Nog even aan Martina, we hebben er gisteren een tochtje van 12 uren te paard op zitten doorheen het Giurghiu gebergte in Transylvania(we maken verkenningstochten voor de tocht met toeristen in augustus) en ik heb geen enkel moment mijn teugels aangenomen, omdat het paard liefst zijn weg zelf zocht doorheen de keien een glibberige aarde tijdens de klim en afdalingen.
Je hebt dus gelijk wat betreft het paard zelf zijn weg laten zoeken.
Ik vroeg waarom de paarden hoefijzers aan hadden en ze vertelden dat ze niet zonder kunnen in de bergen, door de vele keien en glibberige modder als het regent. Het verwondert me hoe baanvast ze zijn met die hoefijzers op. Als de paarden niet bereden worden lopen ze wel ijzerloos.
Het is fantastisch te zien hoe de paarden door de bergen in vrijheid meelopen met de kuddes koeien en wat voor een verrassend boeket aan kruiden ze hier hebben.
Ik heb al mijn hart kunnen ophalen door kruiden te plukken en te analyseren wat hier groeit. Het verse hooi ligt hier opgeslagen vlak naast onze chalet waar we slapen en we vertoeven ahw in een thee-zakje.
Ik heb al verse salie gegeten onderweg, paar soorten verse tijm en munt, de hondsdraf, boerewormkruid en wellicht soort wilde venkel (kleine witte bloempjes) waar mijn paardje verzot op is.
Als je ziet wat voor gevarieerd kruidenboeket je hier aantreft, dan begin ik te begrijpen waar spijsverteringsproblemen vandaan komen. Het eerste moment overweldigen de geuren van hetgeen groeit in de bergen enorm en ik wenste dat ik dit thuis ook kon evenaren.
Ik vroeg aan Dimitru, onze gastheer en leider op de tochten, of ik dit thuis ook kon evenaren en hij zei met wat inspanning wel. Hij gaf me tips om te bemesten met paardemest en hoe ik best handmatig kon gras maaien met een zeis. Tot onze hilariteit kregen we een cursus gras maaien en hoe we onze messen best slijpen.
Gisteren tijdens de tocht enkele spannende momenten beleefd. Ik was juist van mijn paard gestapt, toen we een kudde geiten met herders naderden en dat moment vlogen een paar woedende berghonden op onze honden af, met ontblootte tanden. Naar de paarden schijnt dat ze niets doen, maar we konden ze moeilijk van ons afschudden.
Ook loslopende kuddes met stieren en hengsten tegen gekomen, maar die doen niets als je niet binnen hun terrein komt.
Doe straks wat verder

Aan de hoefijzers hangen langs achter soort van kalkoenen waardoor de paarden meer grip krijgen in de glibberige, met grove keien bedekte ondergrond. Ik vraag me af of er ijzerloos een alternatief voor is.
Ze rijden hier met zware stangen en daarom ga ik proberen om mijn paard bitloos te rijden deze zomer en vraag me af welk systeem ik best zou gebruiken. Als we terug huiswaarts keren is er moeilijk houden aan, dan zou hij het liefst in volle galop door de bergen vliegen en ik vermoed dat het paard beter bitloos te besturen valt dan met de gruwelijke stang. Ik durf nu bijna niet aan de teugels te komen om hem geen pijn te doen.
Mijn vriendin staat er erg voor open en als het lukt worden alle paarden bitloos bereden.
Voor de rest is het hier heerlijk, wild, vrij en veel natuur.

Elke avond is het fantastisch om te zien hoe de kuddes koeien en paarden naar binnen gehaald worden na een dagje vrij rondlopen in de bergen.
Ondanks de ruwe aanpak zou ik hier liever koe, geit of ander stuk vee zijn, dan te behoren tot 1 of ander stuk vee uit onze bio-industrie. We zijn de herders gaan bezoeken en tot onze hilariteit lagen de varkens daar op een matras.
Jammer genoeg is er sprake dat deze cultuur van geiten melken door de herders in de bergen zal verdwijnen door de samenvoeging van de Oostblok landen bij de Europese Unie, omdat alles nu gesteriliseerd moet zijn volgens de normen. De kaas is echter overheerlijk en niet te vergelijken met wat je in de winkel koopt. Vooral de pannekoeken met verse geitekaas gemengd met suiker zijn overheerlijk na een vermoeiende tocht.
We zijn nog op zoek naar mensen die ook willen proeven van dit heerlijk avontuur en willen meegaan op trektocht in dit nu nog natuurlijke landschap, want stilaan zal ook hier de ziekte van de verwestering toeslaan en zal langzaam aan de authentieke cultuur verdwijnen voor Westerse modernisering en vervuiling....

In verband met de kruiden die zou ik zaaien in onze nu onbenutte moestuin, een lang, smal stuk van 100 op 5 meter breed. Ik zou er hooi van maken en af en toe wat verse kruiden toevoegen.
Mijn moeder heeft een moestuin met dezelfde grond als bij me thuis en haar lukt het om kruiden te zaaien die ook hier aangetroffen worden (tijm, salie, boerewormkruid en nog paar andere zaken).
Zijn er mensen die hier kruiden toevoegen aan het rantsoen van hun paarden? Het viel me op dat de paarden hier meer naar de kruiden en bladeren grijpen dan naar gras, dus ik veronderstel dat ze gezonder zullen zijn als ze die ook ter beschikking hebben dan enkel hooi en gras....

Tjee Caroline, wat een heerlijk verhaal!!
Doet me beseffen in wat voor over geciviliseerde wereld we hier leven.
(Ook al probeer ik daar zo min mogelijk aan mee te doen, je ontkomt er voor geen centimeter aan.)
Echt inspirerend, jouw verhaal.

Wat de kruiden betreft: boerenwormkruid is giftig, wordt NIET gegeten door de paarden.
Prima middel om te ontwormen als je het rijpe zaad daarvoor gebruikt (en dan nog gekookt). Rest van de plant kan je niets mee.

Coralie schreef op woensdag 29 juni 2011, 19:43:


boerenwormkruid wordt hier gretig gegeten,
verwar je niet met JKK of sintjanskruid ?

Coralie schreef op woensdag 29 juni 2011, 19:43:


Thx Coralie, het is inderdaad fantastisch om eens terug in de tijd te gaan en te zien hoe deze mensen leven. Dan kan ik ook weer beetje meer onze beschaving apprecieren, want onze beschaving is niet helemaal zo slecht.........de sfeer hier is...apart
Toen ik het bericht verstuurd had dacht ik tjee... boerewormkruid is toch giftig voor paarden? Mijn moeder had het eens aangeraden om te planten tegen 1 of ander ongedierte te planten, maar las toen dat het giftig was voor paarden.
Ik heb natuurlijk mijn paardje enorm in de gaten gehouden ivm wat hij at en zag hem ook tot mijn ontzetting akkerstaart eten die toch giftig is en langs de meer bossige gebieden sloeberde hij lekker van de varens, wat toch ook giftig is?
De paardjes zag ik hier ook schuren tegen bomen (het is hier nu ook erg vochtig, veel bossen ook), maar niet zoals bij paarden die echt zomerexceem hebben tot bloedens toe.

Peter Donck schreef op donderdag 30 juni 2011, 9:51:


Misschien eten ze het enkel in hele kleine beetjes als ze het nodig hebben?

Maria Delavega schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:07:


als ze het lekker vinden eten ze alles op

Peter Donck schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:08:


En ondanks dat blijven velen zich vastklampen aan het idee dat paarden PRECIES weten wat ze nodig hebben en dat elk plukje dat ze eten speciaal is uitgezocht met een diepere onderliggende bedoeling.

Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:18:


ja het is zoals met venten ! die weten ook precies wat ze nodig hebben,
bier en schoone wijven !

Frans Veldman schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:18:


Ik ben toevallig net een oud boek van mijn moeder aan het lezen (Mensen en Kruiden - Maurice Mességué) Heel leuk, over hoe die man mensen helpt met kruiden zoals zijn vader dat vroeger deed. In harmonie leven met de natuur, die kruiden plukte in de échte natuur. Hij vermeld daar ook in dat het onmogelijk is dat dieren die door mens gehouden worden nog wel weten wat ze wel of niet mogen eten... Ook al willen we paarden nog zo natuurlijk mogelijk houden, ik geloof ook nooit dat ze weten wàt ze eten, en of ze het al dan niet nodig hebben.

Peter Donck schreef op donderdag 30 juni 2011, 9:51:


uit wikipedia:
In de plant komt het giftige thujon voor dat wormafdrijvend, vooral van spoel- en lintwormen, is. Ook was het kruid veelvuldig in gebruik om een abortus op te wekken. Hoge doses veroorzaken duizeligheid, krampen, buikpijn en kunnen dodelijk zijn.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

Rita Klompmaker schreef op donderdag 30 juni 2011, 13:31:


Dit gaat over mensen en dat betekent natuurlijk nog niet dat hij ook giftig is voor paarden.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Pas als de laatste boom gekapt,
De laatste rivier vergiftigt,
De laatste vis gevangen,
Pas dan zal de mens vaststellen ...
dat je geld niet kunt eten ....

Maru schreef op donderdag 30 juni 2011, 10:37:


Of ze het precies weten?? Waarschijnlijk niet, maar IK ken nog geen verhaal van een paard dat zich heeft dood gegeten in de wei aan JKK of Taxus of eikenschors.
Als er niets anders meer is, misschien ietsje teveel, maar das iets anders.
Als er voldoende keus is in wat niet ongezond is en voldoende betekend ook voldoende ruimte om het bij elkaar te scharrelen, zal het zich niet te buiten gaan aan gevaarlijk spul.

Het voorbeeld van Peter met de boerenwormkruid, heb ik hier met eiken-blad. TOCH word het niet constant gegeten. Op dit moment duidelijk niet. Ook het schors van de Notelaar word nu met rust gelaten. gaat van de winter absoluut anders zijn

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op donderdag 30 juni 2011, 19:52:


Langs onze weiden staan oude, hoge polulieren. Als daar takken of blad vanaf gewaaid zijn, storten de pony's zich daar op: blad wordt het eerst gegeten, daarna wordt de schors zorgvuldig van de takken geknabbeld; mooie verse graspollen van een nieuwe graasweide laten ze daarvoor links liggen!