Hi Sandra,

Ik vindt Arno's manier er veel beter en geciviliseerder uitzien. Prettige manier van een routine invoeren. Als het op een prettige manier aangeleerd wordt tenminste, maar dat had ik bij Maya ook al voor elkaar. Rob's paarden kennen die routine niet. Rob's paarden heb ik niet getrained. Nog niet

Dikke paarden heb ik nog niet gezien. Maya is niet te dik, was nooit te dik, Rob's paarden ook niet. Maya kreeg nooit hooi 'gevoerd' was altijd beschikbaar en ik vulde het zogenaamde hooinet, wat ze al snel aangepast had tot hele kop formaat opening, als ze overdag in de wei stond. Een baal van ongeveer 25kg daar deed ze drie nachten mee. Als de sneeuw echt dik lag zette ik een baal, op zo'n handig mensensleetje, in de wei bij haar in de buurt, raakte ze dus niet aan. In de wei was nog genoeg lekkers te vinden.

Nu ze dus de hele winter de vrijheid gaat hebben, nou ik ben benieuwd. Rob heeft nog tradi ideeen over winter paarden en natuurlijk. Hij stond echt van Maya's wintersneeuw laag te kijken toen ik hem de foto liet zijn. Das een vaggie..! , zei hij op zijn Engels. Goran het vriendje van Maya en precies hetzelfde ras, heeft met een deken op gelopen omdat hij het KOUD had. Sorry hoor maar dat gebeurd dit jaar absoluut niet met Maya. Daar wil ik die stok wel voor gebruiken, die ga ik daar dan wel even voorsteken. En Goran gaat net zo'n mooie vacht hebben als Maya had. En samen kunnen de lovydovies heerlijk door het sneeuwlandschap galloperen. Ze komen toch 's ochtends wel weer terug voor hun ontbijt handje Maya is totaal verslaafd aan haar echemik en Roscoe probeert elke keer als hij langs de tuinpoort loopt of we toch niet vergeten zijn de grendel erop te doen. Hij weet waar de echemik staat, gelukkig zal hij de klip van die deur nooit kunnen losmaken. Toch grappig dat je zo'n 700kg kan controleren met een klein handje echemik en mijn handen zijn echt zo groot niet.

Ik hou wel van een paard in de vrije natuur. The best of both world's hebben we hier.

De vraag was dan ook in de openings post - Hoe leer je ze dit aan, welke methode is het beste. NIET mogen ze wel een handje ontbijt of niet. Ik denk dat ik nu toch echt wel duidelijk uitgelegd hebt waarom deze ontbijtroutine bestaat.

Iemand met paarden die VRIJ rondlopen met een beter idee misschien?

Marianne Gomes schreef op maandag 15 augustus 2011, 9:53:


Ja, klopt. Maar als je deze winter bij mij was komen kijken, had je niets anders gezien.
Namelijk drie paarden die ieder braaf op eigen plek stond te wachten totdat het hooinet werd opgehangen.

Maar je vroeg hoe het hen was aangeleerd en dat heb ik omschreven.
En eigenlijk is dat gewoon de parellimanier in fases.
Je begint met een hele lichte fase en voert die fases op in kracht totdat een reactie komt.
Doordat het paard weet wat er gebeurt, voordat het gebeurt, heb je uiteindelijk slechts een klein teken nodig, zoals je dat in het filmpje ziet en zoals je dat bij mij zou zien, als je in de winter hier kwam.

In dat opzicht vind ik de fases handig om iets af te leren.
Persoonlijk gebruik ik ze dan weer minder graag om iets aan te leren, maar dat is een heel ander verhaal.

maak bij het voeren gebruik van de onderlinge hierarchie, dus wie geen enkel paard bij zijn emmertje accepteert krijgt eerst enz enz. Waarschijnlijk heb je dan binnen een paar dagen een goede vaste volgorde. Heeft de een zijn emmertje eerder leeg dan de andere gaat hij natuurlijk bij de lagere in rang buurman meeeten. Aangezien je voert om de club op apel te krijgen is dat misschien geen punt voor je. Voer je omdat er 1 te dun is zal je dan zelf bij zo'n emmertje moeten opletten dat het voer niet wordt ingepikt.

joop schreef op maandag 15 augustus 2011, 10:32:


Ja dat ook...
Dat deed ik ook.

Helaas ontsloeg het mij niet van de verplichting om Rappa de wacht aan te zetten. Ze werd altijd zeer agressief bij etenstijd.
Gelukkig alleen in het begin.
Daarna zag je dat keurig plaatje van gereed staande paarden, ieder bij eigen hooiplek.
Zou ik op dat moment een ander paard eerst hebben gevoerd, dan zou ik echter weer terug bij af zijn geweest.

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 augustus 2011, 10:39:


sommige paarden ontwikkelen door omstandigheden erge voernijd helaas. Vaak wordt het met jaren buiten grazen minder.


ik neem aan dat de paarden af en toe ook van netje wisselden?

joop schreef op maandag 15 augustus 2011, 11:02:


Jep. Ze hadden hun vaste plek waar ze hun eigen netje kregen en wachtten daar ook totdat ze elk hun net kregen, aten een tijdje en als de ergste inwendige stress voorbij was, kreeg je een soort stoelendans.
Altijd bepaald door Rappa, overigens.