Ilma Meijer schreef op vrijdag 18 maart 2011, 20:49:

klinkt mooi
Hopelijk kan ik over een tijdje ook zo'n verhaaltje opschrijven.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 maart 2011, 8:02:


Hoe daar in het hoge noorden is weet ik niet maar ik heb enorm veel plezier van de moestuin. Nu heb ik zelfs een ploeg en eg om met de paarden de moestuin voor te bereiden voor het nwe seizoen. Dan gaat er uit gemakzucht worteldoek overheen, dus er groeit geen onkruid. Daarna alleen nog zaaien en oogsten. Veel gaat in de diepvries en zo hebben we het hele jaar groenten uit eigen tuin. Nu staan er nog spruiten.
Verder hebben wij geen tuin, de paarden houden het gras kort tot voor de voordeur. Ik heb wel altijd enorm veel bloemen rond het huis, ik ben de beste klant van onze eigen kleine kwekerij.

joop schreef op dinsdag 22 maart 2011, 9:43:

Tja, het seizoen is hier vrij kort, maar ik heb er nog niet zoveel kennis over...
Maar hoe zit het met wild?
Ik vind het eigenlijk jammer om dat te weren uit eigen tuin.
Juist omdat ik ervan geniet de reeen de tuin binnen te zien wandelen en appeltjes plukken.

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 maart 2011, 10:32:


Hier ook genoeg wild, zwijnen ploegen gratis de wei om. Dat heeft weer tot voordeel dat sommige plekken met veel mest natuurlijk worden omgewerkt. Ik heb nooit wild in de moestuin eerlijk gezegd, maar verder wel overal, herten en reeen, enz. In de grote wei zit een dassenburcht.
Wij gebruiken geen giftige spuitmiddelen in onze kwekerij dus ook insecten genoeg.

joop schreef op dinsdag 22 maart 2011, 10:48:


Een kennisje van mij heeft bloementuin en moestuin,.
Haar tuin is inmiddels in een fort veranderd. Zij heeft dus wel wild in de tuin en krijgt de sch*** van de reeen.
Boerenkooltjes, spruitjes, fruit en al het anderen verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Oftewel... wordt opgevreten.

Vandaar mijn vraag. Zij heeft ze dus wel degelijk in de moestuin. Tot en met elanden toe.
En dat zorgt voor stress

Dat wil ik zelf niet. Ik geniet van wild in de tuin. Vandaar dat ik twijfel aan de zin van een moestuintje. Want ja... we wonen aan de bosrand, krijgen veel 'bezoek' dus denk dat het ook hier opgevreten wordt. En ik wil de strijd niet aangaan, noch mijn tuin in een fort veranderen.

Maar jij hebt er dus geen last van. Geluk of vogel(uh reeen)verschrikkers?

Sandra van Bommel schreef op dinsdag 22 maart 2011, 8:03:


Mijn verhaal krijgt weer een vervolg....
Vandaag de stoute schoenen aangetrokken en na een wandeling op de terugweg maar eens op Niek geklommen en hij bleef netjes stilstaan tijdens het opstijgen. Gewoon met z'n tweetjes een ministukje in het zadel naar de wei terug gewandeld.
Ik voel mij nu een beetje als Nils Armstrong just a little step.............Gelukkig ging Niek er niet als een raket vandoor

1+1=2

maar
0,0001+ 0,00001= duizend keer meer waard!

Hou het klein: maar vier het groots!

hihi, hier nog een, precies hetzelfde , op t eind van de wandeling, dat Linda zeer braaf was, even vanaf een bankje op dr (blote) rug gaan zitten. Maar ze snapte niet goed dat het touw maar aan een kant zat. boog ze steeds af richting de bosjes, om dan maar stil te gaan staan, dus ben ik dr weer naast gaan lopen, maar ze was wel superbraaf
Morgen het touw met de twee klipjes maar eens meenemen(als ik nog lef heb) en de bb-pad erop.

Coulash schreef op maandag 28 maart 2011, 20:22:


Taal naar mijn hart... nu alleen zelf nog doen
Myriam

Zo is t

Euh, ... "Nils" Armstrong?

Koen

Koen Theys schreef op maandag 28 maart 2011, 22:12:


Haha, er is nog iemand wakker hier.....Neil dan

Koen Theys schreef op maandag 28 maart 2011, 22:12:


Ja, is mijn tweeling broer

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Ilma Meijer schreef op maandag 28 maart 2011, 23:01:


Precies, zo noemt mijn familie in Canada mij, ik denk dat ze moeite hebben met de S

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard