joop schreef op zondag 12 juni 2011, 18:55:


Hmm, als "een" eiwit OK. Is dat niet enorm gevoelig voor oxidatie dan, met al die waterstofatomen? Er hoeft maar een waterstofje naar een andere plaats te springen in dat molecuul om mogelijk een totaal andere stof te krijgen.
Ik roep nu maar wat hoor, heb hier echt geen verstand van

e m kraak schreef op zondag 12 juni 2011, 19:02:


C55H72O5N4Mg oftewel chlorofyl a. Koolstof 55, waterstof 72, zuurstof 5, ring stikstof 4 met 1 magnesium atoom erin. Eiwitten zijn vrij stabiel, wel afhankelijk van de pH.


denaturatie door verhoging van temperatuur. Misschien bij grote broei in hooi zal er chlorofyl denatureren. Denatureren betekent dat de structuur van het eiwit uiteenvalt waardoor het zijn functie verliest.

joop schreef op zondag 12 juni 2011, 19:37:


pH daalt naarmate het kuileriger wordt, toch?


Ik weet wat denatureren is
Kan trouwens ook heel goed via een verdringingsreeks. Zo, of iets dergelijks, werkt dat colloïdaal zilver denk ik; zou heel goed op de zwavelbruggen kunnen plakken.

Maar terug op chlorofyl, als dat zo stabiel is (verkuiling even daar gelaten) hoe komt het dan dat hooi al dan niet (soms wel, soms niet, hangt behoorlijk van de droogomstandigheden af) de groene kleur verliest?

Misschien voor verder niemand interessant maar voor mij nu eens wel, als je er meer over kunt vertellen.

o, dat heb ik me ook wel eens afgevraagd, waarom hooi de ene keer groener blijft dan de andere keer. Mijn voorlopige theorie is dat stengeliger hooi minder groen blijft dan hooi met veel blad.

Moniek

e m kraak schreef op maandag 13 juni 2011, 0:13:


geen zwavelbruggen in chlorofyl. Eiwitten zijn bij hun ideale pH het minst makkelijk oplosbaar. Het lichaam gebruikt enzymen om eiwitten af te breken en aminozuren her te gebruiken voor andere eiwitten. Zo vergaat het ook chlorofyl.


Kleur verliezen door invloed van licht. Net als haren verbleken in de zon. Licht doet structuren aan de oppervlakte veranderen waardoor de kleur (reflexie van licht) verandert. Welke structuren in gras zo precies veranderen dat het gras verkleurt weet ik niet. Het is niet de verandering van concentratie van chlorofyl.

Chlorofyl gehalte van planten kan je meten. Je kan ook de concentratie van chlorofyl in mest van dieren meten, een gedeelte van de chlorofyl blijkt in de mest weer naar buiten te komen. Vraag me niet om hoeveelheden

hmm, interessant om te volgen. blijft een ingewikkelde zaak, waarom sommigen diarree van hooi krijgen en niet van gras. Ik snap het niet, behalve als er idd (dit zei iemand al eerder) ook sprake is van zandopname.
Het enige wat ik op het gebied van diarree bij paarden weet is een oud middeltje wat iemand op een vorige stal/plek gebruikte. Deze meneer had twee fjorden, die 24/7 op het weiland liepen. De ene had prima mest, de andere regelmatig hele dunne flatsen. Hij gaf de laatste een mengsel van 2/3 basterdsuiker, 1/3 zout en dat hielp erg goed. zou dat dan weer met dat vochtgehalte te maken hebben, dat lijkt me aannemelijk.
Uiteraard lijkt het me niet zo'n goed idee een paard suiker te geven, ik heb ook geen idee wat basterdsuiker dan zou doen in de vertering anders dan andere suikers, maargoed. Wilde het toch even melden.

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

e m kraak schreef op maandag 13 juni 2011, 0:13:

Info die ik er tot nu toe over verzameld heb:

CHLOROFYLLASE

Chlorofyllase, een enzym dat gewoonlijk wel aanwezig is in alle planteweef-sels, katalyseert de reactie waarbij chlorofyl (bladgroen) wordt wordt omgezet in chlorofyllide. Het enzym heeft een hoge optimumtemperatuur (77°C). Het wordt gebruikt om beter de kleur van groene groenten te behouden. Chlorofyl wordt namelijk door geringe hoeveelheden zuur gemakkelijk omgezet in een grauw-bruine kleurstof, terwijl chlorofyllide veel beter bestand is tegen deze bruine verkleuring.

Bron: ODF over enzymen in planten.

Green grass leaves contain enzymes such as chlorophyllase, peroxidase, and polyphenol oxidase that cause degeneration such as the fading of the vivid green color of green leaves.

Bron:
http://www.surechem.org/index.php?Action=document&docId=572576&db=EPB&tab=desc&lang=&db_query=0%3A%3A0%3A%3A0%3A&markupType=all

Dried lucerne leaves contain several green pigments in addition to chlorophyll. One of these, pheophorbide-alpha, causes photosensitization, causing skin lesions in albino rats. Exposure to light in the visible range is sufficient to cause lesions in these rats and other whit animals, given a lucernt-leaf-protein concentrat. The P-alpha is formed bij breakdown of chlorophyll under the influence of chlorophyllase, during processing. There is a higher activit of this enzyme in legume forages than in grass, which might account for an absence of dermatitis associated with green grass products.

Bron: Boek: Equine Nutrition and Feeding  Door David Frape

Afbraak chlorofyl uit rye-grass
p3835885324/" target=_blank>http://www.springerlink.com/content/w886gp3835885324/

Ben er dus nog lang niet uit en moet nu weer even over tot de orde van de dag, studie roept!

Els.
***Medicus curat, natura sanat***