wow wat veel reacties weer.

Eerst even iedereen bedanken voor de lieve reacties en leuk dat ik alegrio(of hoe was het ook alweer ) heb kunnen inspireren.

Even speciaal voor Piet... Het klinkt misschien alsof ik veel heb overgeslagen, maar dat is niet zo hoor.
Ik heb eerst het paard naast een opstap laten staan en ben op het zadel gaan hangen. Niet meer dan dat (ben tenslotte meteen na het openen van het topic daarmee begonnen)
Daarna alleen erop gezeten. Stil staand, one rein stop geoefend etc. Van daaruit, weer dagje later, paar stapjes gestapt.. etc etc.
Dus niet zo snel als je misschien denkt. Verre van... menig had mij voor gek verklaard.

En dan de buitenrit. Ik had gewoon het gevoel dat het met dit paard kon. Zonder meer. Maar ik dacht... ik loop met haar naar de straat, kijk hoe ze reageert en als ze rustig is en ik durf het aan, stap ik op. Als het onveilig voelt, stap ik weer af. Heb ik ook tegen mijn man gezegd... ik weet niet of ik rij... misschien loop ik ernaast.
Maar ze was rustig op de weg en toen ben ik erop gestapt. Maar die paniek die dan even ontstaat, is meer een reflex/gewoonte/paniekstoornis.. whatever. Ik heb mijzelf steeds voorgehouden dat ik gewoon af zou stappen als het te ver ging.
Ik zat dus wel buiten mijn comfortzone (en dat is nodig om te leren) maar zou mijzelf zonder meer toestaan om op te stappen.
Maar die paniekreactie ging erg snel over. Daarna was het nog een beetje spannend en toen ging het al heel erg snel goed. En op een moeilijk stukje, waar paard even wat bang werd, merkte ik dat ik gemakkelijk de leiding overnam. Toch het stuk rij-ervaring wat dan weer terug komt.
En nu rij ik dus beiden paarden regelmatig in de wei, maar ik ga niet alleen naar buiten en ik stap alleen , ook in de wei(behalve bijdraven tijdens de buitenrit, maar ook pas toen ik daar klaar voor was... tot die tijd wachtte frans steeds)
Ik werk nu alleen aan mijn zit en aan stukje basis, vooral bij silja, die eigenlijk niets kan.
En dat gaat goed omdat ik weet dat beiden paarden veilig zijn.

Rappa is een ander verhaal. Met haar doe ik wel oefeningen, maar dat ze niet hier blijft is een beslissing die zeer overwogen is genomen. Rappa dient weer te bewegen, liefst in training te gaan, omdat ze juist door haar gebrek in de wei geen poot verzet, dik en verschrikkelijk sjaggie wordt.
Natuurlijk moet de training aangepast zijn (lange teugel werk oa), maar die moet, eenmaal op gang, zomer en winter doorgaan. Anders ben ik in de winter weer terug bij af.
Afgelopen winter was een ramp. Ze stond de hele winter alleen maar bij de stal, ongeacht wat de andere paarden deden, wilde niets en was stront en stront sjagrijnig, ook tegen de andere paarden.
Met voertijd heb ik haar regelmatig behoorlijk de wacht moeten aanzeggen, want ze was bijzonder agressief naar de andere paarden toe.
Nu het weer weer beter is, loopt ze wat meer, maar bij lange na niet zoveel als de andere twee. Ze staat meestal alleen, bij de stal.

En zoals gezegd... dat valt te veranderen door ermee te gaan werken. Maar in de winter zijn we dan weer terug bij af, terwijl de fokster de mogelijkheid heeft dit paard zomer en winter bezig te houden.
En het zijn mensen die ook met haar karakter overweg kunnen. Goede mensen, die echt alleen het beste voor hebben met het paard.
Ze blijft overigens van mij.
Maar ik kan haar hier, met 4 maanden sneeuw en ijs, zoals afgelopen jaar, absoluut niet bieden wat ze nodig heeft. En dat gaat ten koste van het paard.

oh trouwens om onduidelijkheid te voorkomen... de fokster is niet de vorige eigenaresse.
Paard was verkocht aan een meid die de fokster verzekerde dat ze met het toch wel erg sterke karakter en dosis energie van het paard overweg kon en dat Rappa precies was wat ze zocht. Toen de fokster weer kontact met haar opnam, was ze verhuisd en onvindbaar. Later bleek het paard verkocht en weer verkocht en weer verkocht te zijn.
Toen het paard bij de fokster vertrok, was het kerngezond. Niemand weet wat er is gebeurd, maar ze vind het heel erg dat het allemaal zo is gegaan en is heel erg blij dat ze weer voor haar paard mag zorgen. Het doet er verder voor haar niet toe of Rappa ooit weer rijbaar wordt. Ze wil gewoon dat het paard weer zichzelf wordt.

De keuze is daarnaast ook egoistisch. Ik kan er prima mee overweg, maar met gymnastiseren, ook met de clicker, is ze zeer heftig. Meer dan ik momenteel kan hanteren. Daar komt ook een stuk moeheid bij aan deze problemen, na Toontje met zijn kanker en Amber met haar autistische gedrag en ernstige lichamelijke klachten. En daarna weer Tommy die ingeslapen moest worden omdat de aangeboren afwijking in zijn gewrichten hem dusdanig parten ging spelen toen hij volwassen werd, zodat hij bijna niet meer kon lopen. En het 'uit huis' plaatsen van Billy, die enorm treurde over Tommy en IR bleek te hebben (staat nu dus bij een andere IR shet en gelukkig gaat het goed met hem)

Gewoon zat aan de problemen en weer met de problemen van een ander opgescheept te zitten (daarmee bedoel ik dus de problemen van degene die Rappa kapot hebben gereden)
Ophikkend tegen de wetenschap dat ze moest gymnastiseren/aan het werk moest om zich goed te voelen en dat zomer en winter moest doen, zonder dat ik daarvoor de mogelijkheid heb. En dus met de problemen in hantering.

Desondanks zou ik haar nooit verkopen. Omdat maar weinig mensen een dergelijk paard iets kan bieden. En omdat zo'n paard snel wisselbokaal wordt.
Maar daarom ook blij met de vraag van de fokster of zij de zorg mocht overnemen.

Bovendien was Silja de dupe van haar agressie met voeren savonds. Ik verdenk silja ervan dat ze nachtblind wordt en ze durfde niet te komen eten snachts. Ik hing de netten savonds heel ver uit elkaar, maar moest haar gaan halen en vervolgens opletten dat Rappa haar niet weer aanviel. Ze zag dat niet aankomen. Heel wat paniek meegemaakt.
Dus tja... dat dat nu voorbij is, daar ben ik ook al niet rouwig om.

Dus ja... de motieven zijn niet alleen tgv het paard, ook al telt het mee. Ik heb zeker ook mijn eigen motieven en ontken die ook niet.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 30 april 2011, 17:16:


Ok
Blij dat je dat nog even geschreven hebt, je weet dat ik van het hele gestructureerde ben. Nooit verder dan je kunt overzien op dat moment.
Anders ben je niet aan het trainen maar aan het gokken.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op zondag 1 mei 2011, 11:06:


Nee, dat doe ik op mijn leeftijd met mijn gebrekkige knoken liever niet meer.
Paard wat bang is of moeilijk doet of zo... blijf ik ook echt nie opzitten.

Wat lastig voor je, nu je eindelijk weer aan de slag wil dat je merkt dat je angstig bent.
Misschien is dit wel helemaal niets voor je, maar ik geef Bach Bloesem therapie (voornamelijk aan dieren) maar soms maak ik ook remedies voor mensen.

Omdat angst (welke vorm dan ook) vaak goed verholpen kan worden met de bloesems zou ik een remedie voor je kunnen samenstellen. Dit kan je ondersteunen tijdens het werken met de paarden waardoor je het vertrouwen weer krijgt.

Laat me maar weten of je hier iets voor voelt.

Mijn Liske krijgt voor we vertrekken altijd 6 druppeltjes rescue zodat de scherpe kantjes wat evenwichtiger blijven.

Yvonne Krikke schreef op maandag 2 mei 2011, 13:36:


Ben ik wel mee bekend, maar heb er niet zoveel mee.
Ik denk dat de manier waarop ik het nu oplos, gewoon stapje voor stapje, vanzelf verbetering brengt.
Als je bedenkt dat ik eerst niet eens op durfde te stappen en nu op allebei de paarden stap, ook al is het alleen voor wat stapoefeningen en merk dat ik de lat, millimetergewijs, onbewust, steeds iets hoger leg, denk ik dat ik er wel kom.

ff dit topic nog een keertje opgraven.

Ik rijd inmiddels al regelmatig met mijn echtgenoot buiten, maar deze week heb ik twee kilometer met hälga gewandeld, alleen en over straat, en vandaag heb ik met Hälga in mijn uppie een buitenrit gemaakt.
We vonden het allebei best spannend, maar we zijn ook trots op onszelf.

Voor veel mensen hier misschien heel onnozel.
Maar Hälga en ik vinden onszelf keigoed

Sandra van Bommel schreef op woensdag 17 augustus 2011, 21:16: