Aafke schreef op woensdag 15 juni 2011, 8:26:
.

Fijn dat je nu gevonden hebt om je paarden gezond te houden! Was wel een gepuzzel he?

En ik vind je foto zo ontzettend leuk. Ben jij dat kind?

Sandra van Bommel schreef op woensdag 15 juni 2011, 9:51:

Gelukkig :) herken ik mét mijn koudbloeden-waarvan het bloed soms hélemaal GESTOLD lijkt! het patroon van bij Frans... Een klein stukje...ik begin eigenlijk of eindelijk steeds minder te geven... en meestal als ik eraan kom zie ik hen ergens in de weide.. nou ja niet galopperen ...maar tóch... Delen van de wei zijn begrensd...en daar verspreid ik de mest..gras groeit best wel traag op 't moment.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 15 juni 2011, 9:51:


Dat herken ik ook wel van mijn koudbloeden. Toen Dibble en Thyler nog met z'n tweeën stonden liepen ze ook echt zo min mogelijk. Gelukkig heeft Dibble na een aantal weken met de andere 2 paarden haar alfapositie moeten afstaan, en is zij niet meer degene die bepaalt of en wanneer er gelopen gaat worden.

Voordeel van de track is dat Dibble de nieuwe alfamerrie niet zo makkelijk kan ontlopen, en dus af en toe 'gedwongen' wordt om te verkassen of een rondje te lopen. Ze heeft het er niet zo op om te worden opgedreven (vooral niet door een paard met een hoger looptempo dan zij ), en probeert dan ook altijd om op het pad om te keren, de andere merrie te passeren en weer achter aan de kudde van 4 aan te sluiten - erg geestig om te zien. Ze wil graag met de kudde mee, maar niet voorop (ze is ook niet bepaald een held, dus volgt liever).

Tineke Nolet-Verdel schreef op woensdag 15 juni 2011, 10:48:


Ja, idd een hele puzzel. Maar voorlopig gaat het zo goed. Me wel realiserende dat die puzzel ook wel eens door elkaar gegooid kan worden. Ik blijf allert, gelukkig nu wel wetende op welke signalen ik kan en moet letten.


Jeps, dat was een foto van mij jaaaaaaren geleden. M'n moeder hield me vast van achteren en was weggekropen achter het paard. Een werkpaard waar mijn vader (die er niet meer is en waar ik de liefde voor paarden van geërft heb) het werk mee deed. Ach... die oude tijden, oude koestal, geen w.c. maar een poepdoos met ton erin (achter in de koestal. Een douche hadden we ook niet, dat gebeurde in een ijzeren tobbe (heb ik ook nog foto's van) Tjonge... wat is er veel veranderd binnen nog geen 45 jaar tijd.

Hé Martina,
Op je avatar staan 4 paarden!
Heb ik iets gemist, of heb je hier niets gemeld over de introductie in de kudde van je nieuwe paard...?
Ben niet nieuwsgierig hoor...., alleen benieuwd.

Coralie schreef op woensdag 15 juni 2011, 19:23:

sinds anderhalve week zijn het er 4 en daar blijft het voorlopig ook bij. Nu kunnen we met z'n 2en uit gaan rijden zonder achterblijver"drama". Toen we maandag vertrokken stonden de achterblijvers alweer met een mond vol gras voor we de poort uit waren

De introductie ging erg goed. Had ze ff achter een lijntje voor een paar minuten maar het was al snel duidelijk dat dat niet nodig was. Het paard dat we sinds januari hebben wil de nieuweling nu af en toe nog wel ff wegjagen en dat is een erg grappig gezicht. De nieuwste is het kleinste en wendbaarste paard (1,62m). Hij huppelt echt weg op zo'n manier van "je kan me toch niet krijgen nanananaaaaaa". En hij is dikke vrienden met de baas van het stel.

Toen ik die foto maakte werd er net een hele groep koeien over het pad langs de weide vervoerd. Ze stonden alle 4 te gluren in de zelfde houding. Helaas was m'n digitale fototoestel niet zo snel...