Marlies Sanders schreef op donderdag 9 juni 2011, 11:08:


Ja dat klopt, maar dat krijg ik dus buiten moeilijk voor elkaar. Daartoe moet ze wat beter aan de hulpen zijn en dat zijn dus de dingen waarvoor ik thuis trainen belangrijk vind.

Ik bedoel dus ook dat het niet corrigeren van een dergelijke houding uiteindelijk volgens mij wel degelijk tot overbelasting kan leiden. Zelfs als ze stil staat, hangt ze echt naar een kant. Het zit ook niet gemakkelijk
En dan vind ik het werken daaraan toch wel belangrijk,

Thuis daaraan werken kan er dan ook voor zorgen dat ik het later buiten toe kan passen.
Lijkt me.
Zal trouwens zeker een tekortkoming van mijn kant zijn, dat het buiten niet zo lukt.
Misschien train ik thuis wel vooral mijzelf-

Helemaal goed. Mooi voorbeeld van rechtshandigheid en muisarm en stijve nek. Er zijn zelfs beroepschauffeurs die zoveel last van hun rug kregen dat ze bijna niet meer konden rijden en waarvan bleek dat ze altijd hun portemonnee in dezelfde achterzak hadden. Of scheve schouders en daaruit volgend rugklachten, omdat ze altijd één hand - heel ontspannen- over het stuur leggen en de ander een stuk lager aan de onderkant ervan.
Denk alsjeblieft niet dat dit alleen bij dressuurpaarden voorkomt en dat een recreatieruiter niks te vrezen heeft. De meeste van mijn klanten ZIJN recreatieruiters en bijna allemaal hebben ze bananenpaarden, die vroeg of laat kreupel worden. Het is echt niet goed om dit als niet PN af te schieten.

Het eerste wat ik doe is over de kont kijken langs de schoft naar de schouders, dan naar de voeten. Is er verschil in hielhoogte en teen en dan ga ik vragen stellen over de kenmerken die jij hier opnoemt. (je zal de mensen niet de kost moeten geven die niet weten of hun paard bv.makkelijker naar links dan naar rechts draait, want je gaat failliet)
Dan gaan we werken. Als het paard erg kreupel is - of er al wel of geen hko geconstateerd, boeit me weinig- is langteugelwerk á la Piet Loof (dat betekent 80% gepikt van Piet Bakker, aangevuld met 20% van mij) eerst aan de orde. De ruiter krijgt hiermee in zijn/haar handen het juiste gevoel én het kreupele paard wordt ontzien.
Is daar goed op geoefend en vermindert het kreupelen gaat de ruiter erop en rijden met veel vereenvoudigde invloeden van Antoine de Bodt.
Het is allemaal geen rocket science namelijk. Ik zeg niet dat AdB het moeilijk maakt, want meestal zijn het de dressuur en springruiters die onbegrijpelijk lullen, die hij juist moet leren hun paard recht te rijden.
Ik wordt echt gék van modieus ingewikkeld versluierend geklets over harmonica's die in en uitschuiven en binnen of buitenteugels gecombineerd met binnenbenen waar een paard zich omheen zou moet krullen.
Standaard vraag ik dan na zo'n minuut of tien op een bepaalde manier rijden "wat voel je?" Bijna altijd is het antwoord "hij loopt vreemd"
Dat is hartstikke mooi en het antwoord waar ik altijd op hoop, omdat er jaren aan vooraf gegaan zijn van ongemerkt de makkelijkste zit kiezen en daarmee de scheefheid bevestigen en laten toenemen.
Mijn antwoord is dan ook meestal: "Dat zou goed kunnen kloppen dat het vreemd voelt, want hij is niet kreupel meer"

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Mooi Piet, dat is de richting die ik uit wil. Dankzij PN kan ik het allemaal wat beter plaatsen, alles die ik gezien heb. Zoals jij zegt klinkt het logisch en zo'n mensen zijn er nodig voor de paarden en de ruiters te begeleiden, inderdaad niet die ingewikkelde krullewieten.

Pff...sorry mijn Nederlands, om de paarden en ruiters te begeleiden...

Martina schreef op donderdag 9 juni 2011, 9:00:


Martina, het is allemaal zo moeilijk uitleggen wat ik voel. Het is geen verzameling zoals je ziet in de dressuur, maar misschien is ondersteunen een beter woord.
Ik ga af en toe gaan rijden bij een vriend die een manege heeft in regio Aarschot (regio ook van de Poedertoren). We gaan lange tochten doen in de buurt en daarbuiten. Meestal zijn het zandpaden, krinkeldewinkel door de bochten en af en toe bergop-beraf . Als ik dan het paardje waar ik mee rijd (deze is trouwens erg scheef) ondersteun met mijn zit, zeer soepel en ontspannen meezitten (ik ga niet verlicht gaan zitten in galop) maken dat ik licht contact heb met de voorkant en af en toe halve ophoudingen geven, dan gaat hij minder gaan wegduwen met zijn achterbenen, wat ik persoonlijk vreselijk vind, maar lichter vooraan worden en achteraan meer onderbrengen waardoor hij ook meer in evenwicht door de bochten kan galloperen. Als ik dat niet doe, gaat dat hoofd meer de lucht in, gaat hij de bochten in als een dweil in galop, achterbenen niet onder zich maar meer van zich wegduwend en dat is erg slecht voor zijn rug.
Ik probeer er dus voor te zorgen dat het paard ronder en lichter in de hand gaat draven, of galloperen, door de voorkant lichter te maken door de halve ophoudingen af en toe, been erbij en met m'n zit de beweging/cadans van de achterhand goed te volgen. Misschien voelen jullie dit niet zo aan, maar ik had het idee dat dit paardje er baat bij had. Als ik hem liet galloperen zonder iets te doen, dan week hij enorm naar rechts af en ik belandde altijd met m'n hoofd in de takken. Ergens denk ik dat dat afwijken iets met z'n scheefheid te maken had...