Hoe efficient het paarden lichaam ook beweegt, hoe minimaal de omhoog en omlaag gaande beweging ook is, door meer impuls komt er meer trek kracht/centrifugale kracht, die het zwaartepunt vh lichaam naar boven trekt.
Naarmate er meer aktie is beweegt het zwaartepunt vh paard zich sneller voorwaarts. De centrigugale kracht neemt eveneens toe.
Door meer impuls zal de opwaartse kracht meer toenemen, en is groter dan de omlaag gerichte zwaartekracht.
Het biomechanisme van het paard.
Dan kan je gaan uitrekenen, maar dat veranderd niks aan dit unieke ontwerp

Anita Cats schreef op vrijdag 17 juni 2011, 14:14:


Sorry, maar dit is nou typisch een geval van interessant klinkend maar totaal misplaatst gebruik van natuurkundige termen, bedacht door iemand om een wetenschappelijk tintje aan te geven aan wat gedachtenkronkels.

Zoek maar even op (wiki misschien) wat "impuls" betekent, wat "centrifugale krachten" zijn (wat moet ik me daarvan voorstellen bij iets dat niet rondtolt) en "zwaartepunt" is niet iets dat je naar boven kunt trekken (zelfs niet in een vliegtuig, wat toch aardig omhoog pleegt te kunnen gaan). Aan een zwaartepunt kun je niet trekken, net zo min als dat je aan een kookpunt kunt trekken. Het is een vast gegeven, daarom noemen ze het ook een "punt".


Zwaartepunten bewegen niet voorwaarts, tenzij je gewicht naar voren verplaatst. Ik dacht dat je daar geen voorstander van was.


Wat draait er rond dan? Hoe snel en om welke as?
(Tip: bij een wasmachine heet het laatste programma "centrifugeren", en dat betekent niet dat het ding gaat galoperen (hoewel mindere ontwerpen dat bij ongelijkmatige belading wel eens plegen te doen) maar omdat ie heel hard gaat ronddraaien.)

Sorry hoor, maar zelfs al doe ik nog zo mijn best om door het pseudo-wetenschappelijk gebrabbel heen te lezen dan heb ik nog geen flauw idee waar je het over hebt en wat je wilt zeggen, behalve dan iets als "als het paard loopt gaat ie voorruit:". Heb je ook nog een vertaling in gewoon Nederlands?

En misschien is er iemand anders met enige natuurkundige kennis die hier chocolade van kan maken?

Frans

Loop op handen en voeten. Je benen stuwen je gewicht naar voren en op je handen rust veel de grond-inborend gewicht. Je tendens is voorover, in paardentaal heet ze dat: op de voorhand.

Loop nu op je hurken. Je benen dragen meer dan dat ze stuwen; leveren veel meer spierkracht (dat moet je dus trainen) en je handen wandelen losjes mee. Je tendens is rechtop, in paardentaal heet dat oprichting.

In de eerste situatie is je benodigde vloeroppervlak groter dan in de tweede, vandaar dat men het verzameling/collection noemt: de actie vindt plaats op een kleiner oppervlak.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Het heeft alles te maken met de relatief lichte benen, die laag gedragen worden middels starre ruggengraad vh paard, en de boogvormige beweging die het paard maakt om voorwaarts/sneller te gaan.
Nou ben ik geen wetenschapper of natuurkundige, maar het komt overeen met wat ik voel en zie tijdens de training.
Ik was pas nog bij een clinic waar het weer overduidelijk was. Piaffe, ietswat traag, paard werd via het achterwaarts weer voorwaarts gevraagd en het paard kwam door de extra aktiviteit/impuls/vw drang etc. goed / beter onder de massa het voorbeen was nu recht /vertikaal ipv stand schijn naar achteren. Het paard hefte de romp door de aktiviteit meer.

Wat volgens jouw gedachtenkronkels zijn, is in mijn ogen daadwerkelijk aan de orde.

Christel Provaas schreef op vrijdag 17 juni 2011, 16:40:


Jemig, is dat echt wat ze daar probeert te schrijven?

Frans

Anita Cats schreef op vrijdag 17 juni 2011, 16:46:

Ok, deze lijkt op het eerste gezicht gemakkelijker op te lossen. Ik zal een poging wagen:


Hoezo laag gedragen? Bedoel je hiermee dat ze onder de ruggegraat zitten? Dat is toch bij elk dier zo? Of bedoel je dat het paard relatief lange benen heeft?


Boogvormige beweging die het paard maakt? Je bedoelt als ie op de volte staat? Of bedoel je eigenlijk niet het paard maar de benen die een boogvormige beweging maken, of de rug?


Ik ook niet, maar ik hecht wel waarde aan een begrijpelijke uitleg met correct gebruik van terminologieen. Ik noem ook niet iets een "broodje kaas" terwijl ik eigenlijk "voetbal" wil zeggen. Ik doe echt mijn best maar ik kan met de beste wil van de wereld niet achterhalen wat je nou probeert te zeggen.


Je bedoelt gewoon dat je het paard achteruit liet lopen en daarna weer vooruit?


Ok, die laatste begrijp ik, het paard wilde graag vooruit. Zeg dat dan gewoon, aktiviteit kan van alles zijn, impuls is een natuurkundige term (ok, kan ook in een andere context maar als in diezelfde zin ook nog massa en centrifugaalkrachten voorkomen dan lees ik het in een natuurkundige context).


Ok, laat me raden, ik kan het niet uit de beschrijving halen maar je bedoelt dat hij zijn achterbenen goed onder zijn lijf zette? Heb ik dat goed? Onder de massa komen is nogal cryptisch en geeft mij associaties van een fietser die overreden wordt door een vrachtwagen.


Ok, dus de voorbenen gingen gemiddeld meer naar voren? Ok, dat is gunstig voor de gewichtsverdeling.


Het zal allemaal best, en je kan best gelijk hebben, maar je eerste variant was volkomen onleesbaar. Ik zag dat Christel Provaas een poging had gewaagd maar die kwam met een andere oplossing dan jijzelf, dus meer mensen hebben er moeite mee.

Resumerend, er stond dus eigenlijk:
"Toen we Pete na het achteruitlopen weer vooruit lieten gaan wilde hij zo graag vooruit dat hij zowel zijn achter- als voorbenen verder vooruit zette." Waarom schrijf je dat dan niet gewoon?
Waarom worden er centrifugaalkrachten, zwaartepunten, impulsen, koppel, momenten, massa's, zwaartekrachten en weet ik wat niet meer bijgehaald? Het wordt dan volstrekt onbegrijpelijk en dan heb je er niks aan.

Had deze bijdrage trouwens ook niet iets te maken in de context van een voorgaand bericht (ondersteuning, of tegenargument) of was het zomaar een los verhaaltje over Pete?

Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag 17 juni 2011, 18:16:


In hondentaal betekent het: kom er maar op.
Ik zou ermee uitkijken als er Duitse woefwoefs in de buurt zijn

Frans Veldman schreef op vrijdag 17 juni 2011, 18:38:

[knip]

Zo krijgen we toch nog een Vrolijke Vrijdagavond

Laat ik eens opschrijven hoe ik het zie en dan mag geschoten worden

Wil het paard de ruiter goed kunnen dragen, dan is het handig als ie in conditie is en in staat is de rug recht te houden.
Een doorgezakte rug is per definitie niet sterk, lijkt me.

Om die rug nu recht te krijgen, moet het paard het bekken kantelen. Dat kun je m.i. bereiken door ervoor te zorgen dat het met de achterbenen goed onder zijn lijf stapt.
Dat goed onder het lijf stappen kan een paard leren door training-

Nu loop ik hier even vast...De achterhand moet sterk en soepel worden.
Ik neem aan dat je de spieren in de achterhand niet dusdanig wilt trainen zodat ze korter en dus stugger worden?

(bekken laten kantelen kun je overigens ook uitproberen en oefenen bij wijze van gym door achter het paard te gaan staan en met je knokkels net onder het zitbeen te drukken. Dan zal het paard in reflex dus het bekken kantelen en de rug bollen)

Maar goed... door het goed onderbrengen van de achterbenen kantelt het paard het bekken met lichte hulp van de buikspier (buikspier bewerkstelligt bekkenkanteling) en wordt de rugspier licht gestrekt (wat logisch is want buikspier en rugspieren zijn elkaars antagonisten)

En nu ga ik voor een tweede keer vast lopen....
De lichte bekkenkanteling door ondertreden van de achterbenen en de lichte aanspanning van de buik, gaat gepaard met het iets strekken van de ruggenspier, waardoor de rug dus omhoog komt.
Nu zit de nek vast aan de rug (ja duh)
Mij lijkt dan dat de oprichting oftewel het omhoog willen hebben van die hals , zoals dat in de dressuur wenselijk is, gepaard gaat met samentrekking van de spieren in de hals, wat weer niet gepaard kan gaan met het strekken van de rugspier, lijkt mij

Logischer lijkt voor mij dan de houding van het westernpaard, waarbij het lichte rekken van de rug wordt voortgezet in de hals. Anders zou je dus logischerwijs wringpunten verwachten.

Dat een paard wat met zijn neus richting hemel wijst problemen krijgt met iemand op de rug lijkt helemaal buiten kijf. Volgens mij. Want in dat geval trekken de rugspieren samen /(en halsspieren) en kunnen verkrampen als iemand erop gaat zitten en dan ook nog van alles wil doen, wat technisch ff niet mogelijk is

Maar goed... ik loop dus twee keren vast en nodig ieder uit om hierop in te gaan. Ik ben zeer geinteresseerd hierin, maar ga dan wel met Frans mee. Graag zonder overgenomen termen die bedoeld zijn om het ingewikkeld te laten klinken, maar in heldere bewoording, gewoon zoals het is. Jip en Janneke taal, zeg maar.

Sandra van Bommel schreef op vrijdag 17 juni 2011, 19:08:


Hoeft niet persee maar het is hoe dan ook beter om de rug niet ver van de natuurlijke stand te laten afwijken (zowel in bolle als in holle zin).


Helemaal mee eens.


Dat is een onvermijdelijk neveneffect maar helemaal niet erg.


Klopt mijns inziens helemaal.


Yep.


Precies! Die nek omhoog vinden ze gewoon mooi, dat doen hengsten als ze indruk willen maken op een merrie, maar uiteraard drukt dat de rug weer omlaag.


Niet alleen het westernpaard, maar eigenlijk elk paard waarvan wordt verwacht dat het lange afstanden af kan leggen. Ik heb nog nooit iemand in de dressuurhouding de endurance klasse III zien rijden, jij wel?

Jouw uiteenzetting is helder en begrijpelijk en bij het rechte eind.

Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag 17 juni 2011, 20:20:
De nek omhoog drukt de rug omlaag. Aldus dokter Franz!

Christel Provaas schreef op vrijdag 17 juni 2011, 20:49:


Ik weet niet waarom die eer mij toekomt, maar het was Sandra die dit als eerste schreef. Nou ja, eerste (sorry Sandra), ik geloof dat ik dit wel veel vaker heb gelezen.
En het is ook volkomen logisch. Probeer jijzelf maar je hoofd in de hoogte te gooien EN tegelijkertijd je rug te bollen. Het KAN wel maar is niet gemakkelijk en dient bovendien ook nergens toe.
Je kan de schouders van het paard als het voorste steunpunt zien, en de ruggegraat als een wip, hoofd aan de ene kant, rug aan de andere kant. Als de een omhoog gaat gaat de andere omlaag. Is dat soms moeilijk in te zien of zo?

Frans