Wat een goed nieuws zeg, en wat een verschil in zo'n korte tijd. Heerlijk dat je nu kunt Genieten van je paarden en er eindelijk samen met je man op uit kunt trekken! Die angst wordt alleen maar minder en het vertrouwen alleen maar groter door vooral veel te doen en fijne ervaringen op te doen. Heel veel leuke ritten toegewenst!

Bedankt voor de leuke reacties. Ik ben er ook erg blij mee.
En ja, dit is inderdaad een paardje zoals je ze weinig ziet en ik zal haar zeker koesteren.
Ik weet maar al te goed dat een dergelijk dier niet vanzelfsprekend is.

Ennuh Pien... het zadel heb ik wel weer moeten verkopen. Erg he. Het paste voor geen meter op Hälga. Alles geprobeerd. Maar ze is echt een werkpaardtype en het lag er gewoon beroerd op.
Gelukkig heb ik het voor ong dezelfde prijs hier kunnen verkopen (ietsje minder) .
De barefoot van mijn man ligt er perfect op, dus ga ik ook maar weer terug naar barefoot.
(En dan te bedenken dat ik die van mij een tijd geleden verkocht )

Ze heeft haar oude zadel meegekregen, maar die vind ik ook beroerd op haar rug liggen. Veel te ver naar voren. Geeft ook al aan hoe braaf ze is, anders had ze het zadel allang bij iemand neergepland waar de zon niet schijnt.

Wat heerlijk om te lezen Sandra, de positive thinking heeft dus echt geholpen. Zie je doel voor ogen en het komt er.

Jullie zijn in elkaars leven gekomen om elkaar te helpen, fantastisch.

Heel veel plezier met knollies en ritjes met echtgenoot en zalig nagenieten op de bank met een glaasje. Nazdrave

Super, Sandra! Weet je dat die eerste mail van jou, met je "genante" probleem van 15 maart was??? Goed en snel opgelost, goed van je, geniet ervan
--
Ilona

Sandra, wat een leuk en ontzettend positief verhaal!
Lekker doorgaan zo! De LOL met je knol = weer terug, heerlijk gewoon!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Alegria schreef op vrijdag 29 april 2011, 8:49:


Mag het ook even openbaar gezegd worden dat ik mede dankzij jou ook al weer op de rug van mijn paard zit. Niek beter in zijn zit vel in ik ook steeds meer vertrouwen terug krijg ....

TREC zit er nu nog niet in maar als we zo door gaan komt dat ook wel goed.

Liefs Marsha

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 29 april 2011, 8:28:

. Zoals ze nu is, met al haar nukken, is de echte Rappa.

Hartelijk gefeliciteerd, blij dat je doorgezet hebt. Maar ik ga toch even wat kritisch zijn.
Ik vind namelijk dat je onnodig risico genomen hebt .....
Paar stappen overgeslagen, daardoor zat je met een bonkend hart en met je teugeltjes gekneld in je handen. Was niet nodig geweest.


Hier schrijf je wat ik bedoel en wat je zelf ook wel weet.
Je hebt je overgeleverd aan de luimen van je paard. Je was in het begin niet in control, het was geen gedrag wat je door training bereikt hebt en dus zeker wist.
Ik ben , écht hoor, keiblij dat je je match gevonden hebt, maar was nóg blijer voor jou geweest als je dit met dat andere paard bereikt had.
Of éigenlijk nog lang zo ver daar niet mee was, maar dat je nu bv er in geslaagd was om er alleen maar op te stappen en stil te staan, zonder gebonk en stijve handjes.


Logisch he, is dat de schuld van die paarden?

Ik ben ook heel blij voor je en per slot van rekening is het zo dat ook deze ervaring je kan helpen om in de toekomst zonder angst ook op een ander paard te gaan zitten als je dat zou willen.
Er zijn meer wegen die naar Rome leiden

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op vrijdag 29 april 2011, 18:38:

.

Sorry Piet, maar ben het niet met je eens.

Think Plan do

Think
Ik wil een leuke tijd met mijn paard en niet altijd die challenges en problemen.

Plan
Rappa naar een safe liefdevol huis en Halga in mijn leven nemen.

Do
Er toch eerst een beetje huiverig op gaan zitten en er gelijk achter komen dat het ook zonder altijd die problemen kan en gewoon genieten.


En dat hoeft niet altijd de moeilijkste weg te zijn.

Ze zeggen dat mensen het meeste leren van slechte situaties, nou leuk hoor, ervaring opgedaan voor de volgende slechte situatie. En daardoor kom je soms niet uit die cirkel. Je bent gewend aan moeilijk en zoekt het daardoor op of trekt het automatisch aan.

Gewoon leuk en makkelijk en genieten, geeft ervaring voor de volgende leuke situatie en werkt als een magneet voor meer leuks.

En het doet niets af aan het leerproces - alleen het probleem met genieten met volle teugen is- dat je dan vaak het eeuwenoude schuld gevoel aangepraat krijgt.

Makkelijk zonder problemen mag ook! Je dat zelf toestaan is ook karakter vormend, ook een challenge en met veel leukere resultaten.

Bravo Sandra en geniet er maar van met volle teugen.

Piet schreef op vrijdag 29 april 2011, 18:38:


Hé Piet
Ik lees dit graag.. ik ben vaker opgestapt ..en goed thuisgekomen.. in control=?? elke keer blij dat ik de "kriebels"overwonnen had.. en toch je hebt gelijk.. de training was eigenlijk nog niet zo dat ik op die manier ...alleen met paard op stap ging.. door het opgebouwde vertrouwen was er al heel veel..
Nu zijn we opnieuw aan de slag.. ik /wij maken vorderingen.. en de onrust dat ik niet veel tijd meer heb dringt zich niet al te sterk op ... en vanavond zag ik vorderingen... geen protestgezwaai.. ik ben blij en ik wacht met samen op stap tot we écht samen op stap kunnen! Want mijn doel is genieten ! samen.
Myriam

Marianne Gomes schreef op vrijdag 29 april 2011, 20:57:

En dit spreekt me ook wel aan hoor Marianne.. én ik besef -ineens- dat ik veel meer ontspannen in de training sta.. en dat dat ook plezier is.. haha.. ok.! zo is het ook alweer!
Wéér wat geleerd.

Myriam

Sandra, fijn voor je! En wat super dat je zo'n paard getroffen hebt.

Zoals de vaste lezers wel weten ben ik een angsthaasje die nog een en ander te overwinnen heeft. Voor mijn situatie en Liz geldt wat Piet schreef. Soms ga je te snel en sla je stappen over.

2e Paasdag heb ik samen met een weidegenoot een fantastische rit over de Veluwe gemaakt. 's Morgens vroeg zaten we al in het bos terwijl de rest van de wereld nog lekker in bed lag. Dauw, reetjes, alles prachtig. De eerste uren geen mens tegengekomen. Liz kent het beginstuk van het bos, maar nu gingen we verder dan de bekende paden. En dan wordt het spannend. En dan gaat ze me testen. Ik had het door, maar ben niet consequent geweest. maw Liz mocht harder dan ik wilde. Paar stapjes draf als ik stap wilde. Maar tegenwoordig doet Steph ook galopje .... en Liz vindt dat errug leuk. En het galopje ging dus steeds harder. En het drafje werd ook galopje, terwijl Steph stap wilde. Liz laat zich wel terugnemen maar de onrust blijft. Tja, en dan weet ik inmiddels waar Liz toe in staat is (omhoog komen en in het slechtste geval terug naar huis rennen met of zonder ruiter). En dan komt mijn angst dus terug. En dan heeft Liz het helemaal niet meer. Zo'n rit, waarbij ik dus zelf de fouten heb gemaakt, ze kan verklaren en dus ook wel weet hoe ik dat de volgende keer anders moet doen etc. maakt dat mijn angst weer volledig terug is.

Dus stapje terug in de training. Ik heb een paar lessen genomen bij de ponyclub om de hoek van de wei. Liz moet uit de wei, samen met andere paard uit de kudde mee, maar mag dan niet meer achter hem aanlopen als we in de rijbak zijn. Zo kan ik dus lekker oefenen met wat ik zo eng vindt. Maar dan in de beslotenheid van een rijbak. De rijbak kende ze niet, dus die was al eng.En ik heb haar voortdurend de andere kant op laten gaan van het paard waar ze achteraan wilde. Of stoppen als hij lekker mocht galopperen. En als dat dan lukt, dan is de overwinning voor mij een heerlijk gevoel. En wordt de angst weer minder.

By the way: rijd ik tussen de tradi dressuur, met een tradi dressuurinstructrice, op een westernzadel, bitloos, zonder zweep, doodsbenauwd op een hyper paard. Zit ik mijn eigen ding te doen. En het lukt. Ik krijg mijn paard onder controle, bitloos. En Liz is geen doetje. En ik ben een tutje. Als ik het kan, kan iedereen het. Weg met die bitten, weg met die zwepen.

Overigens: ik kreeg alle ruimte tijdens de les om om te gaan met mijn paard zoals ik dat wilde. Ik pik uit de les op waar ik mijn ervaring mee kan uitbreiden zonder afbreuk te doen aan paardrijden met respect voor het dier. Laat de paardenwereld maar zien hoe het ook kan. Anders kan. Vriendelijker kan.