Even nieuw topic geopend, ben benieuwd naar het volgende, maar heeft niks meer met Irwin te maken:

marianne laenen schreef op maandag 13 juni 2011, 8:29:


Heb hier ook zo eentje die niet wil stoppen, erg leuk, maar ook een beetje een dilemma: wil altijd graag stoppen op een goed moment, maar als paard het helemaal niet leuk vind om te stoppen, word dat dan mischien niet ervaren als straf? Nou al meerdere keren meegemaakt dat paard zelf terugloopt naar doolhof en me dan staat aan te kijken van "komt u nog of hoe zit dat?", en daar sta ik dan (met me goeie gedrag )... Moeten we dan toch nog maar even een spelletje doen? Met dus het risico dat het spel dan pas word afgebroken op het moment dat paard het zat is(en er dan volgende keer mischien geen zin meer in heeft)? Maar ik kan 'm toch moeilijk een beetje lopen negeren?

'Niet ingewikkelder maken dan het is' is goed advies, maar ik zie zelf de simpele oplossing even niet. Iemand?

Bvd

Anne Maria schreef op woensdag 15 juni 2011, 21:30:

Volgens mij is het een absolute fabel dat je paard er de keer erna ook geen zin meer in zou hebben. Dat heb ik in ieder geval nog nooit ervaren.

Als mijn paard me zo staat na te kijken met een zielig hoofd heb ik ook altijd de neiging om nog even terug te rennen voor een knuffel of een spelletje. Maar als ik gewoon de auto instap en wegrijdt gaat ze echt niet nog minutenlang lopen treuren hoor. Ze loopt dan terug naar de kudde en gaat over tot de orde van de dag. Dus volgens mij is het gewoon over zodra je uit beeld verdwijnt .

Groet, Dani

Ik denk dat er ergens een verwarring is. Rust zoals in het topic van Irwin is geen pauze/stoppen met werken, het is een manier om een paard op te leren van 0 af aan, dat niets kent. De rust is een afwezigheid van signalen naar het paard toe, als boodschap dat hij het goed gedaan heeft. Rust is dus niet stoppen met werken/spelen, het is consequent zijn en het moment van ontspannen van je lichaam timen omdat alle spanning uit je eigen lichaam wegvalt (R-). Zo kan je ook iets toevoegen als beloning, zoals bij clickeren. Dat is R+.
Bij paarden die langs hier gefokt zijn, is de gevoeligheid voor lichaamstaal iets minder dan paarden die in het wild/natuur geleefd hebben. Zo is werken met rust als beloning bij mijn merrie die 4,5 jaar in de pyreneën geleefd heeft een betere manier om te belonen dan het toevoegen van een beloning omdat ze anders tureluut wordt, bij een ander paard bvb werk ik meer mét beloning. Als je werkt mét beloning, is het wel een feit dat ze uren zouden kunnen blijven doorgaan en zelfs achter je aan zouden komen om nog te spelen

Anne Maria schreef op woensdag 15 juni 2011, 21:30:


Volgens Bob Bailey, in mijn ogen misschien wel dé grootste nog levende operant conditioning dierentrainer die er is, is nooit aangetoond dat stoppen op een positief moment ook maar iets uitmaakt voor het dier wat je traint en het resultaat wat je bereikt. Er werd op de training dan ook geen enkele aandacht aan besteed, omdat trainingssessies bv een halve minuut duurden en dus getimed werden.
De ene keer eindigde je positief, de andere keer negatief. "Shit happens" aldus Bob.
Dus wat mij betreft, stoppen op het moment dat jij wilt en je zéker niet laten trainen door je paard.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Dank voor antwoorden.

Hier liep ik al een tijdje over te piekeren. Meen meerdere keren gelezen te hebben dat het een goed idee was om te stoppen op een hoogtepunt, maar dat lag me dus niet helemaal lekker aangezien paard zelf het daar niet altijd mee eens lijkt te zijn. Wil niet dat paard het idee krijgt gestraft te worden voor goed gedrag. Stopte de laatste tijd dus meer op een willekeurig moment, maar nu het zo toevallig ter sprake kwam dacht ik toch even de meningen te peilen, altijd interessant.

@ Maria Delavega: Ja dit gaat inderdaad over een ander soort rust, maar heb dus ook nieuw topic geopend, zodat er geen verwarring ontstaat.

@ Piet: Thanks, dat is handig om te weten. Maar dan verder, is het zo heel erg als paard nog verder wil en ik daar soms eens aan toegeef? Dat paard mij meer leert dan ik hem staat sowieso vast, maar ik zou dit gevalletje toch niet willen bestempelen als zijnde het paard dat mij loopt te trainen, gewoon een beetje interactie dunkt mij. Niet dat ik nou aan alle grappen en grollen van paard toegeef, maar ach, aangezien hij mij ook de raarste dingen laat doen kan ik er toch niet echt mee zitten. Geven en nemen ja toch.

Ik denk dat we allemaal af en toe bewust of onbewust door onze paarden worden getraind

Over het stoppen op een 'goed moment'
Dat is inderdaad iets wat veelal wordt geadviseerd en ik ken ook Piets versie hierop.
(en die van Baily dus)
Gezien Baily een zeer gedreven en kundig dierentrainer was, zal hij ook hierin gelijk hebben.
Maar voor mij speelt een ander aspekt mee en misschien is dat ook voor anderen zo.

Als ik stop op een moment waarop het goed gaat, voelt dat voor mij goed. Dat betekent dat ik de keer erna met meer optimisme aan een training begin en dat waarschijnlijk ook uitstraal naar mijn paard.

Stel bijvoorbeeld dat de training puin is. Niets gaat zoals bedoelt aan aan het eind van het verhaal lig ik gewikkeld in de leadrope op de grond te brullen en staat mijn paard met rollende ogen mijn target te vermoorden... ik noem maar iets...
Stop ik op dat moment, dan zie ik meer op tegen een volgende training en heeft negatieve gedachte zich in mijn hoofd gevestigd.
Ontworstel ik mij echter van de touwen, veeg mijn tranend gezicht droog, weet mijn splinternieuwe target in stukjes tussen de tanden van mijn paard te peuteren, die duidelijk maakt dat hij mij een miezer vindt, en ga ik een simpele oefening doen zoals bijvoorbeeld stapje achterwaarts of stilstaan tijdens het eten van een wortel (wederom... ik noem maar iets) en kan ik die goed afsluiten, dan komt dat mij ten goede en begin ik de volgende training met iets meer optimisme.
En dat heeft dus altijd zijn uitwerking op mijn houding. Die kan ik nl niet faken. Althans niet tegenover een paard.

ik bedoelde dus dat ik Piets (en Baily's) VISIE hierop ken.
(dat het niet uitmaakt wanneer je stopt)

Sandra van Bommel schreef op donderdag 16 juni 2011, 8:39:


Grappig verteld Sandra.. en ík geef je alvast gelijk
Myriam

Myriam schreef op donderdag 16 juni 2011, 8:42:


Ik vind je altijd leuk schrijven Sandra!
Je hebt gelijk, stoppen op een goed moment komt jezelf zeker ten goede.
Om toch enigszins te voorkomen dat de 'training sessie' zo eindigt als in je beschrijving laat ik tegenwoordig het touw maar gewoon achterwege. Ik heb het van mezelf geaccepteerd dat ik gewoon niet handig genoeg ben. Kan best touw én target én clicker vasthouden hoor, als ik op de bus sta te wachten ofzo, maar vraag me niet met 3 dingen in m'n handen nog eens op paard te letten en het exact juiste click moment te herkennen. Dus touw weg, clicker meestal weg, en target gooi ik ook meestal weg, kan paard daar leuk achter aan lopen