Monique Meijer schreef op maandag 15 augustus 2011, 13:14:

Ja, zou ik ook doen. Het enge moet juist niet meer eng worden. Je weet inderdaad nooit wat je onderweg tegen kan komen.

Nee, moet je eigenlijk niet aan denken brrr. Ik sleep ook altijd van alles mee over de wei of over het erf om te kijken hoe de nieuwe reageren op verschillende voorwerpen. De plastieke bladerhark was wel zeer in trek. Maarliefst 50 vingers die je lekker op je rug krabben hahaha. Kwam erachter dat je daar fantastisch mee kan krabben, het voelt ook wel lekker op je eigen rug hihi. De 'vingers' geven genoeg mee om volledig paardenergonomische krabtool te hebben
We hebben hier niet zo veel steekspul meer tijdens ritten, maar ik heb wel es nagedacht hoe je een soort van uittrekbaar ding maakt waarmee je tijdens de rit de buik (of hoofd) van je paard muggenvrij kan maken (en in je broekzak past). Soort handje dat dan de bocht om gaat aan een antenne Kromme takken met nog wat blad eraan werden aangevreten, "oh lekker, dank je"
Na ja, dat heb ik echt nog nooit mee gemaakt. Bizar om met een bezem zo te wijzen. Zie het al voor me "hé je hebt geen bril op", en flats, een bezem in je gezicht hahaha...
Hoe gaat dat tegenwoordig? Nog een hevige reactie of al een stuk minder?

Hier hetzelfde hoor. Als ze ergens bang voor zijn, speel ik daarmee.
Laatst moest ik ff in de wei zijn en had zo'n wapperende regencape om- Doodeng, vonden ze.
Dus heb ik daar een spelletje van gemaakt. Zijn ze daar ook weer aan gewend. Handig toch

Hetzelfde met stokken en sticks etc. Het kan erg lastig zijn als ze dat eng vinden, dus ik zou ze er toch aan willen wennen. Je zal anders maar eens een opaatje met wandelstok tegen komen, die even naar het paard wijst om te vragen wat het voor een beestje is
(Maak je hier echt wel mee)
Lastig als je paard dan meteen flipt.

Ondanks dat ik de stick in wintertijd/etenstijd wel eens dreigend heb gebruik, zijn onze paarden er om de dooie dood niet bang voor. Ik kan er als een dolle mee zwaaien in de wei. Boeit hen totaal niet.

Ilona Kooistra schreef op maandag 15 augustus 2011, 12:56:


Ach deze vrije natuur kudde met Maya erbij bestaat al vanaf 4 mei, dus Ja vindt ik ontzetttend vreemd - zeker voor iemand die zelfs de naam van deze site bedacht heeft. Ik was er echt van overtuigd dat jullie een interesse hadden in een zeer aparte vrije natuur kudde met alles wat daar al zo bij komt. Niet dus. Nou ook goed, een leer mogelijkheid gewoon niet benut. Sorry hoor als mijn verhaal te lang is voor je. Gewoon mijn berichten weer overslaan in het vervolg, Worden toch geschreven door een leek en alles wat geschreven wordt kun je toch niet geloven, nietwaar?

Marianne

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 augustus 2011, 13:46:

Jep Van zo'n gelegenheid moet je gebruik maken. Ze zaten hier gisteren op het erf aan wat spanenplaten te knagen (ligt er om het mee te geven aan het grof vuil binnenkort). Had m'n handen vol die 4 weg te houden. Ik dacht ff slim te zijn en er een groot stuk zeil over heen te leggen... staan er meteen 2 van die bruine monsters mee door de lucht te wapperen Vond dat wel grappig, want onze schimmel vond dat nooit echt leuk. Maar die was er totaal niet van onder de indruk, zette meteen z'n tanden erin. De nieuwste, het valkje, deed wat z'n grote broer deed.. wapperuuuuuhhhh. Handig, zo'n paard dat de anderen leert wat dat spul is.

Sandra, Martine Joop, Monique,

Jullie hebben allemaal gelijk.

Het enige punt dat in mijn geval nog loopt is - dat ik eerst het totale vertrouwen van Maya wilde winnen. Toen ik dat totaal had ging ze ook vroeger dan verwacht naar de vrije natuur kudde. Toen heb ik haar een tijd weer niet gezien. Kom ik weer bij haar staat Goran totaal te frieken als je dicht bij haar staat.

Ik ben nu weer even niet bij ze. Met een beetje geluk wel de hele kudde voor de hele winter en dat wordt pas echt lol hebben. Trainings mogelijkheden, observatie mogelijkheden. In het sneeuwzonnetje naar ze zitten kijken. Sneeuwsporen volgen en kijken wat ze zoal uitspoken op hun trippies.

En met alle paarden die schriktraining gaan doen, volgens mij kunnen ze allemaal wel een opvolger gebruiken.

De vrije natuur kudde is anders.

Heerlijk toch en uniek, dat kan echt niemand ontkennen.

Met mijn rescue hond Lovche heb ik al zo ontzettend veel bereikt en misschien zie ik het weer verkeerd hoor maar het vertrouwen (of trainen) van honden winnen of van paarden is niet zo heel veel anders. Maar Maya op mijn schoot kruipen dat zie ik nog niet helemaal zo gebeuren

En elk paard dat ons als eigenaar/baasje heeft is gewoon een bofkont. 't komt allemaal goed. Meer kennis is alleen maar beter.

En ik wil echt dat gezicht van Rob zien als die paarden braaf doen wat ik van ze verwacht

Groetjes Marianne

Martina schreef op maandag 15 augustus 2011, 13:30:


Daar is Lily inmiddels ook achter: ook erg fijn om de sokken mee te krabben!



Aan Liltje ook niet besteed, tis zo hap slik weg.....
Iets uitschuifbaars lijkt mij ook wel wat. :)


Als iemand met een attribuut zit te zwaaien, kijkt Lily eerst naar mij of als ik erop zit, komt een oor naar achteren. Met een "Het is goed Lily", blijft ze gewoon rustig tegenwoordig.

Wat ik met mijn vorige paard gehad heb: Overdreven aan de kant gaan staan met een auto om mij als ruiter ruimte te geven en vooral niet te laten schrikken en als ik net bij het raampje ben, raampje naar beneden, hoofd eruit steken en keihard "MOIN!" roepen. Ik dacht ik krijg een hartverzakking....

Sind de bouw van onze garage met allemaal vreemde dingen op het erf, vreemde kerels en rare geluiden is Lily erg gelaten geworden. Vooral dankzij de motorzaag van de dakdekkers is Lily niet meer bang voor brommers en quads. Nu de grasmaaier nog. Ze komt in ieder geval nu wel kijken als Klaas de vangbak leeggooit en komt af en toe zelfs even aan galopperen en uitdagen. Kim staat er bij te suffen en snapt niet wat er nu eigenlijk eng is. Die staat er met haar neus bovenop als Klaas de grasmaaier start.

Monique :)