joop schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 9:24:


Denk dat heel wat mensen goed getraind worden door hun dieren
Ik weet dat onze kat mij erg goed had afgericht.

Trouwens... met clickertraining traint het dier de mens ook. Het leert wat het kan doen om de mens zover te krijgen dat ie met die snoepjes komt...

cheyenne26 schreef op donderdag 11 augustus 2011, 12:16:



Ook jouw manier van aanleren van achteruit lopen kán ontaarden in een fase 4
"Zo hard als nodig". Je zegt het zelf "deze druk bouw je op" Je gaat gewoon steeds harder drukken totdat het paard achteruit loopt.
Er is dus een open einde en daarin verschilt Parelli helemaal niks van dan hoe daarvoor gereden en geleerd werd;
...Je doét het want ánders!! gebeurt er iets vervelends. En dat vervelends heb je in gradaties die afhangen van de beschaving van de leraar
Evenals wat Frans zegt die uitgaat van een paard wat geleerd heeft links of rechtsaf te gaan dmv aan de teugels te trekken en die daarná lichtere hulpen gaat proberen toe te passen.
Niks anders dan vermijdend leren.

Het grootste voordeel van clickertraining is dat je iets aan kunt leren waarbij de enige druk die is die een paard zichzelf oplegt omdat het een klik wil horen.
Elke andere druk werkt contra productief omdat je bezig bent met de hersens van jouw paard. Je wilt hem moediger en slimmer maken door zelf uit te laten vogelen wat jij wilt. Zodat het paard sneller en sneller zal gaan leren.

Achteruit lopen is lesje 3 en in feite doodsimpel.
je hebt je paard leren targetten, beleefdheid aangeleerd en daarna houd je de target wat meer naar achter en zo gauw hij een spierbeweging, gewichtsverplaatsing laat zien klik en beloon je. Binnen een paar minuten gaat je paard achteruit zónder dat je het hebt aangeraakt en kun je het achteruitgaan op commando zetten.


Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op vrijdag 12 augustus 2011, 10:53:


Ja me hoela. Er is ook een "open einde" aangaande de hoeveelheid voer die je met clickeren mag vestrekken. Dat er geen nauwkeurig omschreven grens is betekent natuurlijk niet dat je in de praktijk niet ergens een grens trekt.


Wat is dat vervelende dan?


Ik weet niet wat je nou weer voor plaatje in je hoofd hebt maar als ik schrijf "aan de teugels trekken" dan bedoel ik daarmee niet "trekken" in die zin dat er kracht bij te pas komt maar meer iets als "de tegengestelde kant van duwen op bewegen". Het zou echter onleesbaar worden als ik bij iedere teugelbeweging opnieuw moet aanduiden wat ik met het woord "trekken" bedoel. Als jij een beter Nederlands woord weet dan hoor ik het graag.
Die "lichtere hulpen" die ik daarna ga proberen toe te passen bestaan uit het totaal niet aanraken van de teugels.


Vermijding van wat?

Frans

Pfff Frans. Ik kap ermee, vind het mooi zo.

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren