joop schreef op woensdag 13 juli 2011, 13:26:


Een deel van de bacterieën verstopt zich. In eerste instantie (kort na de besmetting) in de rode bloedlichaampjes, maar bij verder infectie in allerlei andere weefsels.
En in die verstopte vorm kan de AB er niet bij. Dus overleven er altijd wel een aantal bacterieën, waardoor je, ondanks de AB, nog niet helemaal van de ziekte af bent.

Aantasting van de myeline-schede hoort ook bij Lyme. De kennis van mij die er aan is overleden kreeg MS-achtige verschijnselen. Toen ze er achter kwamen dat het Lyme was, was het al veel te laat.

Verhogen van de weerstand van het lichaam is volgens mij de enige oplossing om er echt helemaal vanaf te komen.

e m kraak schreef op woensdag 13 juli 2011, 15:50:


Gaan de zilveratomen in het lichaam nooit zilver-zouten maken?

Coralie schreef op woensdag 13 juli 2011, 16:50:


Zou je verdorie wel denken he!?
In eerdere posts hier dacht ik dat ook; het ligt bijzonder voor de hand dat het in de maag meteen al zilverchloride wordt.
Ondertussen twijfel ik eraan of deze middelbare-school-scheikunde in vivo echt zo gaat, of dat de zilverdeeltjes in dat zeer zure milieu gewoon zilverdeeltjes blijven... ik zou echt graag de vakkennis van Arabesk hierover ook horen maar die heeft geloof ik een tijdje terug besloten dat het allemaal homeopathische onzin is, waar ik het nu eenmaal uitdrukkelijk mee oneens ben en dat ook heb onderbouwd dacht ik zo.
(had niet nodig hoeven zijn, want homeopathie doet niets en zilver zonder enige twijfel wel - de vraag is alleen maar of en hoe het kan helpen als bacteriocide in vivo).

Op grond van wat zaken die niet kunnen denk ik een paar conclusies te kunnen trekken. Vooral interessant is dat argyria-verschijnsel daarvoor:
1a) je plast het zilver niet meteen uit
1b) ook om in de onderhuid, bindweefsel e.d. structuren terecht te komen moet het zilver haast wel via de lever gaan; als het al AgCl geworden is in de maag reduceert dat wrsch. hier vanwege ammoniak. --- zie dan 3)
2) Ik heb ergens gelezen (colloidaalzilver.nl??? - maar dan, die v.d. Vet schrijft zoveel nonsens dat de hele site moeilijk serieus te nemen is nmm) dat de huidverkleuring zou worden veroorzaakt door zilversulfide, maar dat is denk ik foutief! Zilver reageert heel makkelijk met zwavel, dat is waar, maar Ag2S is zwart, niet grijsblauw-fotosensitief. Ag2S is hoe je je zilveren lepeltje ziet verkleuren als je er eieren mee eet.
3) Zilveroxide dan? (nog steeds simplistische middelbare-school-scheikunde hoor, just for the fuck of it). Stel voor: in de maag wordt het een chloride, wateronoplosbaar dus verhuist daarom richting lever, reageert daar met OH groepen... hydroxide is echter heel onstabiel dus wordt oxide... ben je je zilver kwijt, maar... oxide kan de argyria niet veroorzaken want is oxidant en incompatibel met organische materialen dus moet het anders gaan
4) Ter volledigheid: nitraat is weliswaar flink "giftig" al zul je daar in ppm niets van merken maar ook wateroplosbaar dus je plast het uit en einde verhaal! Dit gebeurt niet dus geen nitraat.

Al met al vermoed ik dat het zilver of op 1 of andere manier toch zilverdeeltjes/ionen blijft en/óf organische verbindingen aangaat... het zal ongetwijfeld bij voorkeur makkelijk op zwavel plakken, maar ik blijf zitten met de eigenaardigheid waarom dat niet schadelijk is voor zoogdiercellen en wel voor microörganismen. Daar moet denk ik een belangrijke uitsluitende aanwijzing uit te peuren zijn.

Andere weg om tot wat meer gegevens te komen is de geaccepteerde ontsmettende werking bij brandwonden als zilverpleister. Conclusie die daar simpel uit te trekken valt is denk ik dat de vorming van argyria op je brandwond dan blijkbaar toch niet zo voor de hand ligt.

Coralie schreef op woensdag 13 juli 2011, 16:41:


bij dit geval was er tevens sprake van CIPD (Chronic Inflammatory Demyelinating Polyneuropathy) een waarschijnlijk aangeboren mankement door de lyme verergerd.

e m kraak schreef op woensdag 13 juli 2011, 21:16:


Tja, het zijn atomen, geen ionen hè! Dus niet zomaar vanzelf AgCl.
Meestal gaat de ionisatie van metalen via oxidatie: Ag + O2 (geeft Ag2O). Maar dat gebeurt wanneer zilver in contact komt met lucht. Of dat ook in waterige oplossing gebeurt....?
Na de oxidatie ontstaat zoutvorming in reactie met zuren. Was het zo niet?

Mensen dragen al eeuwenlang zilveren sieraden. Als daar giftige stoffen uit vrij zouden komen in contact met de huid, zou deze gewoonte snel verleden tijd geworden zijn. Dat pleit dan weer voor de betrouwbaarheid van dit (edel)metaal.
Maar inwendig lijkt mij dat toch een ander verhaal. Zijn daar geen gegevens over? Stel een kind slikt een zilveren sieraad in. Raakt de medische wereld dan in paniek?

Coralie schreef op donderdag 14 juli 2011, 22:06:


Ho ff, metallische nanodeeltjes maken volgens de info veel sneller/meer ionen.
Daarom zijn ze er allebei.
In vitro schijnt zilverwater, met de simpele elektrolyse techniek gemaakt, te reageren met zoutzuur dus de ionen zijn er zeker wel.


Weet ik niet.
Een zilveren ring ofzo is een groot ding. Onvergelijkbaar met waar we het over hebben. Poep je wel weer uit