Ook de opbouw van je training is belangrijk. Zodat we verzuringen zo veel mogelijk tegen kunnen gaan.

Hoeft helemaal niet beter te zijn. De zware handelingen die je af en toe doet, kunnen juist voor overbelasting zorgen.

Inderdaad, een heel mooi onderwerp en het allermooiste is dat iedereen vanuit zichzelf schrijft. Het zijn allemaal ervaringsverhalen al wordt het soms niet met zoveel woorden gezegd.
Zelf merk ik dat ik schrijf vanuit discipline omdat het mijn dagelijks werk is, problemen tussen mens en paard oplossen vanuit discipline en dan denk ik van "ja maar jongens door lekker bij je paarden in de wei te gaan zitten, kun je je heel rustig gaan voelen maar daar los je de problemen niet mee op.
Ook niet door te gaan trimmen, want dat is, zo hebben de heren medici ontdekt, een geweldige manier om je stress kwijt te raken, maar daar heb je zo weinig aan als een paard lelijk naar je kijkt.....
Moet je dan maar accepteren dat je iets niet meer durft omdat.... weet ik veel, geef maar honderd redenen... of moet je toch gericht aan herstel gaan werken, gewoon omdat je dat deel van je leven, niet meer rijden, uberhaupt niet meer met paarden omgaan, als een verarming beschouwt?
Ben je toch belazerd, want dan kan ik accuut stoppen met mijn werk. 95% van de opdrachten die ik krijg zijn gebaseerd op angst, hoe het ook verpakt wordt. Denk dus niet dat dit iets is wat jou alleen overkomt. En over het algemeen los ik het op.
door mensen een nieuwe manier van kijken te leren, door hun probleem te tackelen door ze aan de randen ervan te laten te knabbelen, door zúlke kleine stapjes tegelijk te nemen dat ze niet eens in de gáten hebben dat ze aan hun eigen probleem, hun angst voor die grote lieverd, werken. Door, iemand zei dat, soms ontroerend zacht en klein te zijn.
Maar wél vanuit een ijzeren discipline, weten hoe je iets aanpakt en het over en over bewezen systeem vertrouwen. Een systematische aanpak zal ervoor zorgen dat je straks weer op de rug van een paard zit om samen met je man door het bos te crossen....
Gewoon niet opgeven en er actief aan werken!

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Anita Cats schreef op woensdag 16 maart 2011, 18:53:


Discipline, zelfdiscipline beide vormen van controle - dus niet spontaan.


Ik heb het hier ook niet over training. En in mijn ervaring bij juiste training is verzuring nooit een probleem. Dat gebeurd alleen bij idiote sport mode mafkezerij.


Niet als je je body al onder controle hebt, iets wat een vereiste is bij paardrijden.
Maar daar gaat deze discussie ook niet over.

Dus de levenswind zit altijd in de zeilen, en we kunnen altijd onze eigen koers bepalen? Soms niet hoor, die kan ineens wegvallen en dan moet je wel roeien en roeien met de riemen die je hebt! Of je dat nou leuk vindt, er ervaring in hebt, er voor getrained hebt, of gewoon in het diepe gesmakt wordt. Als je daarna weer veilig aan wal staat, kijk da's adrenaline rush. Dan ben je weer een stukje fitter for life.

Maar ik denk dat Sandra al wel een hoop info heeft die bruikbaar is en gaat gebruiken wat haar het meeste aanspreekt en het beste voor haar is.