Ons Luna, onze Cocker spaniel van 6 jaar is vanmiddag gestorven.
Een paar weken terug ging ik met haar naar de DA omdat ze zoveel dronk en plaste...bloed een testen op suiker, dacht ik, of leverwaarden eens bekijken....
Niets van dat, het was een baarmoederontsteking...
Antibioticakuur, maar steriliseren werd ons aangeraden omdat dit zou blijven terug komen, grote kans toch.
Afspraak gemaakt, want dat wilden we toch niet en het zou beter zijn zo.
Ze voelde zich beter na deze kuur maar bleef veel drinken en bibberde van tijd tot tijd. Even daarna bleken haar twee oren ontstoken, terug naar de DA dan maar en oordruppels meegekregen. Dat bibberen zou van de koorts zijn en van de pijn aan haar oren. Oren wereden langzaam beter maar het biiberen werd daveren en dat daveren werd schudden en krampen. Ze begon met at stijve achterpoten te lopen en wilde niet meer zo hoog springen. Soms piepte ze. Ze kroop weg, was soms helemaal van haar melk en wist geen blijf. Naar de DA gebeld en deze zei terug ab te gaan halen want ontsteking was terug. Volgende dag moest het beter zijn anders moesten we terugkomen met haar, dat was afgelopen vrijdag. Het was wel beter maar ik vond het niet goed genoeg, vertrouwde het niet en wilde dat de DA toch nog even naar haar keek.Ze heeft dan een spuit gekregen met ontstekingsremmers en pijnstillers om weekend door te komen en maandag werd ze geopereerd (vandaag)
Vanochtend heeft mijn oudste haar weggebracht naar de DA ( ik ben daar een enorm watje in, wat heb ik daar nu spijt van) en even voor twaalf kreeg ik een telefoontje dat het onverwacht slecht nieuws was. Luna was heel kritiek, lag aan de zuurstof en werd niet wakker,was in coma. Ze zat vol kanker, haar baarmoeder, haar lever en waarschijnlijk ook haar longen.
Heb gevraagd haar te laten inslapen.
Mijn vriendin, onafscheidelijk, niet weg te slaan bij me, zette elke stap die ik zette ...zo alstig...en zo lief. Altijd mee naar de paarden....altijd goedgezind, altijd aandachtig...
Heb niet eens afscheid kunnen nemen

Kom net van de DA, ik moest ze nog zien.
Heb afscheid genomen, ze lag er zo vredig bij. een laatste knuffel.
Ik mis haar zo.
Het is te stil in huis, ben vanavond zonder haar naar de paarden geweest.
De stalkatten konden eindelijk op hun gemak eten, zonder Luna die hen probeerde weg te jagen zodat zij het katteneten kon pikken....
Mis mijn maatje.

Dank voor de lieve reacties.

Nils Vellinga schreef op maandag 18 april 2011, 20:28:


Dat is zo.
Zowel een paardje dat er weg was gegaan voordat ik er kwam, dat er de hele winter gestaan had, als de paarden die weg zijn gegaan toen ik er was, als de paarden die er zijn gekomen nadat wij er weg waren en er nu nog staan, zijn besmet en zijn vreselijk mager en zien er belabberd uit.
Ze zijn allemaal verwittigd nu en hebben zover ik weet actie ondernomen. Dat ze veel te lang gewacht hebben is een feit en dat er totaal geen weidebeheer was is ook een feit.
Had ik het geweten op voorhand......

Britt Claeys schreef op dinsdag 19 april 2011, 22:41:


Dat is zo, het toeval wil dat ik gisteren iets gelijkaardig zei tegen mijn jongste zoon van 11 die het heel moeilijk heeft. Voor hem is het moeilijk te vatten, 'voor altijd' is zo heel erg lang he...Het kon hem wel troosten, met een lach en een traan

Karin schreef op dinsdag 26 april 2011, 8:23:

Het is altijd wel iets he met die beestenboel
Beterschap met Catcher en Noppes!

Wat een schitterend dier die Kim, zie het zo voor me. Jammer dat er niemand thuis was om te filmen!!
Knap ook van Lily hoor, zo onverstoorbaar

Hier heeft het in februari met mondjesmaat nog geregend en daarna een paar keer wat smosregen, soms een buitje van een paar minuten maar quasi niets dus.
Vanochtend heeft het wat gemiezerd voor een paar uur en dat was het.
Er groeit niets meer, heb hier nog wat kunnen sproeien maar de put is ver leeg nu dus dat gaat ook niet meer.De paarden staan op zandgrond en je ziet de grond opdrogen voor je ogen. het wordt amper nat van die miezer, het is gewoon te snel weg.

Carmen was gisteren niet goed. Wilde niet eten en stond in de stal. Er lag geen mest op de wei, alleen in de stal. Ze had pijn en bijna geen darmgeluiden. Aan het wandelen geslagen door de stromende regentot na middernacht (waarom regent het maanden niet en juist op zo'n nacht valt het er met bakken uit?), DA gebeld. Die is gekomen. Ze voelde dat er ook pulsatie in de voorbenen was en dat ze dus licht bevangen was boven haar koliek.
Twee spuiten gekregen die instant hielpen...

Nu had ik gisteren seniores priores gaan halen over de grens (hier niet te koop) omdat ze toch weer zo een platte mest haa en zoveel scheten liet. Gras verteert ze goed maar door de droogte is er bijna niets meer en aten ze weer veel hooi en daar krijgt ze diarree van.

kan ik ze die seniores geven nu ze tegen bevangenheid aanzit? Ze stapte gisteren nog wel vlot. heel raar.
We gaan zo weer terug naar de wei. Hopelijk is ze de nacht goed doorgekomen

Christel Provaas schreef op woensdag 8 juni 2011, 8:54:


Psyllium helpt maar even, heb die altijd wel in huis. probiotica idem dito. Had die tip gekregen (SP te voeren) met die wormhistorie - van jou dacht ik?
Ze verteert hooi moeilijk , echt dunne mest heeft ze ervan, en natte scheten -ze hangt dan elke dag vol stront op haar achterbenen en staart. 's winters bevriest heel het zooitje dan ook nog eens.
Geef ze af en toe een kleikuur. helpt ook heel even. Maar na kleikuur gaat het ook weer snel terug naar af. Dus nu dacht ik dan toch maar eens die seniores te gaan halen....wie weet he...
Yakult (light) en kurkuma hebben langer geholpen maar dat schijnt nu ook minder te zijn dus...
Is ze nu toch bevangen ddor de droogte (fructaan) of is het de light yakult (ga er voor de zekerheid mee stoppen) is het nog door de worminfectie of door de ontwormingen...Heb geen flauw idee. Hou ze iig van de wei en zet ze of op hooi of op seniores..... van hooi alleen krijgt ze wel spuitkak....wat ook niet goed is, dus wat nu he...

Nu was ze tot voor een paar weken echt wel weer goed, geen natte scheten en geen platte mest. Platte mest heeft ze sinds het gras sterk verminderde door de droogte. Heb lang kunnen sproeien maar door probemen met de pomp en put; heb ik wekn niet meer kunnen sproeien.

Christel Provaas schreef op woensdag 8 juni 2011, 11:40:


Nee, niets veranderd.
Vanochtend liep ze kwiek rond....buik ontspannen en HONGER. Oortjes er weer op en een frisse blik. Niets te merken van zere voeten, geen pulsatie......de spuiten zullen nog werken, afwachten wat het vanavond zal zijn. Zand in de mest is even moeilijk te controleren omdat haar mest waterdun is, vanmorgen toch. Ik houd het in het oog.

Marlies Sanders schreef op woensdag 8 juni 2011, 12:23:


Ik ga ze toch maar een kuur psyllium geven dus. mssn regelmatig herhalen idd.
Het is te proberen.
Vanmorgen SP gegeven, ze at ervan, nu mest afwachten hoe ze het verteert.