Coralie schreef op dinsdag 12 juli 2011, 22:19:


95+% van alles erover is flauwekul. Het valt erg tegen zinnige info te krijgen als je alle verkopers, healers en andere idioten schrapt. Maar geeft niet, ben ik gewend. 95+% van wat jullie via massamedia van overal over wat alles en nog wat voor de kiezen krijgen is net zo goed flauwekul
Ik heb pas een mening als ik de hele draad geloofwaardig genoeg onderbouwd bij elkaar heb.

Overigens ben ik niet op het zilverwater gekomen via "alternatieve" dinges maar vanuit mijn diverse oude materia medica (niet dat die alle wijsheid bevatten want er staan de vreemdste zaken in, maar het zilveridee is echt heel oud, onafhankelijk heel weidverbreid en het oligodynamisch effect staat buiten kijf).

Zoals ik al schreef is het geel worden van water door refractie, denk ik, al overdone en wellicht zelfs contraproductief maar mensen zijn visueel, zien graag iets veranderen zodat je het idee krijgt "dat er wat in zit".

e m kraak schreef op dinsdag 12 juli 2011, 23:30:


Mee eens. Kiezen tussen 2 kwaden, en omdat één van die twee kwaden de dood tot gevolg kan hebben (is een kennis van mij overkomen), is die keuze niet zo moeilijk.

Ondanks de AB van de vorige keer, heeft mijn lichaam toch antistoffen gevormd. Dus toch 2 vliegen in 1 klap

e m kraak schreef op dinsdag 12 juli 2011, 23:41:



Ja Egon, ik geloof je.
Maar heb je rekening gehouden met de giftigheid ervan voor jouw lichaam zelf? Uitwendig gebruik is nog even iets anders als inwendig!

e m kraak schreef op dinsdag 12 juli 2011, 11:36:


mijn vriend overkwam hetzelfde, na jaren getob werd lyme bevestigd door de tests. Hij kreeg toen 3 weken IV cefalosporine. Binnen 48 uur had dit al effect!
Nu 1 1/2 jaar later kunnen we de balans opmaken, het gaat veel beter dan voor de AB maar geheel verdwenen zijn de klachten niet, helaas kan dit ook weer veroorzaakt zijn door een ook aanwezige autoimmuunziekte die door de lyme is gaan opspelen. Door die ziekte wordt de myeline van de zenuwen aangetast.


Ik weet er helemaal niks van, dus blijf gewoon lezen wat je te vertellen hebt.

Coralie schreef op woensdag 13 juli 2011, 0:53:


Ja tuurlijk
De OD marge naar argyria is, wanneer je in 5 ppm denkt, echt zo gigantisch ruim om totaal niet interessant te zijn; je moet er heel wat voor doen om van 5 ppm (via microgrammen - 1 microgram = een miljoenste gram) naar grammen werkzame stof te komen; denk aan het leegslobberen van emmers colloïd-vervuild-water per dag en dat over langdurige perioden. Dit is wel echt te berekenen maar ik heb er geen moeite voor gedaan....
De marge naar toxische gevolgen anders dan argyria is dan nog eens veel groter.
Als vergelijk: "antibiotica" als tetracyclinen zijn veel en véél gevaarlijker in gebruik, je loopt dan ook dikke kans daar allerlei bijverschijnselen van te krijgen... en de goegemeente zeurt om die pilletjes bij van alles en nog wat waar eigenlijk helemaal geen noodzakelijke indicatie is.

Alle gevallen van zilver-OD, zonder uitzondering, waar ik van weet betroffen hogere concentraties zilver, andere middelen, andere methoden. Er zijn ontelbaar veel verschillende werkwijzen gedaan die door simplisten op één hoop gegooid worden. Daar heb ik dus allemaal niets aan. Ook is het gepapegaai door de "alternatieve medische beroepsgroepen" bijzonder irritant. Nouja, het geeft weer een aanwijzing hoe breinloos mensen kunnen zijn maar dat wisten we al.

Echter ooit van argyria gehoord als beroepsziekte bij zilversmeden? Metallisch/ionisch zilver is als zwaar metaal, als element verbazingwekkend ongevaarlijk voor zoogdieren in tegenstelling tot andere zware metalen. Dit tevens in tegenstelling tot zilverzouten waar ik als ex-fotograaf/laborant vroeger voldoende over heb moeten leren om daar bijzonder voorzichtig mee te zijn.

Gaat het dus allemaal niet om.
Punt is alleen maar: kan dit werken als je het goed doet en zoja, hoe werkt het? Ik heb al wel wat wellicht bruikbare hoofdstukken uit het verhaal gevonden ondertussen maar bijvoorbeeld nog altijd niet het chemische verhaal waarom die zilverionen microbiologisch zo toxisch zijn, daarentegen ongevaarlijk voor zoogdiercellen. Wel dat het zo is maar nergens het waarom. Ik zoek nu al een half jaar naar serieuze documentatie omdat ik me gewoon niet kan voorstellen dat dit niet ergens onderzocht is terwijl we zoveel knappe (bio)chemici hebben.
"Oligodynamisch effect" is ook maar een kreet, van een dikke eeuw terug toen men totaal nog geen weet had van (bio)chemie op dit niveau.

joop schreef op woensdag 13 juli 2011, 13:26:


Ik heb niet veel echt last van de klachten. Het is er allemaal wel in voldoende mate dat ik erover ging prakkezeren en opzoeken maar geen reden tot paniek. Slaapstoornis was eigenlijk het vervelendst (slapeloosheid, en op de vreemste tijdstippen een uurtje plat moeten omdat je omvalt) maar dat is de laatste tijd een stuk beter. Discipline helpt daar goed tegen. Ik snap de houding van artsen ook wel een beetje, je moet niet bij alles en nog wat meteen naar behandelingen grijpen omdat heel veel zichzelf geneest; het enige wat ik kwalijk vindt is het gebrek aan interesse om vanuit anamnese die nmm toch wel redelijk duidelijk is (als leek kom ik immers wel tot een juiste diagnose na het afstrepen van CVS etc.) tot een zo juist mogelijke diagnose te komen.
Ik heb nooit iets gemerkt van de oorspronkelijke besmetting, geen klachten whatsoever gehad. Wat de testen bevestigd hebben is een oudere besmetting, ik denk zelf een jaar of 4, 5 terug. Het heeft dus nmm geen zin fanatiek met ABs aan de gang te gaan zonder dat daar een goede onderbouwing voor is.
En die is er niet. Er is niet eens goed bekend wat nu precies de bacteriële activiteit doet en wat autoimmuun is. Dus nmm beter pas op de plaats houden, dood ga ik er wrsch. niet snel aan en tijd genoeg om dingen proberen uit te zoeken.


Ik vind dan wel dat we het lyme-verhaal gescheiden moeten houden van een zilvercolloïd-verhaal. Allebei zijn ingewikkeld en geen reden om die ingewikkeldheden nog eens door elkaar te hutselen.
Ik weet ook nergens van hoor, het medische is mijn metier totaal niet en ook de gangbare trial-and-error medische methodiek met het dubbelblind testen als bevestiging danwel ontkrachting ligt me niet al snap ik wel dat het vanuit gigantische kennislacunes vaak de enig mogelijke methodiek is.

joop schreef op woensdag 13 juli 2011, 13:26:


Een deel van de bacterieën verstopt zich. In eerste instantie (kort na de besmetting) in de rode bloedlichaampjes, maar bij verder infectie in allerlei andere weefsels.
En in die verstopte vorm kan de AB er niet bij. Dus overleven er altijd wel een aantal bacterieën, waardoor je, ondanks de AB, nog niet helemaal van de ziekte af bent.

Aantasting van de myeline-schede hoort ook bij Lyme. De kennis van mij die er aan is overleden kreeg MS-achtige verschijnselen. Toen ze er achter kwamen dat het Lyme was, was het al veel te laat.

Verhogen van de weerstand van het lichaam is volgens mij de enige oplossing om er echt helemaal vanaf te komen.

e m kraak schreef op woensdag 13 juli 2011, 15:50:


Gaan de zilveratomen in het lichaam nooit zilver-zouten maken?

Coralie schreef op woensdag 13 juli 2011, 16:50:


Zou je verdorie wel denken he!?
In eerdere posts hier dacht ik dat ook; het ligt bijzonder voor de hand dat het in de maag meteen al zilverchloride wordt.
Ondertussen twijfel ik eraan of deze middelbare-school-scheikunde in vivo echt zo gaat, of dat de zilverdeeltjes in dat zeer zure milieu gewoon zilverdeeltjes blijven... ik zou echt graag de vakkennis van Arabesk hierover ook horen maar die heeft geloof ik een tijdje terug besloten dat het allemaal homeopathische onzin is, waar ik het nu eenmaal uitdrukkelijk mee oneens ben en dat ook heb onderbouwd dacht ik zo.
(had niet nodig hoeven zijn, want homeopathie doet niets en zilver zonder enige twijfel wel - de vraag is alleen maar of en hoe het kan helpen als bacteriocide in vivo).

Op grond van wat zaken die niet kunnen denk ik een paar conclusies te kunnen trekken. Vooral interessant is dat argyria-verschijnsel daarvoor:
1a) je plast het zilver niet meteen uit
1b) ook om in de onderhuid, bindweefsel e.d. structuren terecht te komen moet het zilver haast wel via de lever gaan; als het al AgCl geworden is in de maag reduceert dat wrsch. hier vanwege ammoniak. --- zie dan 3)
2) Ik heb ergens gelezen (colloidaalzilver.nl??? - maar dan, die v.d. Vet schrijft zoveel nonsens dat de hele site moeilijk serieus te nemen is nmm) dat de huidverkleuring zou worden veroorzaakt door zilversulfide, maar dat is denk ik foutief! Zilver reageert heel makkelijk met zwavel, dat is waar, maar Ag2S is zwart, niet grijsblauw-fotosensitief. Ag2S is hoe je je zilveren lepeltje ziet verkleuren als je er eieren mee eet.
3) Zilveroxide dan? (nog steeds simplistische middelbare-school-scheikunde hoor, just for the fuck of it). Stel voor: in de maag wordt het een chloride, wateronoplosbaar dus verhuist daarom richting lever, reageert daar met OH groepen... hydroxide is echter heel onstabiel dus wordt oxide... ben je je zilver kwijt, maar... oxide kan de argyria niet veroorzaken want is oxidant en incompatibel met organische materialen dus moet het anders gaan
4) Ter volledigheid: nitraat is weliswaar flink "giftig" al zul je daar in ppm niets van merken maar ook wateroplosbaar dus je plast het uit en einde verhaal! Dit gebeurt niet dus geen nitraat.

Al met al vermoed ik dat het zilver of op 1 of andere manier toch zilverdeeltjes/ionen blijft en/óf organische verbindingen aangaat... het zal ongetwijfeld bij voorkeur makkelijk op zwavel plakken, maar ik blijf zitten met de eigenaardigheid waarom dat niet schadelijk is voor zoogdiercellen en wel voor microörganismen. Daar moet denk ik een belangrijke uitsluitende aanwijzing uit te peuren zijn.

Andere weg om tot wat meer gegevens te komen is de geaccepteerde ontsmettende werking bij brandwonden als zilverpleister. Conclusie die daar simpel uit te trekken valt is denk ik dat de vorming van argyria op je brandwond dan blijkbaar toch niet zo voor de hand ligt.

Coralie schreef op woensdag 13 juli 2011, 16:41:


bij dit geval was er tevens sprake van CIPD (Chronic Inflammatory Demyelinating Polyneuropathy) een waarschijnlijk aangeboren mankement door de lyme verergerd.

e m kraak schreef op woensdag 13 juli 2011, 21:16:


Tja, het zijn atomen, geen ionen hè! Dus niet zomaar vanzelf AgCl.
Meestal gaat de ionisatie van metalen via oxidatie: Ag + O2 (geeft Ag2O). Maar dat gebeurt wanneer zilver in contact komt met lucht. Of dat ook in waterige oplossing gebeurt....?
Na de oxidatie ontstaat zoutvorming in reactie met zuren. Was het zo niet?

Mensen dragen al eeuwenlang zilveren sieraden. Als daar giftige stoffen uit vrij zouden komen in contact met de huid, zou deze gewoonte snel verleden tijd geworden zijn. Dat pleit dan weer voor de betrouwbaarheid van dit (edel)metaal.
Maar inwendig lijkt mij dat toch een ander verhaal. Zijn daar geen gegevens over? Stel een kind slikt een zilveren sieraad in. Raakt de medische wereld dan in paniek?

Coralie schreef op donderdag 14 juli 2011, 22:06:


Ho ff, metallische nanodeeltjes maken volgens de info veel sneller/meer ionen.
Daarom zijn ze er allebei.
In vitro schijnt zilverwater, met de simpele elektrolyse techniek gemaakt, te reageren met zoutzuur dus de ionen zijn er zeker wel.


Weet ik niet.
Een zilveren ring ofzo is een groot ding. Onvergelijkbaar met waar we het over hebben. Poep je wel weer uit