Ik heb bij TREC het gevoel van: Het beste eruit willen halen.
Wanneer Bart en ik super ons best hebben gedaan, ben ik al dik tevreden. Heb ik voor mezelf al gewonnen. Dan zal het de pret niet drukken, als we laatste zijn geworden.
Maar wanneer het zonder wedstrijdelement zou zijn, zou het voor mij wel minder aantrekkelijk zijn. Waarom zijn er dan punten te halen? Dan kan ik beter een rit van Enjoy the Ride of zo, gaan rijden. Dit is veel meer uitdaging. Voor je eigen gevoel iets zo goed mogelijk doen. Tsja, streberig... dat ben ik dus eigenlijk ook wel
. En zenuwachtig ook...
Enne, winstpunten (zoals bij de KNHS) of dikke geldprijzen doen me niks. En gelukkig gaat het bij TREC vooral om gezelligheid en plezier voor mens en dier. En de wedstrijd gaat gelukkig vooral voor de eer.
En nog een leuke anecdote:
Ik rijd wekelijks een dressuurles bij de rijvereniging. Mijn doel: Geen grove fouten laten inslijten, Bart goed en gezond houden en plezier!
Zoals jullie wellicht weten, zie je als TREC-ruiter overal oefening in voor TREC, ik dus ook.
In de les ging ik even halthouden. We stonden stil en ik was in mijn hoofd 10 seconden aan het aftellen. Zegt mijn juf: Zijn rechterachterbeen staat er niet bij. Ik kijk beleefd om... Naar links!
Andere rechts! Heb daarna maar even uitgelegd waar ik mee bezig was.
Gelijk een leuk gesprek over TREC, dat was voor haar onbekend. En voor Bart weer een beetje respect van de juf. Dat heeft Bart (ik eigenlijk ook) soms wel even nodig op zo'n traditionele rijvereniging. (Bart: grof gebouwd, overbouwd, geen bit. Marsha: geen sporen, geen zweep en eigenaresse, maatje, amazone van Bart)
Liefs Marsha
Warboel
