Piet schreef op dinsdag 14 juni 2011, 18:00:


Als je een grasplant afknipt dan zit niet ineens als bij toverslag fructaan in de stoppel. Dat gebeurt pas wanneer die afgeknipte toestand langer voortduurt. Als je iedere dag het draadje wat verder opschuift en tijdig het afgegraasde deel ook weer afbakent (en dus idealiter iedere dag het draadje voor en het draadje achter doorschuift) dan is er niks mis met deze methode, en vind ik het eigenlijk beter dan de methode die jij net voorstelde. Paarden zijn nou eenmaal niet zo geschikt om zich in anderhalf uur vol te vreten en de rest van de dag op het zand te staan.

Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag 14 juni 2011, 18:16:


Ok, stel je voor in de praktijk. Om die strip niet te kort te laten vreten moet je paard dus zoveel ruimte geven dat ie daar bv één dag van mag eten.....
En dan? Dan geef je hem de volgende dag weer zo'n stukje? Dat betekent dan dat hij elke dag een stukje leuk vers lang gras krijgt, terwijl je achter zijn kont het afgefreten stuk weer opschuift. Hoeveel ruimte heeft je paard dan en krijgt hij dan minder gras binnen dan dat hij de hele dag in de volle wei staat?
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op dinsdag 14 juni 2011, 18:52:


Oh, dat kan wel wat dagen duren hoor! Ze eten toch voornamelijk van het verse stuk, en wat ze dan nog afknabbelen van het gedeelte dat al een paar dagen oud is, is vergeleken met het verse stuk minimaal.


Krijgt dan minder binnen dan in de volle wei en is veel meer tijd met het eten bezig.

Ruimte hoeft niet perse in de wei. Wij laten altijd het hek open naar een centrale ruimte waar water enzo is. De wei is dan meer de "eetplek".

Frans

Sinds ik de paarden bij huis heb, heb ik diverse mogelijkheden geprobeerd. Uiteindelijk doe ik het nu zo en dat bevalt het best:

In het voorjaar verdeel ik de wei in 4 vakken/kampjes met daarlangs een looppad van voor naar achteren. Voor is een stuk wei altijd open, daar kunnen ze dus altijd lopen en grazen.
Iedere week krijgen ze een nieuw kampje. Dat kampje krijgen ze iedere dag met een brede strook beschikbaar, dus het kampje wordt in de loop van de week groter tot aan het eind van de week dat ze het hele kampje hebben. Bij het openen van een nieuw kampje blijft het vorige kampje nog een paar dagen open, zodat ze voldoende ruimte hebben en ook daar nog kunnen lopen knabbelen. Halverwege de week gaat het vorige kampje dicht.
Op deze manier kan het gras in ieder kampje 2,5 week bijgroeien.
De kampjes geef ik in stroken, omdat ze anders het hele kampje in 2 dagen tijd kortgegraasd hebben. Op deze manier hebben ze iedere dag een stuk erbij wat hen voldoening geeft qua wat hoger en meer gras.

Wanneer aan 't eind van de zomer het gras nog maar nauwelijks groeit, gaan alle paaltjes en afzetlinten de wei uit en hebben ze weer de hele wei tot hun beschikking.

Ik vind het belangrijk dat ze de hele dag kunnen lopen grazen, dus in beweging blijven en lekker kunnen knabbelen. Anderhalf uur per dag in de wei vind ik persoonlijk echt veels te weinig. Het zijn tenslotte graasdieren.

Het nadeel van stripbegrazing vind ik de beperkte beweging die ze dan krijgen. In ieder geval als je stripje voor stripje recht toe recht aan pakt.

Vorig jaar konden wij geen creatieve oplossing maken vanwege de shet en dientengevolge behoefte aan veel draden boven elkaar met stroom.
Omdat de wei feitelijk te groot is voor twee paarden en een minionderdeur, hebben we dus gewoon stripbegrazing gedaan.
Een groot nadeel vond ik het feit dat de paarden daardoor continue op de nieuwe strip stonden te vreten (tja koudbloeden he) en voor de rest zo weinig mogelijk bewogen.

Nu de winter dit jaar voorbij was, zag ik de paarden, toen Rappa eenmaal weg was (met haar als leidmerrie werd er aanmerkelijk minder gelopen omdat ze zelf niet graag liep), de hele wei doorstruinen (6 ha, afwisselend gras, kruiden, stukjes 'bos' etc) , maar ... ook de aanleg om weer te dik te worden.
We hebben dit keer, zonder shet, de wei creatief afgezet. Dus drie grote stukken afgezet in verschillende delen van de wei, zodat ze wel helemaal naar achteren kunnen, maar toch beperkt voer hebben.
We gooien niet stukjes open, om het stilstaan op strookjes tegen te gaan en omdat ze meer dan genoeg op het huidige stuk hebben.
Dat open gooien komt pas in het najaar, deel voor deel.
Als we niet zo vroeg sneeuw krijgen als dit jaar, kunnen ze dan een eind vooruit.

Een belangrijk voordeel vind ik echt dat ze nu veel bewegen. Ze trekken regelmatig naar achteren en racen zo nu en dan in volle galop van achteren naar voren, toch een aardig eind.
Omdat er geen strookjes komen, blijven zo ook alles afstruinen naar lekkere hapjes.
Voor ons is dit de ideale oplossing.

Moet er wel bij zeggen dat we 'oud' gras hebben en zeer afwisselende vegetatie in de wei.
Geen rijk koeiengras dus.

Dank je (jullie) voor de input.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ik zit ook wat met dat probleem...hebben jullie foto's van jullie indeling?

Piet schreef op dinsdag 14 juni 2011, 18:00:



Op de wei waar Kiyasa staat pas ik dit jaar ook stripbegrazing toe. Vorig jaar was het weiland in tweeën gedeeld en wisselde ze elke week van stuk. De paarden waren toen allemaal te dik terwijl het gras kort was.
Nu geeft ik elke dag ongeveer 1 of 1,5 meter gras bij en haal ik iedere zaterdag de hoeveelheid die ze hebben bijgekregen aan de achterkant eraf. De paarden zijn nu prima op gewicht (op de fjord na dat komt door bijvoer). Ik kan de ribben makkelijk voelen. Het gras wat ik bijgeef doen ze ongeveer 2 uur mee en dan scharrelen ze daarna over de rest. Langs de slootkanten staat altijd nog gras wat ze knabbelen. Ze eten het gras wel erg kort maar de herstel periode voordat de paarden er weer op komen is voorlopig minimaal 8 weken. het groeit daarna goed terug. Gelukkig hebben we nu regen gehad zodat het korte gras beter hersteld. Het gedeelte waar ze op staan in nog best ruim ze kunnen heen en weer galopperen. Kiyasa had vorig jaar ook echt een spek nek die in de winter niet weg ging maar nu is haar manenkam soepel. Ik ben dus best tevreden over het systeem.

Ik ben er mee gestopt, omdat de paarden zo idioot gingen doen.

JIHAAAAAAAAAAAAA IK MOET ALS EERSTE HET NIEUWSTE STUKJE GRAS HEBBEN

nu heb ik vijf deelweilandjes die ik om en om laat begrazen + de track waarop ze staan waarop ook nog wat hooi bijgevoerd wordt. Door de droogte staat het gras niet heel hoog en is vrij kort. Na een dag of wat doe ik zo'n landje weer dicht en gaan ze weer naar de volgende.

Puur dus om van het gesodemieter en gedonderjaag af te zijn.

Mijn 2 pony's staan sinds kort met 2 andere paarden in weiland dat is ingericht als paddock paradise. Er loopt dus een pad langs de buitenrand van de wei, en het weiland in het midden wordt door een middenpad in een grote en een kleine wei verdeeld.

De grootste wei is ong. 60 x 130 m, en die gebruiken we voor strookbegrazing. Langs de lange zijde van de grote wei kunnen we overal doorgangen van ong. 15 m breed maken, en zo de wei in stroken van 60 m lang en 15 m breed aanbieden; in die strook verzetten we 2 keer per dag een tussendraadje. Als ze die strook tot halverwege (dus tot ong. 30 m) 'op' hebben, gaat het draadje aan de andere kant (grenzend aan het middenpad) open, en het draadje aan de andere kant gaat dan weer dicht. Meestal gaan ze na ruim een week naar de andere helft van de strook.

Met een zo'n strook van 60 m lang doen ze op deze manier dus ongeveer 3 weken. In de track zelf staat trouwens ook nog wel wat gras, dus hebben de paarden heel de dag wat te knabbelen en een reden om rond te blijven lopen. Als het nieuwe strookje gras van de stripbegrazing op is, zie je dat ze toch weer rondjes gaan lopen op zoek naar nieuw aangegroeide sprietjes, of naar de waterbak of een plekje uit de wind.

Met de extreme droogte een aantal weken geleden had mijn merrie af en toe een wat hardere manenkam; nu we eindelijk wat meer regen hebben gehad, voelt die gelukkig weer normaal aan. Op de track beweegt ze duidelijk veel meer dan vroeger toen ze nog in een 'gewone' wei met strookbegrazing stond. De paarden die erbij staan, zijn gelukkig wat minder flegmatiek dan mijn koudbloeden, en mijn merrie wordt nu geregeld door een andere merrie door de track gedreven - soms zelfs in draf of galop (uit zichzelf zou ze dat NOOIT doen... ).

Maria Delavega schreef op dinsdag 14 juni 2011, 21:59:


http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=1415

(hoop dat de link werkt?)

Hier ook stripbegrazing. Nancy vorig jaar hb en helemaal niet in de weide gestaan, pas in het najaar weer een heel klein beetje toegevoegd.

Dit voorjaar direct begonnen met stripbegrazing. Weide in 3 blokken gedeeld + looppad om er te komen. Blokken krijgen ze strip voor strip aangeboden. Alleen in de ochtend op het gras, daarna in de paddock. Dit betekend ook dat ik ze nu nog steeds mooi lang en stengelig gras kan aanbieden.
Bij bewolkt weer en na regen (minst fructaan) krijgen ze 2 stripjes aangeboden, 's morgens vroeg en daarna later op de morgen nog een keer.

Water staat in de paddock waar ze (wanneer ze willen drinken) naar toe moeten lopen, in de praktijk blijkt dat ze dat pas doen wanneer ik ze terug haal naar de paddock.

Naast het gras krijgen ze later in de middag (na het uitbuiken) wat graszaadhooi. Voor de nacht ook nog een keer graszaadhooi.

Nancy krijgt een beetje SP met magnesium. Winsor krijgt ook wat SP + bietenpulp + handje muesli. Winsor is overigens weer mooi op gewicht, vacht ziet er stukken beter uit en is weer net zo vrolijk als hij was voordat hij 'even' zo mager was afgelopen winter. Hij heeft overigens ook nog vit. E + Sel. gehad (op zemelbasis http://www.allroundgoods.nl/?page=product&id=41 ) Geen toegevoegde melasse o.i.d.
Krijgen ze direct wanneer ze uit de weide komen, is een mooi lokkertje. Betekend dat ze "uit zichzelf" (in draf of galop) naar de paddock komen, emmertje ervoor en ik kan dan snel de draden sluiten.

Nancy loopt nog steeds goed, manenkam ziet er goed uit. Ze is mooi afgevallen, ribben zijn lichtjes voelbaar/zichtbaar. Ze zit lekker in haar vel, wat een verademing in vergelijking met vorig jaar.

Wat ik ook een nadeel vond van stripbegrazing is dat de paarden het helemaal kaal eten bijna tot de wortel, het duurt dan weer langer voordt het gras herstelt.