e m kraak schreef op maandag 13 juni 2011, 15:59:


alle bacterien zijn zonder celkern


weet ik niks van


juist


verhitting leidt tot denaturatie inderdaad, vandaar dat men bij 42 graden + het risico loopt het loodje te leggen.


niks met kweken te maken, komt uit biologieverleden


Nee, ik meet niks, maar veevoedermensen meten wel


wij werken als kweker met elektricsche conductiviteitmeting voor bemesting.


net als rode bieten mensen soms doet schrikken en naar de dokter rennen





hoebedoelU

http://pubs.rsc.org/en/content/articlepdf/2008/pp/b807210h
Met schema hoe chlorofyl chemisch is opgebouwd.

Uit wat ik tot nog toe heb gevonden durf ik op te maken dat chlorofyl in gras wordt afgebroken door het enzym chlorophyllase. Dit enzym is in gras wel minder aanwezig dan in diverse andere planten. Het speelt een rol bij zowel de opbouw als de afbraak van chlorofyl. Het enzym is zowel zuurgraad als warmte-gevoelig.
Verder zijn er naast de Mg-vorm ook andere vormen van chlorofyl, die zijn opgebouwd rond een ander element.

Bij afbraak van chlorofyl verdwijnt het Mg uit het midden.

Els.
***Medicus curat, natura sanat***

Els Kleverlaan schreef op maandag 13 juni 2011, 17:13:


Ja, maar wat is nou het verschil tussen gras en hooi? Zowel de chlorofyl als het afbraak-enzym blijven toch gewoon aanwezig?
Kleurverschillen zeggen niet zoveel. Talloze stofjes ondergaan kleurveranderingen bij verandering van milieu. Zo kun je met rodekool-sap eindeloos spelen: doe er afwisselend een zuur bij (azijn?) en daarna weer een base (gootsteenonstopper of zo), en steeds blijft de kleur wisselen tussen rood en blauwpaars.
Een beter voorbeeld is misschien kopersulfaat dat blauw is zolang er water bij zit, droog het goedje en het wordt wit, doe er weer wat water bij en het is weer blauw, en zo kun je eeuwig doorgaan. Maar al die tijd blijft het gewoon kopersulfaat.

Ik denk dat dit met hooi ook zoiets is. De kleur verandert door een kleine verandering in intracellulair vochtgehalte of pH, maar in wezen is het alleen maar de kleur die verandert.


Ik denk niet dat je in de richting van Mg moet zoeken. Mg zit er in zowel hooi als in gras voldoende. De werking van Mg als supplement is dat bij insulineresistentie een overdosis een gunstig effect lijkt te hebben om de gevoeligheid van cellen voor insuline te verhogen. Bij niet-insulineresistente paarden heeft extra magnesium (ondanks alle fabels) geen effect. Je kan dus niet zeggen dat bij voedsel met minder magnesium de kans op hoefbevangenheid omgekeerd evenredig toeneemt.

Voor paarden is een "gebrek" aan chlorofyl niet interessant. Paarden kunnen ook prima leven van boomschors, wortelen (gewone planten- en boomwortelen, niet die gekweekte kunstmatig oranje dingen), en daar zit bij mijn weten weinig tot geen chlorofyl in.

Frans

Els Kleverlaan schreef op maandag 13 juni 2011, 17:13:


niks met durf te maken, zo is het simpelweg. Nu nog even erbij vertellen in welke omstandigheden chlorophyllase chlorofyl afbreekt.


alle enzymen zijn zuurgraad en temp gevoelig


chlorofyl heeft altijd een magnesium atoom met een ring eromheen, anders is het geen chlorofyl, net als bloed altijd ijzer met een ring heeft, zg porphyrin structuur


het eiwit valt uit elkaar en een magnesium atoom zal meteen een reactie aangaan met een ander atoom vanwege zijn + lading.

Frans Veldman schreef op maandag 13 juni 2011, 18:20:


juist


precies


dit zou net zo goed niet waar kunnen zijn. Ik weet niet hoe lang een paard het zonder planten met chlorofyl gaat uithouden maar ik wel chlorofyl gehalte in veehouderij een criterium is voor goede voeding. Maar niet vanwege dat ene magnesium atoom per eitwit.

Frans Veldman schreef op maandag 13 juni 2011, 18:20:


O? Waar concludeer je dat uit?


Ja, maar als we het over kleurveranderingen van gras naar hooi of kuil hebben niet terzake, omdat de door jou aangehaalde reacties omkeerbaar zijn - ik heb echter nog nooit kuil in gras zien veranderen, noch de kleur zien terugkomen.


Ik heb het euvele genoegen het weer eens met je oneens te zijn


En dan is het geen chlorofyl meer. Mg++ zal dan wel MgO of weetikwat worden.


Misschien wel, maar ik heb er echt nog nooit van gehoord....

joop schreef op maandag 13 juni 2011, 19:40:


Misschien geldt dat criterium ook wel niet voor dat chlorofyl op zichzelf. Misschien dat dat chlorofyl alleen maar bewijst dat er op zijn minst wat bovengronds plantaardigs is gebruikt voor de aanmaak van het veevoer. Zoals al werd genoemd is chlorofyl "gewoon maar" een eiwit, dat in het spijsverteringssysteem wordt gesloopt en tot losse onderdelen wordt herleidt. Ik ben nergens tegengekomen dat paarden nog iets speciaals doen met dat chlorofyl of dat specifiek ergens voor nodig zouden hebben.

Frans

e m kraak schreef op maandag 13 juni 2011, 19:55:


Geen conclusie maar een vraag. Er staat een vraagteken achter. Als iemand mij kan aantonen dat een van de twee als sneeuw voor de zon verdwijnt bij de transitie van gras naar hooi dan hoor ik dat graag.


En waar concludeer jij dat dan uit?


Ik heb zo'n vermoeden dat met de juiste behandeling die kleur wel weer terug te halen moet zijn.


Voor de goede orde, dit schreef iemand anders dan ik. Verder bestaat Mg++ nooit op zichzelf, maar is altijd MgO of iets anders.


Serieus?
Er zijn veel diersoorten (waaronder inderdaad konijnen, die kwa spijsverteringssysteem veel op paarden lijken) die speciaal uitgerust zijn om op boomschors te overleven. In landen waar VEEL sneeuw valt zijn bomen vaak het enige dat boven de sneeuw uitsteekt, en dus het enige dat er aan eten is te vinden. Laten paarden nou inderdaad ook nog best een redelijke voorkeur te hebben om bomen te schillen. Zomaar toeval???

Frans

Frans Veldman schreef op maandag 13 juni 2011, 20:09:


Misschien wel, maar dat maakt de reactie nog niet omkeerbaar in de zin van je andere voorbeelden.
Probeer maar... als je je gedroogde gele hooi weer nat maakt wordt het er echt niet weer groen van.


Dat er nogal wat dieren zijn die bomen schillen (herten en koeien doen het ook; in een goed sporenboek staan talloze) wil nog niet zeggen dat ze er van kunnen bestaan.
Als er echt niks meer te vreten is zullen ze meer bomen schillen, maar er van overleven vind ik een dubieus makkelijke uitspraak in een situatie dat een populatie juist dreigt massaal het loodje te leggen.

Overigens, in de OVP zijn het vooral de herten geweest die massaal hebben geschild.
De ponies eten ook riet en voor dat op is... lopen er in de OVP allang geen herten en koeien meer.
Ponies schillen ook, dat heb ik al eens via een omweg
http://www.nederpix.nl/album_page.php?pic_id=33129&sid=4c0658e0565604ab95539ca60999955f
laten zien, maar dat kun je geen "leven van" noemen.

Ilona Kooistra schreef op donderdag 9 juni 2011, 23:31:

Zoals Woody, die zeer gevoelig is voor verandering van hooi. Het ene pak is het andere niet. Heb ik toevallig een partij die redelijk constant is, dan word de mest ook weer "normaal", anders blijft het wisselen tussen plat en net niet plat.
Op vers gras vertoond ze dit nooit, dan is de mest vochtig gebald.

Er werd een opmerking gemaakt in de draad over de kwaliteit van het water?
Dat zou idd ook nog van invloed kunnen zijn. Ga ik komende hooi-voer seizoen uit proberen. Grond-water of leiding water. (ik weet de analyse van het grond-water)

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op dinsdag 14 juni 2011, 1:57:


Analyse van het grondwater betreft doorgaans het mineralen-gehalte, de pH, zuurstofgehalte, en enkele bacterieen zoals de e-coli.
Ik denk dat deze zaken niet zoveel invloed zullen hebben op de mest. Maar wellicht wel een aantal zaken waarop niet getest wordt. Zoals misschien bepaalde microben, amoeben, algen, eiwitten, fosfaatachtigen, etc. Een lichte indicatie is het analyseresultaat onder de noemer "organische stof". Staat die op je analyse?

Water voor menselijke consumptie wordt niet voor niets op zeer grote diepte (300 meter of dieper) gewonnen.
De leidingwaterkwaliteit in Nederland is trouwens op veel plaatsen hoger dan van het gebottelde bronwater van de gerenommeerde merken.

Hoe dan ook, zo'n test met afwisselend grondwater en leidingwater kan erg waardevol blijken.

Wij verstrekken overigens uitsluitend oppervlaktewater en hebben nooit problemen. Maar dat is natuurlijke zeer locatie-afhankelijk. Ons water zal aan de zure kant zijn (veengrond) en wellicht is dat een voordeel. Voor drinkwater ligt de eis dat water absoluut niet zuur mag zijn maar een tikkeltje aan de basische kant moet blijven. Dit is niet voor de gezondheid maar ter voorkoming van oxidatie van de koperen leidingen.

Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag 14 juni 2011, 9:44:

Ik verstrek met perioden verzuurd water aan de papegaaien. Dit nadat er in de mest slechte bacterien zijn gemeten. Vooral wanneer het kleine aantallen van verschillende soorten zijn, is verzuurd water een goed medicijn. Bij grote aantallen van 1 of enkele soorten, dan wordt het meer zaak het wat specifieker te onderzoeken. Nou hebben papegaaien natuurlijk weer een heel ander verteringsstelsel, maar ik vond het het vermelden waard na bovenstaand stukje van Frans.

Geen idee of zuur of basisch bij paarden ook effect zou hebben. Als ik het logisch beredeneer, moet je dan wel de "mazzel" hebben dat de bacterien die de paarden nodig hebben in hun dikke darm, tegen dat zure kunnen. Tenslotte wil je niet dat die bestreden worden. En dan zou de slappe mest ook nog eens te maken moeten hebben met slechte bacterien, die dan wel bestreden worden door het zuurdere water.

Zou best een idee zijn, eens te testen wat de PH als effect op de mest heeft.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op maandag 13 juni 2011, 22:01:


uiteraard niet, de planten in hooi zijn afgesneden en dus dood. Trek je planten uit met wortel en al, laat je ze drogen en maak je ze daarna weer nat, zullen er zeker een paar exemplaren weer doorleven, (afhankelijk van de duur van de droogte en de soort, want de ene plant kan daar beter tegen dan de andere. In de woestijn leven planten die onzichtbaar zijn tot er regen valt, de volgende dag staan ze ineens groots in bloei)


?? veel??


precies


hier vreten de paarden ook de schorse, vooral van de haagbeuken die daar, tegen mijn verwachting in, niet aan doodgaan, (ponies en bomen overleven)

Frans Veldman schreef op maandag 13 juni 2011, 20:00:


ik ook niet, en chlorofyl is een der wonderen der natuur maar daarnaast gewoon een eiwit dat je op kan vreten.