Marianne Gomes schreef op woensdag 16 maart 2011, 15:51:


Oud? ik voel me helemaal niet oud. Ik ben 58, niet ouder en niet jonger en dat is prima. Ik kan sommige dingen niet meer en andere dingen veel beter. Het kan me helemaal niks schelen hoe oud ik word, ik concentreer me alleen op nu. Als ik altijd zorg dat het nu OK is dan zal de rest van mijn leven prima zijn, hoe lang het ook duurt.

Piet schreef op woensdag 16 maart 2011, 19:06:


Zo schep je toch weer een nieuwe verplichting? Je kan beter het hele idee los laten en maar zien wat er van komt. Stap nu eens uit de stressmode en vraag je af wat je eigenlijk wil? Is het echt nodig om op je paard te gaan zitten en door het bos te crossen. Jij rijdt zelf toch al geen jaren meer? Jij gaat gezellig clickeren met je paarden. Als je wil clickeren heb je discipline nodig, dat is zeker. Maar het doel van clickeren heeft niks met boscrossen te maken.
Stoppen met doorgaan en eens rustig bedenken wat je eigenlijk wil, op dit moment, dat kan zo opluchtend werken. Je kan gewoon zin hebben in een kop thee, en dan neem je een kop thee en dan kan je heel tevreden zijn. Zonder stressprojecties op de toekomst.

Ik heb nu 2500 stekken staan die moeten opgepot. Toch zit ik hier lekker met mijn kop koffie van uitstekende kwaliteit. En die stekken zullen een dezer dagen wel opgepot raken, daar twijfel ik niet over. Ik moet trouwens ook nog een paard ophalen, en er moeten nog wat hoeven bekapt etc etc. Alles op zijn tijd. Geheel zonder discipline kom je net zo ver als met maar je hebt veel minder stress.

Ik kan daar niet over oordelen of dat in jouw geval wel of niet werkt, dat is zelf ondervinden. Je zit lichamelijk ook begreep ik.
Je denkwijze / benadering, ook met dat joggen is niet goed. Ook joggen is geen moeten. Het is jezelf ertoe aanzetten, omdat...
Daar heeft ieder zijn eigen beweeg redenen voor.
Ik jog b.v. omdat ik een grote snoepert ben. Dat WiIL ik compenseren, zodat ik wel kan genieten waar ik van wil genieten, n.l lekkeren dingen. Ik merk zelf dat ik me er erg goed door ga voelen, zowel fysiek als mentaal.
Daarom werkt het bij mij heel goed. Omdat ik een goede reden heb en me daar helemaal in kan vinden, Ik doe Dit om Dat te bereiken, ik Wil. De cirkel is rond. Het is niet altijd makelijk, maar ik weet wat ik er mee bereik . Voldoening, zelfrespect.
Disipline is geen moeten, je ertoe aanzetten omdat....wat krijg je ervoor terug.

Ikzelf herken heel goed hoe jij je voelt kwa dit en dat moeten doen. Ik heb dat ook te extreem, en ben me iets gaan distancieren daarvan.
Ik rij b.v. bijverschillende eigenaren. Ik heb mijn eigen ideeen. Nu heb ik de mazzel dat ze me heeel ver tegenmoet komen, maar ik wilde de perfectie. Die krijg je niet, ze doen toch altijd bepaalde dingen anders dan dat ik zelf zou doen. Ik heb er jaren over gedaan, maar nu ben ik zo ver, ook omdat ik het Wil, ik moet veranderen, anders denk ik me kapot overal aan. Loslaten is veel beter voor mij anders gaat het ten koste van mezelf.
Gisteren is net de merrie weggebracht naar degene die haar gaat beleren, ik kom aan en ze is er niet, hoe denk je dat dat is?. Ik heb goed kenbaar kunnen maken dat ik teleurgesteld was dat hij me niet gebeld had dat het Woe. doorging. Ik had absoluut mee gewild. Ik heb mezelf door mijn gevoelens te uiten slikken en weer doorgaan steeds wat beter eigen gemaakt. Je kan er niks aan veranderen, weg nu, en weer verder.
Ik voel me veel beter. Ik ga nu. ondertussen met een ander paard verder, ook weer leuk

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 maart 2011, 9:21:


Kijk, nou gaan we praten! Dit is nu een ferm besluit waar je zonder problemen aan kan voldoen.

joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:12:


Nu ongeveer een jaar dat ik helemaal niet meer rijd, maar dat heeft niks met mijn geestelijke gesteldheid te maken.



In mijn geval niet, maar bij Sandra wel. Ik heb ook helemaal niks anders voorgesteld dan clickeren he! Clickeren is altijd gezellig!


Niemand zegt dat dat verkeerd is.
Maar volgens mij heeft Sandra aangegeven dolgraag weer te durven te gaan rijden en zonder angst voor mogelijke reacties van haar paarden met ze om te gaan.
Zolang je niets vraagt van een paard hoef je ook geen reacties, waar je van tevoren bang voor bent, te verwachten. Ik heb zó vaak gezien dat wanneer er op een gegeven moment niet werkelijk doordachte actie wordt ondernomen, dit er ook nooit meer van komt.

Ok, maar tóch zal je vroeg of laat een keer met de eerste stek moeten beginnen en dan ís daar die discipline omdat je ze een voor een moet potten, want het moet klaar voor ze volledig in blad staan toch?

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Prachtig topic, fijn zoals er respectvol wordt gecommuniceerd. Ik kan er niet veel meer aan toevoegen. Chapeau voor iedereen. Aan Sandra: je probleem onderkennen en het op papier (of je monitor) zetten is de eerste stap in de goede richting.

Ga lekker wandelen met je paard en vraag vooral de eerste tijd, jaren, geen dingen van je paard waar zij een hekel aan heeft, dus geen inbuigoefeningen. Dat komt misschien ook wel weer, maar niet voordat je angstloos met haar om kunt gaan. Ik geloof er helemaal niets van dat een paard er slechter van wordt als je kilometers met haar maakt door het bos heen, dus voel je ook niet schuldig dat je niet gericht aan die stijfheid werkt. Geniet zelf, dan geniet zij ook en door ontspanning komt heel erg veel vanzelf goed!!

Goede zelfreflectie heb je

Piet schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:38:


je kan dus bevestigen dat het leven als je niet paardrijdt ook heel leuk is

Ik beveel Sandra aan zich af te vragen of ze dat echt wil. Hoe kan je nu iets willen waar je op dit moment schrik van hebt. Als ik bang ben om op mijn paard te gaan zitten ga ik er echt niet op zitten hoor. Dat zou ik helemaal niet willen. En als ik bang ben ga ik lekker aan de andere kant van het hek staan, ik wil helemaal niet bij de paarden staan als ik bang ben. (al komt dit met betrekking tot koeien eerder voor dan met paarden)


en wat dan nog?


Maar dat maakt toch niks uit? mijn koffie is toch nog steeds heerlijk, nu op dit moment. Waarom zou ik me druk maken over mijn geraniums als ik net lekker koffie zit te drinken?

Clara van der Horst schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:49:


Met Rappa
Da's stap nummer 1000.

Haha, ik begrijp je insteek wel hoor. Gewoon bij het begin beginnen.
Dat wandelen bij rappa eerder een eindpunt is (als het ooit ervan komt... ben al zover dat het niet eens nodig is voor mij... ze is meer tevreden in de veilige wei want de buitenwereld is levensgevaarlijk volgens haar) kun jij niet weten,

Maar ik ben ook blij met dit topic en blij op de manier waarop er deze keer wordt gediscussieerd.
Letje laat veel wijsheid zien, maar ik begrijp ook Piets insteek.
In feite liggen ze helemaal niet zo ver uit elkaar, denk ik.

Overigens zie ik ook kostbare bijdragen van anderen. Ieder handelt vanuit de eigen wereld en Anita, jij doet mij een beetje denken aan mijzelf vroeger. (toen ik nog veel aan sport deed en veel hardlopen)
Denk dat ik zelf nu meer aangetrokken wordt door mening van Letje en Piet.

Deze week doe ik niets bijzonders. Alleen even spelen en paarden klieren in de wei.
Ik heb besloten dat het hele moeten bij Rappa doorgestreept wordt. Af en toe wellicht een leuke veilige clickeroefening als we er zin in hebben.
Gym is beter, maar niets doen nog altijd beter dan kapotgereden worden, zoals voorheen.

Silja ga ik wat meer aan echtgenoot over laten
Er zijn plannen voor een nieuw paardje, 16 jaar en braaf en volledig verkeersmak, zonder trauma's, heel wijs ding, koudbloed, en wellicht is dat een mooi projekt om mee aan mijn eigen probleem te werken
Te beginnen met een erop zitten in de wei. stilstaand. Yes (voor mij dus clickblokje chocolade*)

En de hele ratteplan over verplichte beweging, gymnastisering etc en al die andere dingen die ik dringend moet kunnen, schuif ik eens ff in de diepvries.
Denk dat mijn paarden me dankbaar zijn. Ze vonden er toch al geen hol aan.

joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 10:54:


Fijn te lezen Letje, maar zo kwam het in diverse posts niet over. Reuzeblij voor je want dit is echt de enige manier. Elke dag is 'the present' dus een geschenk.!

Fijne dag Marianne ( die bijna 59 is, nog even en dan Taaaart ...!)

joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:12:


Heerlijk he Letje - in een ander land wonen waar het kan - In Bulgarije snappen ze helemaal niets van me - dit is nog een groter moeten moeten land dan Nederland - en mijn theory gebeurd het niet vandaag gebeurd het morgen en als het niet gebeurd ook geen probleem daar begrijpen ze hier echt niets van. Ik ben ook de enige in het dorp die alle paadjes en weggetjes en weitjes kent in het hele gebied. Wandelen met honden ????? waar doe je dat nou voor..??? Maar moet wel zeggen dat in UK en Holland er nog haast haast haast bij komt - ik kan daar echt niet meer mee leven.

Als je eenmaal de vrijheid van gewoon 'zijn' kent, dan kun je niet meer terug. Tenminste ik niet. Iets wat draken hebben

Ow letje, had je laatste post gemist.
Leer veel van jou insteek. Eigenlijk weet ik veel dingen diep binnenin wel, maar 'vergeet' ik het weleens.

Je hebt gelijk. Wat maakt het uit als ik niet ga gymnastiseren, trainen en totaal niets bereik met mijn paarden.
Wat maakt het ook uit als rappa niets doet dan rondstruinen op de wei
En als echtgenoot de enige is die silja rijdt of met haar werkt
(hoewel leeg mennen met haar in de wei dan wel weer leuk is, omdat zij dat leuk vind, dusss )

Ik hoef niet alle angsten te overwinnen. Klopt. Ook niet voor een boos paard. Ga toch geen paarden voor anderen trainen en hoef dat dus niet te kunnen.
Wil wel overwegen om met de 16jarige dame in zee te gaan omdat ik wel graag de bossen in wil, lekker stappen, picknicken, natuur genieten, samen met echtgenoot en zijn sil.
En daarvoor gebruik ik dan weer Piets plan.
Te beginnen met erop zitten in stilstand

En ja... 'tis wel een makke waar je zo op wegrijdt, maar wat maakt het dan uit als ik het stap voor stap doe. Heb d'r al stiekem gevraagd of ze denkt dat ze het met mij uithoudt.
Ze viel in slaap, dus zal wel goed zijn.

Jullie zien... ik leer bij.
Leuk trouwens om verschil in insteek te zien bij de verschillende leeftijden.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 17 maart 2011, 9:21:


Ha - gevangen .... mijn eigen kleine triumph voor de dag .... ze was niet zo ver gegaan, zo'n 50 meter .. ik sta in het hek en roep Maya kom's bij me .. ze draait zich om en stapt zo op me af .. ik natuurlijk klaar met lekker paarden hartje snoepje dat naar appels ruikt.

Ik laat haar weer weglopen en doe het nog een paar keer, sta dan klaar met het touw om haar weer vast te zetten. (Na drie dagen de merrie van de boze boerevrouw hier op bezoek gehad te hebben dacht ik dat ze dus direkt Boerevrouw richting zou rennen, en die is nu echt boos op me omdat haar merrie mijn Maya opzoekt Miro en Typhoon staa nu elke dag vast, de arme schatten)

In het nieuwe dorp krijgt ze na nog wat training totale vrijheid, geen schrikdraad, geen omheining. Niks. Maatje krijgt dezelfde training en .... ... ik ben het knollie van de boerevrouw ook het een en ander aan het leren, die vindt die hartjes ook wel lekker
Maar Maya is wel jaloers .. echt jaloers

Komt zo tussen ons in staan, zet die kont naar de merrie toe ... !


PRIMAAAA !!!! Kan niet beter. Kun je ook bij de paarden in de wei doen.

Geweldig, maar zonder een wensen lijstje en een kleine routeplanning is het moeilijker om op plaats van bestemming aan te komen. Wensen lijstjes zijn ook leuk om te doen.

Heerlijk - veel plezier - en bedankt voor dit topic. PN is ook een andere weg in geslagen.

Bravo aan allen