AnneLise schreef op zaterdag 18 juni 2011, 11:02:


Gillian Higgins heeft een aantal goede boeken geschreven oa paard in beweging met exacte werking lichaam met veel plaatjes, oefeningen, massagetechnieken, pilates voor paarden en stretching.
Aanrader.

Verder zou je info kunnen opzoeken op internet over Piet Bakker en Longreining. Hij heeft ook een mooie dvd over longreining.

Lessen nemen is hoe dan ook een voorkeur.

Kortom, haal boeken (bieb?) en dvd's in huis en verdiep je daarin. Die info schrijf je niet eventjes op in een forum, denk ik.

Er zijn ook mensen die liever werken met de info van Marijke de Jong/Bent Banderup (site paarden begrijpen) maar dat is niet zo mijn ding. Ik heb dat wel een tijd gedaan, maar ik ben van mening dat er teveel nadruk ligt op de stelling van de hals, wat ten koste gaat van de kracht in het lijf en er te weinig met impuls wordt gewerkt en dat er teveel nadruk ligt op de zwaardere oefeningen, die dan worden uitgevoerd wanneer mens en paard daar niet aantoe is-
Ik ben meer voorstander van het simpel houden.

Oke, harstikke bedankt voor de tips ! Ik ga er zeker wat mee doen en ik ga is opzoek naar die boeken. Nogmaals harstikke bedankt!

Is het paard medisch nagekeken?
Is er een osteopaat bij het paard geweest?
Dat zou ik toch eerst doen voordat ik allerlei trainingsmethodes ging uitproberen.

Peet schreef op zaterdag 18 juni 2011, 11:29:


Ja dat heb ik inderdaad ook als voorwaarde genoemd.
Hoewel juiste beweging en kennis van zaken nooit weg is.
Maar het geeft wel duidelijke handvaten als hier duidelijkheid in is.

AnneLise schreef op zaterdag 18 juni 2011, 10:01:


Hoi Lise,

Als ik van jou was zou ik er een chiropractor bijhalen (vooral rug, sacrum en nek goed laten behandelen).

Gr. Ilse

AnneLise schreef op zaterdag 18 juni 2011, 10:01:


Even een paar gedachten van mij erover, lieve Lise,
want ik vind je eerste post hier heel lief en sympathiek en denk uit je filmpje op te maken dat je ook lief voor je paard wilt zijn.
Maar dat paard heeft denk ik wel een geschiedenis, niet alleen als afgedankte fokmerrie. Wat ik eruit op maak noemde men vroeger "verreden". Het heeft te maken met waar we het net (voor de zoveelste keer maar maakt niet uit) over hebben: dat het ideaalplaatje van veel paardenlui vandaag de dag een hoog gedragen hoofd is. De simpelste maar fysiek funeste manier om dat voor elkaar te krijgen is kopsjorren... bit doet pijn, paard ontwijkt de pijn dus hoofd gaat omhoog. De restanten van deze slechte vorm van training meen ik steeds weer in je filmpje te zien.
Op deze manier geforceerd het hoofd hoog houden veroorzaakt wegdrukken van de rug (Frans noemt dat een wip-effect), wegdrukken van de rug veroorzaakt stijfheid en verkorte gang.
Maar wat je eraan kunt doen... sja... die nare restanten van slechte training in de houding zullen moeten slijten (want het is een verkeerde gewoonte geworden) en vervangen worden door door een fysiek betere gewoonte. Ik denk dat de meest speelse, simpele manier dat te doen is heel veel uren maken met je paard, maar niet oefenen in een zandbakje want dat gaat niet opschieten maar gezellig met je paard erop uit in zo woest mogelijke omgeving vor hobbels, kuilen, etcetera. Niet aldoor rijden maar ook grazen, in de rondte uttelen en al wat mogelijk is en leuk. Je paard moet alles vooral leuk vinden en ontspannen. Vergeten dat jij zo'n beest bent wat op haar rug gaat zitten en dan pijn doet zodat ze haar houding vast gaat zetten.
Voor meer bewuste training lijkt mij dat je het best goed kunt leren clickeren en daarmee "voorwaarts neerwaarts" trainen. Dat is onverenigbaar met een hoog hoofd zodat in ieder geval de verkeerde gewoonte daarmee doorbroken wordt.
Je kunt beter een goed passend zadel hebben dan een pad, maar de pad is denk ik niet de reden van het wegdrukken van de rug. Dat zo'n muggenmodel als jij er even op zit ook niet.

Hoi Lise,

Ik sluit me bij de rest aan en zou zeggen: laat haar eventjes nakijken.

Maar je kunt zelf ook een hoop bereiken :).
Ik zou zelf niet zozeer een trainingsplan opstellen, altijd naar je paard blijven kijken, tijd is een ondergewaardeerd iets.
Dat ik mijn beessie kreeg was hij ook erg stijf (nog niet zó stijf, maar toch), maar met enige tijd rust en veel gevarieerde beweging is dat nu prima verholpen.
En zoals Egon schrijft: paard moet het ook leuk vinden. Waarschijnlijk is bereden worden voor haar op het moment niet echt plezierig, dus lekker voor nu eraf blijven, veel wandelen, leren clickeren is inderdaad geweldig, en ik zou veel grondwerk in vrijheid (dus zonder touwtje) doen, kan je paard meteen beter aangeven wat wel en niet leuk gevonden word, of wat misschien pijn doet, etc. Niets forceren, maar wel lekker veel bewegen.

Voor wat inspiratie: op youtube zijn veel filmpjes te vinden over wat je op de grond allemaal kunt doen. Deze bijvoorbeeld over at liberty: http://www.youtube.com/watch?v=PgjIWUfrAKc&feature=related
of deze over horse agility: http://www.youtube.com/watch?v=2h7CAEB3Grw&feature=related
of deze over clickeren: http://www.youtube.com/user/hyxc

Op http://www.artofnaturaldressage.com/forum/ zijn ook heel veel ideeen op te doen, en filmpjes te vinden.

Hoop dat je er iets aan hebt, veel plezier, komt helemaal goed

Ja het klopt mijn paard heeft vroeger niet zon fijn leven gehad en daarom wil ik nu alleen maar het beste voor haar . Al kan ik haar het beste helemaal niet meer rijden , er zijn genoeg andere dingen die ik met haar kan doen . Ik woon in een prachtige omgeving waar ik genoeg gelegenheit heb met haar te gaan wandelen en haar te laten grazen ( wat ze fantastisch vind) , en ook al die andere oefeningen met haar kan doen .Ik ga heel veel boeken lezen en zal haar laten nakijken !

Ik ben jullie heeeel erg dankbaar voor jullie hulp !!!!!!

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 18 juni 2011, 11:12:



Simpel?
Ga er mee wandelen (aan de hand)! En dit vaak, en steeds verder, doen.

Leer haar 'chasing the tiger". Zoek maar eens op youtube. Zo leert ze een bal targetten die jij voor haar uit houdt op een laag punt. Spelenderwijs zal ze zo haar bovenlijn oprekken en de schrale bovenlijnbespiering zal langzaam toenemen. Longeren in een weiland met relatief hoog gras heeft hetzelfde effect: het paard zal dravend proberen te grazen, wat uitstekend werk doet voor de rugbespiering en vertikale souplesse.
Voor de horizontale souplesse zou je kunnen slalommen, dat kan bijvoorbeeld buiten om bomen heen. Goed opletten dat ze bocht linksom hetzelfde neemt als rechtsom en dat de achterbenen min of meer in het spoor lopen van de voorbenen, in elk geval niet erbuiten want dan houdt ze zich recht en heeft het gymnastisch minder waarde. De moeilijkere bocht, daar maak je anderhalve cirkel van zodat je de korte kant wat langer oprekt.
Een fijne buigingsoefening die ik zelf vaak doe, is 3 pilonnen in een driehoek zetten en daar 'strikjes' omheen rijden, steeds wisselend van linksom naar rechtsom. Daarbij moet het paard mooi als een banaan de bocht om en zich soepel laten omstellen. Waar ik wat weerstand ontmoet, maak ik een extra cirkel die meteen weer wordt opgevolgd door een belonende bocht naar de andere kant. Veel belonen zodat ze weet dat dat ene hele moeilijke, dat ze dat goed doet.

Het lijkt of er arabierenbloed in zit? Dan is dat stijvige, niet zo erg willen buigen-achtige ook mede genetisch bepaald en zul je daar altijd moeten werken.
Het paard ziet eruit alsof ze nooit dressuurmatig gewerkt heeft, dus ze moet nu met een 'onhandig' lijf ineens haar evenwicht zoeken met een ruiter erop. En gewicht dragen, iets wat dat lichaam helemaal niet kent. Dat vergt tijd en oefening. Elke dag wat gymnastiek doen, niet te gek, wel afwisselend en élke dag. Balans en draagkracht hebben jaren nodig om ontwikkeld te worden. Jij weegt niks, je zit haar niet in de weg, maar je moet wel wat gaan vragen.

Voor de zekerheid zou je bloed kunnen laten prikken. Haar stofwisseling is nu behoorlijk omgeslagen na een jarenlange periode van drachtigheid en zogen wat veel van een lichaam vergt. Bij jou is ze behoorlijk bijgekomen, goed gevuld geraakt, maar het kan best dat dat allemaal te rijk is vergeleken met wat haar lichaam gewend was en dat ze daardoor chronisch wat spierverzuring heeft.

Ik vind het een leuk paard, ze ziet er meewerkend uit dus ze zal het best voor je willen doen en ik gun haar een waardevol tweede leven na dat jarenlange stomme gefok.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Prachtige adviezen allemaal. Serieus, hier kun je mee vooruit.
Wat ik nog voor je heb zijn min of meer variaties op het thema.
De rug na laten kijken en los laten maken ... en belangrijk punt. Een goed zadel evenzeer. Wandelen in een flink staptempo met jou ernaast, over zo'n onregelmatig mogelijk terrein....heel goed.
Een paar lessen nemen van Piet Bakker, het beste advies.
Als je kunt bereiken dat jouw paard gaat draven terwijl je er zelf in stap naast loopt, dan krijg je vanzelf verzameling. Dan gaat de hals vooruit en komt het hoofd op de loodlijn. In het begin opbouwen van een kwartier tot elke dag een uur en over een maand heb je een ander paard.
Wat Egon zegt over het hoofd omlaag clickeren--dat kan, maar, buiten dat dat nog niet zo simpel is, zie ik veel liever dat je op de beschreven manier een paard krijgt wat automatisch zijn hals in een logische houding brengt.
Je kunt het hele Piet Bakker verhaal ook bereiken door ipv druk geven en te laten vallen, het juiste moment te markeren en te belonen, dus door te clickeren.
Maar ik ken niemand die dat doet, laat staan iemand in Duitsland, of je zou naar Zeeuws-Vlaanderen moeten gaan, daar weet ik er eentje
En ik vind de methode van Piet Bakker zó waardevol dat ik de druk die hij gebruikt maar als therapeutisch zie.
Piet woont ergens in Groningen, maar reist nog het hele land door als hij niet in de buurt van Oslo ofzo zit. Als ik heel diep graaf heb ik zijn telefoonnummer nog wel ergens.
Trouwens voor alles Zeeuwen! Hij komt 16 juli as. naar Zeeland ergens in de buurt van Goes, als ik me niet vergis. Ik ga voor de tigste keer bij hem kijken.
Altijd goed om een man van 70, die zo fit is, te zien werken. Ik ben fan!

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.